วิพากษ์โครงการผู้สูงอายุฯ อ.ปากพะยูน

กลุ่มผู้สูงอายุสนใจในประเด็นปัญหาที่ว่า “การรวมตัวกันของกลุ่มไม่ค่อยแน่นแฟ้น” “ผู้สูงอายุไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง หรือช่วยกันดูแลซึ่งกันและกันภายในกลุ่ม อย่างที่ควรจะเป็น”

     เมื่อวานนี้ (7 ต.ค. 48) ช่วงบ่าย ได้มีโอกาสพบกับนักพัฒนาฯ 2 คน ณ ห้องทำงานของผม ซึ่งเป็นพยาบาล ประจำโรงพยาบาลชุมชน รับผิดชอบงานผู้สูงอายุ ซึ่งเป็นคนที่มีแนวคิดเรื่องการวิจัยในงานประจำ สืบเนื่องมาจากการพบกันเมื่อวันที่ 4 ต.ค. 48 ที่ผ่านมา ผมไปเป็นวิทยากรกระบวนการ “ส่งเสริมการเข้าถึงสิทธิคนพิการ” ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ นักพัฒนาทั้ง 2 คนได้นำโครงร่างวิจัยมาให้ผมดู เพื่อขอความเห็น และผมได้นัดไว้ที่ สำนักงานฯ ด้วยเห็นว่าเขาจะเข้ามาธุระอยู่แล้ว
 ประเด็นเรื่องที่เขาสนใจและได้ตั้งชื่อเรื่องไว้คือ “การศึกษารูปแบบโครงการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและพัฒนาเป็นชมรมส่งเสริมสุขภาพแบบมีส่วนร่วม อำเภอA จังหวัดZ” วัตถุประสงค์ที่เขียนมาคือ “เพื่อหาประสิทธิผลของรูปแบบโครงการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและพัฒนาเป็นชมรมส่งเสริมสุขภาพแบบมีส่วนร่วมอำเภอA จังหวัดB ต่อความรู้ การรับรู้ การเปลี่ยนแปลงด้านสรีระ จิตใจและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ โดยเปรียบเทียบผลการดำเนินโครงการระหว่างชมรมผู้สูงอายุ อำเภอA ซึ่งเป็นกลุ่มทดลองกับชมรมผู้สูงอายุ อำเภอB และชมรมผู้สูงอายุอำเภอC จังหวัดZ ซึ่งเป็นกลุ่มควบคุม” และกรอบแนวคิดที่เขียนมาคือ “ขั้นตอนโครงการส่งเสริมสุขภาพและพัฒนาเป็นผู้สูงอายุส่งเสริมสุขภาพแบบมีส่วนร่วม -- > ผู้สูงอายุเกิดการเปลี่ยนแปลงด้านความคิดและพฤติกรรม  -- > ชมรมส่งเสริมสุขภาพ” รายละเอียดอื่นที่เขียนมาก็มีเช่น สมมติฐาน ข้อตกลงเบื้องต้น ขอบเขตการวิจัย วิธีดำเนินการวิจัย (เน้นไปที่กระบวนการ เช่น การทำ OD ผู้สูงอายุ การจัดทำจุลสารฯ) และประโยชน์ที่จะได้รับ
     ผมมีเวลาที่จะได้อ่านเอกสารล่วงหน้าก่อนพบเจอกันเมื่อวาน 2 วัน สิ่งหนึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือความมุ่งมั่นที่จะ “ทำวิจัยในงานประจำอย่างชัดเจน” แม้ว่าจากการเขียนยังไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าอะไรคือคำถามวิจัยกันแน่ และหนทางใดที่จะนำไปสู่การตอบคำถามวิจัย (หากแปลความเอาจากวัตถุประสงค์การวิจัยที่เขียนมา) ลักษณะอย่างนี้จะมีให้ผมเห็นอยู่บ่อย ๆ ซึ่งสิ่งที่จะทำให้ทราบความจริงว่าเขาต้องการอะไรกันแน่คือการชวนคุยให้เป็นธรรมชาติ (ก่อนคุยก็เติมเชื้อเพลิงเพื่อต้ม Empower ให้เขาก่อน)
     เมื่อเขาเริ่มเล่าให้ผมฟังก็พบว่าโจทย์นี้เป็นโจทย์ที่เกิดจากการพูดคุยกันกับแกนนำของกลุ่มผู้สูงอายุ ที่สนใจในประเด็นปัญหาว่า “การรวมตัวกันของกลุ่มไม่ค่อยแน่นแฟ้น” “ผู้สูงอายุไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง หรือช่วยกันดูแลซึ่งกันและกันภายในกลุ่ม อย่างที่ควรจะเป็น” ผมก็ยังย้ำไปว่าปัญหานี้เกิดมาจากเราได้ไปชี้นำเขาหรือไม่ หรือเขาตระหนักต่อปัญหาขึ้นมาเอง นักพัฒนาฯ 2 คนยืนยันว่าเป็นสิ่งที่แกนนำฯ ประมาณ 25 คน ได้พูดคุยจนได้ข้อสรุปและนำมาเสนอเขาไว้ ส่วนการใส่วีธีการลงไปนั้น เขาเป็นคนใส่เอง โดยได้ทบทวนจากวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง (หากตามผมมาถึงตรงนี้ท่านเริ่มเห็นการกระตุกข้ามอะไรบางอย่างแล้วใช่ไหมครับ) โดยสรุปจากที่ได้พูดคุยกันนั้นจะเห็นว่านักพัฒนาฯ ตัดสินใจเองไปแล้วว่ากระบวนการที่จะใส่ลงไปนั้น น่าจะทำให้ “การรวมตัวกันของกลุ่มผู้สูงอายุแน่นแฟ้นขึ้นได้” “ผู้สูงอายุจะสามารถดูแลตัวเอง หรือช่วยกันดูแลซึ่งกันและกันภายในกลุ่ม อย่างที่ควรจะเป็นได้” จากนั้นนักพัฒนาจึงจะทำการประเมินประสิทธิผล และจะเปรียบเทียบกับอำเภออื่น ๆ นั่นหมายถึงนักพัฒนาฯ จะใช้กระบวนการที่ได้ตัดสินใจเลือกนี้เป็น Intervention และยิ่งชัดเจนมากขึ้นเมื่อ นักพัฒนาฯ ยืนยันว่าแบบของการวิจัยเป็นแบบกึ่งทดลอง

