คิดก่อน บุญมา ...เตือนภัยทางหลวง (ตอน ๑)

ถนนไทยมีหลุมบ่อมาก  แถมมีแนวกั้นกระโดด เป็นอันตรายอย่างยิ่งหากวิ่งรถมาเร็วๆ แล้วไม่ทันเห็น  (ป้ายเตือนก็ไม่มีอีกต่างหาก)

วันนี้ผมมาได้คิดว่า เพื่อสวัสดิภาพ และเป็นจุดขาย  ทำไมไม่มีบริษัทผู้ผลิต  (หรือบริษัทเหา หากิน แบบเกาะฉลามก็ตามที)  เกิดแนวคิดในการใช้ระบบแสง (เช่น อินฟราเรด)   หรือระบบเสียง (เช่น โซนาร์)  ฉายออกไปด้านหน้า  เพื่อสะท้อนคลื่น เข้ามาประมวลโดยคอมพ์ที่ศูนย์ควบคุม    แบบก่อนเวลาจริง  (pre-realtime)   จากนั้นออกเสียงพูดส่งเตือนคนขับทั้งหลายผ่านสัญญาณอัตโนมัติ    เช่น

...อีก ๑๐๐ เมตรข้างหน้ามีหลุมบ่อ โปรดระหวัง

...อีก ๑๐๐ เมตรข้างหน้ามีแนวกั้นถนนเถื่อนทีผิดกฎหมาย  โปรดระวัง

...อีก ๑ กม. ข้างหน้ามีด่านรีดไถเงินจากเจ้าหน้าที่รัฐ  โปรดเตรียใจ และอารมณ์

วิทยาการแบบนี้ ไม่น่ายาก    ทำได้จริงๆ  เมื่อ ๒๐ ปีก่อน ผมขับรถสปอร์ต นิสสัน ๓๐๐ ZX  พอเหยียบเร็วมาก ๆ   ๑๐๐ ไมล์ต่อ ชม .  มันจะออกเสียงเตือน เป็นเสียงพูดคนว่า    “เร็วเว่อไปแล้ว อันตราย ขอให้ลดความเร็วลง”   (ความเร็วจำกัด สรอ. คือ ๕๕ ไมล์ต่อ ชม..   แต่ผมร่อนไปที่ ๑๐๐    อุปมาไทยเราจำกัดที่ ๙๐ แต่ผมร่อนไปที่  ๑๗๐ กม. ต่อ ชม. 

ผมผ่าน เห็น มามาก  ว่าเมืองไทยเรามีอุบัติเหตุจราจรมาก  ส่วนใหญ่เกิดจากความผิดของรัฐ แล้วโยนให้ไปเป็นความผิด ปชช  เช่น เมา ง่วง เหนื่อย   ทั้งที่แท้จริงแล้วเป็นความผิดของรัฐ ในหลากหลายรูปแบบ   (ผมเขียนบทความสาธยายไว้นับร้อย...เหนื่อย)  

 ไม่เชื่อตั้งผมเป็นผอ. โครงการนี้ ผมจะทำให้ดู  โดยขอเงินโครงการสัก ๑๐ ล้านบาท (เท่านั้นเอง)

...คนถางทาง (๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖)