มาตรฐาน...?
.................................................
1. ฤๅ...ออกข้อสอบ ผิดพลาด คือมาตรฐาน
ไหนว่า เตรียมงาน มานานเนิ่น
ฤๅว่า เตรียมการ มานานเกิน
ฤๅเตรียมเพลิน จึงพลาด จึงผิดพลั้ง
2. โอ้ ละหนอ โอเน็ต วิเศษไฉน
การศึกษา ของไทย ใกล้ถึงฝั่ง
เรือกลับเลี้ยว ออกทะเล เก้เก้กังกัง
มีใครกัน ดันทุรัง ทุลักทุเล
3. ครูเครียด เด็กเครียด เกลียดโอเน็ต
ทนขบเคี้ยว เขี้ยวเข็ด คิดไขว้เขว
สั่งให้สอบ ก็สอบได้ ไม่เกเร
เรื่องการเรียน ตุปัดตุเป๋ โซเซ-เพลีย
4. ไม่สอบ ไม่จบ ครบหลักสูตร
นี่คือหูด ติดตาตุ่ม ปุ่มเนื้อเสีย
มาเพิ่มกรอบ กดหัว โงงัวเงีย
หารเฉลี่ย คะแนนได้ ให้จบชั้น
5. จึงเกิดภาพ แบกหามกัน ในวันสอบ
กระหืดกระหอบ–อ้วก-ไอ-ไข้-หนาวสั่น
บ้างสวมเฝือก กระดืบได้ ด้วยไม้ยัน
ขึ้นบันได แต่ละขั้น แทบคะมำ
6. พลาดสอบ โอเน็ต ต้องนับหนึ่ง
สมัครสอบ อีกให้ซึ้ง ถึงครวญคร่ำ
ไม่มีเงิน-ไม่มีญาติ อนาถ-ซ้ำ
ใครกันหนอ ก่อกรรม ให้เด็กเกิน
7. ออกข้อสอบ ผิดพลาด คือมาตรฐาน
ไม่สมกับ เตรียมการ มานานเนิ่น
“ผิดแล้วยอมรับผิด” - ชีวิตเจริญ
“โลกขาดเขิน - คนเช่นนี้...ไม่มีแล้ว”...?
- ปณิธิ ภูศรีเทศ –
นานๅ มา ...มาหาเรืองเครียด (นิดหน่อยครับ)
ตรงประเด็นเป๊ะ...เป๊ะ..จ้าาาาา
.... ผลกระทบสูงมาก ..... ก็น่าเครียด นะคะ .....
ชอบ ชอบ ค่ะเห็นด้วยอย่างแรง
อาจารย์ปณิธิ ภูศรีเทศ เขียนบทกลอน อ่านแล้วสะท้อนใจ
นึกถึงตัวหนูเองเป็นเหมือนที่อาจารย์เขียน....ค่ะ
พูดคำเดียวว่า "เจ็บ" แต่งได้เ็ห็นภาพ
ชืนชมค่ะ...งบประมาณหลายร้อยล้านได้อะไรใคร่อยากรู้ ?
สวัสดีค่ะ
ห่างหายไปครึ่งปีกว่า เพิ่งกลับเข้ามา
แวะมาเยื่ยมเยือน มาอ่านบทประพันธ์
ยังประทับใจผลงานของอาจารย์อยู่เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณปณิธิ
อ่านบทกลอนสะท้อนจิตคิดเป็นห่วง.....