     ผมจึงแนะนำให้ลองช่วยกันกับผมทบทวนเรื่องการวิจัยแบบกึ่งทดลองดู ว่ามีข้อเด่นและข้อจำกัดเรื่องอะไรบ้าง โดยลองเอาหลักการ MAX MIN CON มาจับ นักพัฒนาฯ ก็เริ่มเข้าใจครับว่าการออกแบบตามที่เขาตั้งใจไว้พบกับจุดอ่อนมากมายเสียแล้ว “ถ้างั้นจะวิจัยไปด้วย และพัฒนาไปด้วยโดยให้ผู้สูงอายุมีส่วนร่วมให้มากที่สุดได้อย่างไรดี” นี่เป็นคำถามจากนัพัฒนาฯ ที่ทำให้ผมจบประเด็นการพูดคุยของวันนี้ลงได้อย่างสวยงามมาก ด้วยผมบอกว่าลองพูดใหม่คำที่พูดตะกี้นั้นแหละ และนั่นควรจะเป็นแบบของการวิจัยที่เหมาะสมสำหรับคำถามวิจัยนี้มากที่สุดครับ “วิจัยและพัฒนาอย่างมีส่วนร่วมจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเอง”
     ผมตั้งโจทย์ให้เขาลองทบทวนใหม่ว่า “จะตกผลึกความต้องการที่แท้จริงของผู้สูงอายุ ที่จะแก้ปัญหาของเขาเองได้อย่างไรดี” ก็เลยได้ข้อสรุปและนัดหมายกับผมว่าวันที่ 9 พ.ย. 48 นี้ ช่วงบ่าย แกนนำนัดที่จะพบกันอยู่แล้ว ขอให้ผมได้ไปพบและนำเสวนาในเบื้องต้นให้ เพื่อพัฒนาโจทย์วิจัยนี้อีกครั้ง ผมจึงคาดหวังไว้เป็นอย่างยิ่งว่าจากศักยภาพและความมุ่งมั่นแล้ว ขอให้เขาเห็นวิธีการสักครั้ง เขาน่าจะทำเองได้หลังจากนี้ และระบบสาธารณสุขของเราก็น่าจะได้นักวิจัยและพัฒนาฯ ที่มีคุณภาพเพิ่มขึ้นอีกอย่างน้อยก็ 2 คน หวังไว้จริง

[อาภรณ์ หนูพันธ์]

วันที่ 9 พ.ย. 48 นี้ ช่วงบ่าย แกนนำนัดที่นัดที่แจ้งไว้ประมาณ25คนแต่รอบเดือนพ.ย.นี้ทางแกนนำกลุ่มผู้สูงอายุมีความประสงค์ต้องการพบปะสมาชิกทั้งหมดก่อนเนื่องจากเป็นเวลานานมากที่กลุ่มดังกล่าวไม่เคยมีการรวมตัวกัน(มากกว่า2ปี)ดังนั้นยอดที่แจ้งไว้ว่าเป็นแกนนำปรับเปลี่ยนเป็นยอดกลุ่มผู้สูงอายุ ประมาณ 60-80คน  จึงเรียนมาเพื่อทราบทางผู้วิจัยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทีมวิจัยจากสสจ.คงไปเยี่ยมและเป็นพี่เลี้ยงเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำเพื่อพัฒนางานวิจัย                                              ดิฉันทำงานโดยยึดหลัก "ต้องพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยและนำงานวิจัยสู่งานประจำ"ณ เวลานี้ดิฉันมีความรู้เกี่ยวกับการวิจัยเชิงคุณภาพค่อนข้างน้อยใคร่ขอคำแนะนำหรือคำชี้แนะจากท่านผู้รู้ทุกท่าน

[อาภรณ์ หนูพันธ์]

วันที่ 9 พ.ย. 48 นี้ ช่วงบ่าย แกนนำนัดที่นัดที่แจ้งไว้ประมาณ25คนแต่รอบเดือนพ.ย.นี้ทางแกนนำกลุ่มผู้สูงอายุมีความประสงค์ต้องการพบปะสมาชิกทั้งหมดก่อนเนื่องจากเป็นเวลานานมากที่กลุ่มดังกล่าวไม่เคยมีการรวมตัวกัน(มากกว่า2ปี)ดังนั้นยอดที่แจ้งไว้ว่าเป็นแกนนำปรับเปลี่ยนเป็นยอดกลุ่มผู้สูงอายุ ประมาณ 60-80คน  จึงเรียนมาเพื่อทราบทางผู้วิจัยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทีมวิจัยจากสสจ.คงไปเยี่ยมและเป็นพี่เลี้ยงเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำเพื่อพัฒนางานวิจัยดิฉันทำงานโดยยึดหลัก "ต้องพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยและนำงานวิจัยสู่งานประจำ"ณ เวลานี้ดิฉันมีความรู้เกี่ยวกับการวิจัยเชิงคุณภาพค่อนข้างน้อยใคร่ขอคำแนะนำหรือคำชี้แนะจากท่านผู้รู้ทุกท่าน

[ชายขอบ]

