ต้องขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ดิฉัน นางสาวทัศณีย์ มาปะโท พยาบาลวิชาชีพปฏิบัติการ พึ่งเริ่มมารับงานยาเสพติดครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2554 แต่ทำงานมาหลายปีแล้ว มารับงานแทนพี่ที่เขาย้ายกลับบ้าน ผู้ชายคนแรกในเรื่องเล่าเรื่องนี้ก็คือ นาย ก. ลายนอก (นามสมมติ) ผู้ป่วยรายนี้ส่งมาจากตึกผู้ป่วยในให้เข้าคลิกเลิกเหล้า และคลินิกอดบุหรี่ ผู้ป่วย admitt ด้วยกินปลาปักเป้า แล้วมีอาการปากชา และชาไปทั้งตัว หลังจากที่ผู้ป่วยอาการดีขึ้น ดิฉันก็เข้าไปดูอาการผู้ป่วยในตึกผู้ป่วยใน ผู้ป่วยดูหน้าตายิ้มแย้ม ดิฉันได้แนะนำตัวกับผู้ป่วยว่าเป็นใครและมาทำอะไร
ผู้ป่วย : หมอผมว่าเป็นเพราะผมกินเหล้านี่หละผมเลยเป็นแบบนี้ ผมเคยกินนะปลาปักเป้าเนี่ยแต่ไม่เป็นอะไร แต่เมื่อวานนี้ผมกินแกล้มเหล้าและก็สูบยาพร้อม
พยาบาล : แล้วอยากเลิกไหมหละทั้งเหล้าทั้งบุหรี่หนะ
ผู้ป่วย : แล่วมันสิเลิกได้จริงเหรอหมอ
พยาบาล : คนอื่นเลิกได้ทำไมเราจะเลิกไม่ได้หละ
ดิฉันก็สร้างแรงจูงใจจนผู้ป่วยอยากเลิกทั้งเหล้าและบุหรี่ พูดถึงข้อดี/ข้อเสียของการดื่มสุราและสูบบุหรี่ ข้อดีข้อเสียของการเลิกดื่มสุราและเลิกสูบบุหรี่ ตั้งเป้าหมายร่วมกัน และเข้าไปเยี่ยมผู้ป่วยทุกวันจนผู้ป่วยกลับบ้าน แพทย์ได้นัดมาตรวจอาการหลังออกจากโรงพยาบาลและได้นัดเข้าคลินิกเลิกเหล้าและคลินิกอดบุหรี่ นัดผู้ป่วยมาทั้งหมด 4 ครั้ง ห่างกันครั้งละ 1 สัปดาห์ จนครบโปรแกรม ผู้ป่วยมาตามนัดทุกครั้ง และสามารถหยุดดื่มสุราและหยุดสูบบุหรี่ได้ และได้โทรติดตามหลังการบำบัดภายใน 1 ปี ตอนนี้ผ่านมา 11 เดือนแล้วผู้ป่วยบอกว่าไม่กลับไปสูบบุหรี่และดื่มสุราอีกเลยตั้งแต่วันที่ได้คุยกับคุณหมอ และผมขอขอบคุณคุณหมอมากๆที่ทำให้ผมคิดได้
สำหรับดิฉันมันเป็นความภาคภูมิใจมากเพราะผู้ป่วยคนนี้เป็นคนแรกที่ดิฉันให้คำแนะนำ ซึ่งบอกตรงๆเลยว่าความรู้เรื่องยาเสพติดก็ไม่ได้มากมายอะไร ดิฉันทำให้ผู้ป่วยเปลี่ยนความคิดและสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมได้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วคะ
ไม่มีความเห็น