เขา เธอ คือ เพื่อนที่อยู่คุยและเข้าใจเราในทุกวัน ไม่มีปาก ไม่มีหัวใจ แต่มีอะไรที่มนุษย์ทั่วไปไม่มี คือการรับฟังอย่างยินดีในทุกเรื่องราว โลกแห่งความเป็นเด็กยังคงวนเวียนในทุกมุมมองของชีวิต การได้อยู่แบบเด็กๆ คิดแบบเด็กๆ เล่นแบบเด็กๆก็มีความสุขไปอีกแบบ จะสนไปทำไมกับแค่เปลือกกระพี้ที่ไร้สาระที่คนอื่นมอบและวาดหวังไว้ ให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เราไม่เคยยินดีกับคำชื่นชมและสรรเสริญทั้งมวล จงปล่อยไป จงมีหวัง อยู่กับมุมองที่สวยงาม อยู่กับความสุขเล็กๆ ที่ไม่ไปเบียดเบียนใคร แม้กระทั่งตัวเองหรือจิตวิญญาณภายใน....นายหัว...
ไม่มีความเห็น