เรียน คุณอาภรณ์ฯ

     ขอบคุณมากครับที่แจ้งข่าวมา เอาเป็นว่าผมจะเข้าไปตามที่ได้นัดหมายนะครับ และทางปากพะยูนได้เพิ่มจำนวนเป้าหมายเป็น 60-80 คน ตกลงตามนี้นะครับ

     ครั้งแรกผมจะขอไปเป็น Observer ก่อน หากมีโอกาสในเวทีก็จะขอพบ ขอคุยครับ

     คุณอาภรณ์ฯ ลองเปิด blog ขึ้นมาเอง เพื่อบอกเล่าเรื่องราวความรู้ที่คุณได้จากการปฏิบัติงาน และผลสำเร็จของการนำแนวคิด รวมถึงปัญหาอุปสรรคที่พบเจอ (อย่างที่เล่าให้ผมฟัง) "ต้องพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยและนำงานวิจัยสู่งานประจำ" มาเล่าสู่กันฟังบ้างซิครับ  ...จะรออ่านนะครับ...

[ลูกหมูอ้วน]

เรียนคุณอนุชา ดิฉันได้เขียนบอกเล่าเรื่องราวความรู้ที่คุณได้จากการปฏิบัติงาน และผลสำเร็จของการนำแนวคิด รวมถึงปัญหาอุปสรรคที่พบเจอ (อย่างที่เล่าให้ฟัง) "ต้องพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยและนำงานวิจัยสู่งานประจำ" มาเล่าสู่กันฟังแล้วแต่ดิฉันยังขาดความมั่นใจ เพราะไม่เคยเขียนมาก่อนจึงส่งบทบันทึกให้พี่ช่วยปรับปรุงถ้อยคำดูดีก่อนนำเสนอได้หรือเปล่าคะ

[ลูกหมูอ้วน]

ลืมบอกไป ดิฉันสร้าง blog แล้วแต่รอให้พี่ตรวจข้อความให้ก่อน เพราะไม่แน่ใจ ว่าจะ โอเค มั๊ย อุปสรรคดิฉันได้ตัดออกไปพอสมควร ถ้าอย่างไรไว้คราวหลังจะเล่าเพื่อเป็นประโยชน์สำหรับพยาบาลต่อการเพื่อเรียนรู้จากประสบการณ์การปฏิบัติงานของดิฉันไปประยุกต์ใช้ได้

[ลูกหมูอ้วน]

