ก่อนบอกรักใครๆ ถามก่อนว่าบอกรักคนใกล้หรือยัง ?

ชลัญเป็นพยาบาลที่แผนกผู้ป่วยนอก มักมีภาพบาดตาบาดใจในการแสดงความรักของผู้ป่วยที่ แผนกผู้ป่วยนอกให้เห็นประจำ

บางภาพเห็นแล้วซาบซึ้ง เช่นภาพมารดากำลังให้นมบุตร

บางภาพเห็นแล้วสะเทือนใจ เช่น คนแก่ 2 ตายาย ประคองกันมาหาหมอ

บางภาพเห็นแล้วอยากไล่ออกไปไกลๆ จากรัศมีสายตายิ่งนัก เช่นวัยรุ่นหนุ่มสาว มานั่งคลอเคลียไร้เดียงสา

แบบไม่อายสายตาประชาชี รู้มั๊ยนี่ พบ.อิจฉา เด้อค่ะเด้อ กรุณาลดความหวานลงนิดสส์จะได้มั๊ย

แต่จะว่าไปเวลาคนเราตกอยู่ในห้วงแห่งความรักนี่คงยากที่จะ บอก ให้หยุดการกระทำที่บ่งบอกถึงความรักนั้นได้ จริงแล้วมีคนพยายามนิยามความรักไว้ต่างๆนาๆ แต่ชลัญมองว่า การกระทำต่างๆที่คนเราแสดงออกว่ารักนั้น มันอาจไม่ได้อธิบายความรักที่แท้ได้

ความรักที่แท้มันอยู่ในนี้ ข้างในหัวใจต่างหาก มันเป็นอะไรที่ยากอธิบาย ไม่มีเหตุผล ไม่มีข้อแม้ ไม่วิงวอน หรือร้องขอ สิ่งใดตอบแทน ขอเพียงเห็นคนที่รักมีความสุขเท่านั้น “นี่คือรัก”

มีเด็กวัยรุ่นหลายคนพยายามฆ่าตัวตาย เพราะผิดหวังในความรัก มารักษาที่ แผนกฉุกเฉินบ่อยๆ บ้างสำเร็จบ้างไม่สำเร็จ ชลัญอยากบอกเด็กพวกนั้นว่า การกระทำนั้นผิดอย่างแรง เรากล้าสละชีวิต ให้คนที่เรารู้จักเพียงไม่กี่วัน ชีวิตเรานั้นมีค่าละความสำคัญเพียงเท่านี้หรือ แต่กับคนที่เราเห็นเขามาตั้งแต่เกิด คอยประคองดูแลจนเราเติบโต นั้น ชีวิตเราไม่มีค่ากับเขาเลยหรือ คนๆนั้นเกาะเตียงยืนร้องไห้ แต่เรากับร่ำร้องหาคนที่ ไม่มีบุญคุณกับชีวิตเราสักนิด นี่เรียกว่ารักแล้วหรือ ?

หลายคนพยายามไขว่คว้า หาความรักจากใครๆ ที่ไกลตัว แล้วก็มานั่งน้อยเนื้อต่ำใจว่าใครก็ไม่รักเรานั้น คุณได้มองเห็นความรักของคนใกล้ตัวหรือยัง ?ให้ความรักกับเขาหรือยัง อย่ารอให้เวลาผ่านไป จน หมดเวลาที่จะบอกหรือแสดงให้เขารู้ว่า ความรักที่เขาให้เราตั้งแต่เกิดจนโตนั้น เรารับรู้และเห็นคุณค่านั้นแค่ไหน หากเวลาผ่านไป แล้วต้องมานั่งบอกรักผ่านธูป เพียงดอกเดียว คุณจะรู้ว่า ความรักที่คุณอยากได้จากใครๆ นั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่ารักของคนใกล้ตัวคนนี้เลย