วันนี้ภาษาผู้ไทขอเสนอชื่อเครื่องมือแยกปุยฝ้ายออกจากเมล็ดฝ้าย เครื่องมือนี้คือ อิ้ว หรือออกเสียงตามสำเนียงผู้ไทว่า อิ้ ๊ว ซึ่งจะมีเสียงวรรณยุกต์ตรงกับเสียงวรรณยุกต์ของคำว่าพบ
อิ้วทำจากไม้ดังรูป ซึ่งจะมีเสาสองเสาตั้งอย์่บนไม้ท่อนหนึ่งที่ตรงกลางมีไม้อีกท่อนสอดต่อไว้ทำให้เสาอิ้วตั้งได้
ตัวอิ้วประกอบด้วยไม้ที่กลึงให้กลมเรียบสองท่ิอนที่ด้านซ้ายขุดเป็นเฟืองให้สอดรับกัน
ข้างขวาท่อนล่างจะทำแขนยื่นออกมาสำหรับสอดมืออิ้ว
ไม้ทั้งสองท่อนจะนำมาสอดเข้ากับเสาที่เจาะช่องเอาไว้แล้ว จัดไม้กลมให้ชิดกันแล้วสอดไม้รองอีกสองท่อน แล้วสอดลิ่ม ตอกให้แน่น
ด้านบนของท่อนไม้จะนำเชือกฝ้ายมาคาดขึงไว้กันฝ้ายหมุนขึ้นข้างบน
ก่อนใช้งานต้องสอดผ้าดังรูปเพื่อรองรับฝ้ายเข้าตะกร้า
อิ้วนี้นอกจากใช้อิ้วฝ้ายแล้ว ยังใช้อิ้วนุ่นได้อีกด้วย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
เป็นงานเดียวที่แม่อนุญาตให้ช่วยสมัยเด็กๆ เพราะง่ายที่สุดในบรรดางานทอผ้า สะดวกมากค่ะ
คุณยายมาเรียนด้วยคนนะคะ
ชอบตรงที่เป็นเฟือง สวนดีค่ะ
-สวัีสดีครับ
-บ้านผมทางเหนือเรียก"อิดฝ้าย"ครับ
-ช่วงงานกฐินที่วัดศรีสุพรรณเชียงใหม่มีให้เห็นแบบเป็น ๆ ด้วยครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
คุณtuknaraK เมื่อก่อนเคยได้ทำคะแต่ทุกวันนี้ไม่ค่อยจะมีดอกฝ้ายแล้วค่ะ
คุณสามสัก ยินดีค่ะ
คุณ มนัสดา ยินดีค่ะพี่คุณยาย
คุณใบบุญ ขอบคุณค่ะ
คุณพชรน้ำหนึ่ง ขอบคุณค่ะที่เห็นในรูปไม่ใช่อิ๊ดฝ้ายใช่ไหมคะรูปที่หนึ่งเรารียกว่าหลอดฝ้ายค่ะ รูปที่สองเรียกการเปฝ้าย(เป่ผ้ ๊าย)รูปที่สามเราเรียกว่ากวักฝ้าย(กั๋กผ้ ๊าย) รูปที่สี่เป็นต่อนฝ้ายกับฝ้ายที่อยู่ในเป๋(ต้อนผ้ ๊าย,ผ้๊ายเนอะเป๋)
ที่บ้านไม่มีแล้ว หาดูยากมาก เสียดายไม่มีคนทอผ้าแล้วครับ