พยาบาลคนหนึ่งและเพื่อนพยาบาลอีกคนหนึ่งรวมพลังเป็น 2 แรง ที่มุ่งมั่นเพื่อพัฒนาแผ่นดินบ้านเกิดด้วยการนำแนวคิดการสร้างเสริมสุขภาพมาเป็นแนวทางในการปฏิบัติงานภายใต้ concept "ทำงานประจำสู่งานวิจัยและนำวิจัยสู่งานประจำ" เรา 2 คนจุดชนวนการสร้างสรรค์การทำงานเพื่อสร้างเสริมสุขภาพดังกล่าวโดยการเริ่มที่ พวกเราเองก่อน ซึ่งดิฉันขอเล่าถึงที่มาของconcept "ทำงานประจำสู่งานวิจัยและนำวิจัยสู่งานประจำ" ก่อน ปี2545ดิฉันมารับงานหัวหน้างานผู้ป่วยนอกของรพ.ชุมชน 30 เตียง (การได้มาซึ่งตำแหน่งหัวหน้างานOPD จากการหยิบสลากเนื่องจากสมัยนั้น งานOPDถ้าใครได้ไปถือว่าโชคร้าย(ซวย)ที่สุดเพราะผู้รับบริการบ่น(ด่า)มากที่สุด คนไข้มากที่สุด  งานจำเจ  ซ้ำซากน่าเบื่อหน่าย  พูดแต่เรื่องเดิมๆ   วันๆไม่เห็นมีอะไรนั่งแต่ซักประวัติให้หมอ  พักกลางวันก็ช้ากว่าแผนกอื่นๆ  ทะเลาะกับหมอประจำห้องตรวจ   ประสานงา(งาน)เกือบทุกแผนก...อะไรๆก็ถามOPD   เรื่องอื่นๆอีกสารพันปัญหา  คนไข้ก็เยอะ พยาบาลก็น้อย(ตอนนั้นอยู่ 2 คนแต่มีพยาบาลแผนกอื่นๆหมุนมาช่วยในวันที่มีคลินิกเบาหวานและความดัน(แม้เป็นOTน้องๆก็ไม่อยากได้เพราะคนไข้วันคลินิกมากจริงๆ) ความจริงในวันนั้นชื่อดิฉันอยู่ลำดับที่ 3 ซึ่งไม่น่าจะโดน  แต่ก็โดยเป็นจนได้เนื่องจาก ผู้ที่จับได้คนที่หนึ่ง คือน้องGN 4มีแนวโน้มจะย้าย คนที่ 2 เป็นGN 5มาปฏิบัติงานได้ประมาณ ปีกว่าๆ  กรรมการบริหารไม่ผ่านเหตุผลน้องเพิ่งย้ายมา ส่วนดิฉันอยู่ ลำดับ3 ก็GN 5 เหมือนกัน กรรมการบริหารผ่านเหตุผลคุณสมบัติเหมาะสมกับOPDได้แต่คิดในใจว่าจะหัวเราะหรือร้องให้ดี   ดิฉันนั่งคิดนอนคิด 1อาทิตย์เต็มๆและคิดว่าเอาละในเมื่อโชคลิขิตแล้วก็อย่าฝืนลิขิต ขอสู้ดูสักตั้งวันที่ 1 กรกฎาคม 2545 ไปรับงานแบบมึนๆ เมื่อรับงานเสร็จคืนนั้นนอนคิดทบทวนดูว่า จะเริ่มต้นอย่างไร จะทำอย่างไร จะปรึกษาใคร  แล้วจะทำอะไรก่อนอะไรหลัง ไม่มีใครตอบได้  ดิฉันเริ่มต้นจากการศึกษาจากหนังสือมาตรฐานQAเล่มสีนำตาล และเล่มสีเขียวคลาสสิกที่เกี่ยวกับงานOPDทั้งหมด (อ่านไป-อ่านมาไม่ต่ำกว่า20 เที่ยว)สรุปบอกกับตัวเองว่าเอาล่ะฉันจะเริ่มจากการตัวชี้วัดที่QAต้องการจากวัดที่OPDทั้งหมดนี่แหละ โน๊ตมาทั้งหมด23รายการวันรุ่งขึ้นมาดูของจริงที่หน่วยงานปรากฏว่าไม่มีเลยไม่มีการจดบันทึก  รายละเอียดของกิจกรรม การทำงานไม่มีการกำหนดให้ชัดเจน ไม่มีการจัดเก็บข้อมูล ไม่มีหลักฐานที่มาของกิจกรรม ไม่มีการเก็บตัวชี้วัด ดังนั้นดิฉันนำปัญหานี้พูดคุยกับเพื่อนร่วมแผนกถึงจุดอ่อนของแผนกเราและเสนอแนวทางแก้ไขจึงได้มาซึ่งเครื่องมือจัดเก็บข้อมูลของหน่วยงาน และกำหนดขอบเขตการให้บริการและผู้รับผิดชอบงานชัดเจน โดยความสมัครใจและความถนัดของตนเองโดยที่ดิฉันเป็นผู้ให้คำนิยามและลักษณะงานและแนวทางปฏิบัติพร้อมกับให้ความช่วยเหลือให้คำแนะนำทุกอย่าง  หลังจากนั้น 1เดือนงานของแผนกเริ่มเห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้น สมาชิกเรามีการพูดคุยถึงปัญหาการบริการในแต่ละวันจากการสังเกตุและเหตุการณ์ที่ขึ้นและจากข้อร้องเรียนเรื่องการลัดคิว ระยะเวลารอคอย  พวกเรา(OPD)จึงปรับระบบบริการใหม่เป็น คลินิก one stop service เพื่อลดขั้นตอนบริการ เพิ่มการประชาสัมพันธ์ก่อนปฏิบัติงานทั้งภาคเช้าและบ่าย และประชาสัมพันธ์ตามความเหมาะสมระหว่างรอตรวจ  ในคลินิก one stop service ผู้ป่วยเบาหวานและความดันนำแนวคิดการส่งเสริมสุขภาพตามกฎบัตรออตตาวามาผสมผสาน ผลการดำเนินงานถือว่าประสบผลสำเร็จมากพอสมควร คือสามารถลดข้อร้องเรียนเรื่องระยะเวลารอคอยได้ทั้งผู้ป่วยทั่วไปและผู้ป่วยเรื้อรัง  ลดขั้นตอนบริการ สร้างความพึงพอใจทั้งผู้ป่วยและญาติที่มาตรวจทั่วไป  ผู้ป่วยเรื้อรัง ผู้ป่วยเบาหวานและความดัน มารับบริการตรงนัดเพิ่มมากขึ้น จำนวนผู้ป่วยเบาหวานและความดันมีการดูแลตนเองดีขึ้นโดยดูจากผู้ป่วยที่มีผลการรักษาดีขึ้น ผู้ป่วยที่หมอปรับยาเพิ่มลดลง  ผู้ป่วยควบคุมโรคด้วยการDiet controlเพิ่มขึ้นจากเดิม และขยายผลไปยัง PCU ใกล้เคียง 2 PCU  ทีมงานของพวกเราได้รับรางวัล ชนะเลิศในการประกวดผลงานบุคลากรของรพ.ในภาคใต้ จัดโดยสถาบัน สคส. พรพ.และคณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เดือน ก.ค. 2547สรุปผลการเรียนรู้ตลอดระยะเวลา 3 ปี ที่อยู่ OPD คือ1.การทำงานต้องเริ่มจากการวิเคราะห์ตนเองหรือตรวจสอบตนเองยอมรับในส่วนขาดและหาทางเติมเต็มซะต้องทำโดยเทน้ำชาเก่าออกจากถ้วยให้มากที่สุด ไม่ควรทำตัวเป็นน้ำชาล้นถ้วย 2.การรู้   การเข้าใจงาน  และคน โดยการศึกษารายละเอียด รวมทั้งจดบันทึกข้อมูลสำคัญไว้เพื่อประกอบการบริหารงานบุคคลและหน่วยงาน3.ประชุมชี้แจงพร้อมแสดงความรู้สึกและบอกและอธิบายเกี่ยวกับแนวทางการทำงานให้ทีมงานได้รับทราบและเข้าใจสำหรับการปรับตัวเพื่อทำงานร่วมกันและเปิดโอกาสให้ทีมงานได้ซักถามข้อข้องใจ รวมทั้งใจกว้างรับฟังข้อเสนอแนะ4.การทำงานต้องยึดหลักโปร่งใส และมีคุณธรรมและดำเนินงานด้วยกระบวนการ P-D-C-Aคือทำงานไป ตรวจสอบ ปรับปรุงแก้ไข วางแผนอยู่ตลอด  ตอนหลังมารู้ว่านั่นแหละคือการนำหลักการทางวิทยาศาสตร์มาใช้   สิ่งที่ภูมิใจคือ  ทุกวันนี้บางครั้งเมื่อดิฉันเดินผ่านหน้าบ้านเก่า(OPD)ดิฉันมีความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้แทนเพราะยกมือไหว้ ยกมือรับไหว้ ผู้สูงอายุ / ผู้ป่วยที่รู้จัก ทั้งจับมือ ทั้งทักทายกัน เสียงดังดูแล้วคล้ายๆผู้แทน.มาหาเสียงเลยทั้งๆที่ จนท.คนอื่นก็เดินผ่านเหมือนกันแต่บรรยากาศต่างกันและ มั่นใจได้ว่าบนรพ.นี้มีบรรยากาศแบบนี้มีไม่กี่คน  ดิฉันรู้สึกเหมือนมีพลังอันมหาศาลที่บอกดิฉันว่าจงทำดีต่อไปอย่าหยุด

