ก้าวที่ ๓ เกษตรวางแผน ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

เป็นรอบทีสองของการเขียนสำหรับการเขียนบทความวันนี้ ไม่รู้เกิดจากอะไร ระบบเสียหาย หรือเมาขี้ตากันแน่ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเมื่อตั้งใจและมุ่งมั่นก็ต้องทำ เรื่องวันนี้เกี่ยวกับประสบการณ์ระยะสั้นที่สั่งสมมายาวนาน นานพอดอกออก 

ไม่รู้จะเรียกอะไรดี ความใจร้อน หรือกำลังเพลินกับการทำงานสวนก็ไม่ทราบได้ แต่นับย้อนไปเมื่อสองเดือนกว่าทีผ่านมาก หลังจากที่ไปซ้อมดาบเสร็จแล้ว กลางดึกก็กลับมาพร้อมกับจัดการหว่างต้นผักชีอย่างเต็มพี้นที่ สาม แปลงที่เตรียมไว้ คราวแรกก็กะว่าจะปลูกสับประยะ วางแผนไว้ซะดิบดี แต่ด้วยความเพลินคืนนั้นเลยหว่านไปซะ ผลที่ติดตามมาก็คือ ระยะเวลาที่ผ่านไปผลผลิตที่ได้ก็เก็บเกี่ยวไม่ทันอย่างที่เห็น 

จากเหตุการณ์นี้เองทำให้ฉุดคิดได้ว่าไม่ว่าการทำงานใด ๆ นั้น การวางแผนการย่อมเป็นสิ่งจำเป็น แต่สิ่งที่จำเป็นยิ่งกว่าคือการปฏิบัติตามแผนงานนั้นๆให้สำเร็จตามระยะ อย่างแคร่งครัด ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ (อาจยกการเขียนบันทึกนี้ด้วย ลองดูซิว่าจะได้ ตามเป้าหมาย เก้าร้อยก้าว ไหม) เพราะจากบทเรียนที่เห็นต้นผักชี ที่เมื่อเริ่มแรกโตขึ้นเก็บเกียวไม่ทันสุดท้ายผลที่ออกมาก็อยู่บนความเสียดาย เสียดายทั้งน้ำ ปุ๋ย  เสียดายทั้งเวลาและการจัดการที่ไม่น่าเกิดขึ้น ดีนะที่เป็นเพียงต้นผักชีที่โรยหน้า แต่หากเป็นกิจการที่สำคัญ คงเสียหายมากกว่านี้ นับแต่นี้การทำงานใดๆของผม จำเป็นอย่างยิ่งต้องมีการวางแผน และสำคัญมากที่ต้องปฏิบัติตามนั้น เพื่ออย่างน้อยที่สุดหากเราดำเนินการแล้วผิดพลาด เราเองจะได้กลับมาทบทวนตนเองได้ และไม่ซ้ำรอยเดิมในที่สุด ดีนะที่เป็นต้นผักชี สุดท้ายก็มีมุมงามๆมาให้ได้ดูกัน แต่หากเป็นชีวิต คงเสียดายแย่