จากวันนั้น ถึงวันนี้ ดิฉันได้รับบทใหม่  ต้องออกจากบ้านเดิมสู่อ้อมอกบ้านหลังใหม่คืองานชุมชน มาประมาณ 2 เดือน มาพบเพื่อนใหม่ไฟแรงต่างศาสนา แต่ว่ามีอุดมการณ์เดียวกัน เรา 2 คน ณ หน่วยงาน ชุมชน รพ.แห่งนี้ มีความมุ่งมั่น และศรัทธาอันแรงกล้าที่มุ่งหวังพัฒนาแผ่นดินบ้านเกิดเป็นแผ่นดินแห่งการสร้างเสริมสุขภาพ  ตอนนี้เรา 2 คนเปรียบเสมือน รถที่มีน้ำมัน มีพขร.พร้อม ต้องการเดินทางขาดแต่เข็มทิศและแผนที่  ขณะนี้เรา 2 คน ได้ลงมือพัฒนาชุมชนที่รับผิดชอบ โดยการลงไปสำรวจปัญหาชุมชนจากแผนที่เดินดิน และปัญหาสุขภาพของท้องถิ่นจากการพูดคุยได้ปัญหามาระดับหนึ่ง  ขณะนี้เราทำงานโดยการผสมผสานงานเยี่ยมบ้าน(HHC ภาคชุมชน)งานผู้พิการ งานผู้สูงอายุเข้าด้วยกัน  ...ขอเล่าต่อฉบับหน้าค่ะ

[ลูกหมูอ้วน]

ป.ล. ผิดถูก ไม่สมควร  ไม่เหมาะสมประการไดโปรดชี้แนะ เพราะดิฉันเขียนจากประสบการณ์ตรงยังไม่ผ่านการขัด กรองถ้อยคำ ดิฉันยินดีรับฟังข้อเสนอแนะ  วิพากษ์ได้เต็มที่ (ถึงผมบางแต่ไม่ใจน้อย  นี่ถือเป็นข้อตกลงเบื้องต้น   ทราบแล้วเปลี่ยน) ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ  ลงชื่อ..ลูกหมูอ้วนเกินพิกัด

[ชายขอบ]

     เดินหน้าเต็มที่เลยครับ เดือนหน้าผมกะว่าจะจัดเรื่อง KM ขึ้นที่ สสจ. (โครงการไตรภาคีฯ) จะขอเชิญคุณลูกหมูอ้วน ด้วย และจะขอเชิญให้เป็นคนถ่ายทอดประสบการณ์การใช้ Blog สู่ทีมงานในเครือข่ายด้วยนะครับ

     "เพราะดิฉันเขียนจากประสบการณ์ตรงยังไม่ผ่านการขัด กรองถ้อยคำ ดิฉันยินดีรับฟังข้อเสนอแนะ  วิพากษ์ได้เต็มที่" ถูกแล้วครับ ต้องเขียนอย่างนี้ ส่วนการวิพากษ์จะแสดงไว้ที่ข้อคิดเห็นเพื่อให้เห็นกระบวนการพัฒนาไปตามลำดับ บอกตรง ๆ ว่าดีใจมากครับ

[ลูกหมูอ้วน]

ด้วยความเต็มใจเป็นอย่างยิ่งและยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ 

[ชายขอบ]

     ยังไงคุณลูกหมูอ้วน อย่าลืมบอกกะ (พี่) สุคนฯ ด้วยนะครับ ผมเปิดประเด็นไว้แล้วที่ (คลิ้ก link) พฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของชาวมุสลิม ในระหว่างการถือศีลอด ช่วงเดือนรอมดอน ตามที่เคยคุยกันไว้ ขอให้เก็บข้อมูลมาบันทึกต่อท้ายไว้เลย จากนั้นค่อยมาวิเคราะห์ สังเคราะห์กันอีกที งานนี้ ไตรภาคีฯ สนับสนุนแล้ว ลุยได้เลย ข้อมูลจาก จนท.ที่ รพ. จากคนที่มาใช้บริการ จากคนใกล้บ้าน ผู้สูงอายุ คนในชุมชน เอาให้หมด ใช้แบบ snowball เก็บไปเลย

[ลูกหมูอ้วน]

ขอเรียนตามตรง   ทีมวิจัยลูกข่ายต้องการให้ทีมใหญ่จัดอบรมหรือติวเข้มเฉพาะกลุ่มผู้สนใจก็ได้หรือจัดให้มีเวทีสนทนาวิชาการประเด็น"วิจัยเชิงคุณภาพไม่ยากอย่างที่คิด"  โดยวิทยากรที่มีประสบการณ์บ้างเพราะส่วนใหญ่พวกเราทำวิจัยเชิงปริมาณ อยากให้จัดที่สสจ.ก็ได้  เพราะไม่เช่นนั้นหาโอกาสยากมาก

[ชายขอบ]

     ผมเสนอว่าเราจะใช้โจทย์นี้ พฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของชาวมุสลิม ในระหว่างการถือศีลอด ช่วงเดือนรอมดอน เป็นโจทย์ที่ทำไป เรียนไป ดีไหมครับ ในส่วนรายละเอียดตอนนี้ ผมอยากให้แยกทำความเข้าใจนะว่าการวิจัยเชิงคุณภาพ กับข้อมูลเชิงคุณภาพ เป็น 2 ส่วน 2 เรื่อง ที่ overlap กันอยู่ แล้วจะเขียนลง Blog ให้อ่านนะ (รอนิดนึง)

[ชายขอบ]

     คุณ ลูกหมูอ้วน อย่าลืมเข้าไปเติมเต็มหรือวิพากษ์บันทึกที่ผมเขียนเรื่อง เอามะพร้าวมาขายสวน : ขั้นตอนการทำวิจัย เป็น series ในทุก ๆ ตอนนะครับ (งัดเอาวิชามาว่ากันหน่อย)

[อุรพิณ สคส.]

"ต้องพัฒนางานประจำสู่งานวิจัยและนำงานวิจัยสู่งานประจำ"  ประโยคนี้  อ.วิจารณ์ มักจะเรียกว่า "Routine to Research" หรือ R2R ค่ะ  ที่นำไปใช้เป็นคำหลักเลย ก็ที่ศิริราช  เขามีวารสารเผยแพร่ ที่ สคส. จะได้รับและเวียนอ่านกันภายในเสมอ หากสนใจ ลองติดต่อที่ศิริราชดูนะคะ

 

[ลูกหมูอ้วน]

ขอบคุณมากค่ะ  สำหรับคำชี้แนะ   แต่ดิฉันไม่ทราบว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี  คือ.. ดิฉันอยากได้วารสารเกี่ยวกับ "Routine to Research" หรือ R2R ทางศิริราชเพื่อศึกษาบ้างค่ะ   ท่านผู้รู้ท่านใดมีคำชี้แนะเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวให้ดิฉันบ้าง  เป็นการแนะนำเส้นทางการทำงานรูปแบบใหม่สำหรับน้องใหม่อย่างดิฉัน  ดิฉันขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

[ชายขอบ]

     อยากให้เผยแพร่ด้วยครับ อยากอ่านด้วยจังเลย "Routine to Research" หรือ R2R เป็นสิ่งที่น่าสนใจมากครับ