ได้คุยกับเพื่อนสมัย ม ต้น
ที่ปัจจุบันมีความหวัง มีความฝัน มีความกระตือรือร้น จะดั้นด้นสู่ความสำเร็จ ในวันหน้า
จึงหวนคิดถึงตัวเราเอง และฝากบอกเพื่อน รวมถึงศิษย์รักทั้งหลายว่า...
เพื่อนเอย/ศิษย์เอย ความสำเร็จไม่ใช่ อาหารกระป๋อง ที่อยากก็เปิดกินได้ทันที
ความสำเร็จ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ไม่ใช่เรื่องดวง หรือกรรมเก่า
ความสำเร็จ ไม่ใช่เรื่องที่รอฟ้าฝนบุญหล่นทับ หรือรอเส้นสายสนับสนุน เพียงอย่างเดียว
หากแต่ความสำเร็จ
ต้องเกิดจากความกล้า
กล้ายอมรับความเสียเปรียบ ได้เปรียบของตัวเอง โดยไม่ริษยาคนอื่น
เพราะตราบเท่าที่ความริษยายังมีอยู่ ให้รู้ว่าเรานั้นด้อยค่ากว่าคนที่ตนริษยามาก
แล้วปรับปรุงลงมือทำเสียทันที ตราบที่ยังมีเวลาริษยาคนอื่นเขา แสดงว่าเรายังทำงานเบาไป
ความสำเร็จ ต้องเกิดจากฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ของตนเองเป็นหลัก
เพราะนั่นคือสิ่งที่เราควบคุมได้มากที่สุด
อยากได้อะไร อยากเป็นอะไร ก็ลงมือสร้าง ลงมือทำด้วยอุตสาหะของตน
จะเกิดความภูมิใจเมื่อภาระเสร็จลุล่วงไป
ความสำเร็จ บางครั้ง จำต้องมีส่วนร่วมจากบุคคลรอบข้าง
ทั้งญาติ มิตร คนรัก เจ้านาย ผู้สนับสนุน ให้พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จ
หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ อย่าฝันไปไกล เพราะความสามารถของทุกคนย่อมมีขีดจำกัด
นกไร้ขน คนไร้มิตร และจิตที่ดีงาม ยากนักจักทำการใหญ่
และความสำเร็จ บางครั้ง ศัตรูผู้ขัดขวาง ก็ให้พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จด้วย
พวกเขาช่วยทดสอบความจริงใจ ความอดทน ความมุ่งมั่นของเราได้เป็นอย่างดี
อย่าเกลียด อย่าโกรธ หากไม่จำเป็น เพราะเป้าหมาย ความหวังความฝันนั้น
สำคัญกว่า จะเกลียดโกรธแค้น คนอื่น
แม้นศัตรูทำลายความหวัง ความฝัน ก็จงโทษตัวเองก่อน ที่ไม่รู้จักระวัง ก่อนโทษใครก็ตาม
สู้ต่อ แม้ท้อ ก็ต้องสู้เว้ยเพื่อน !!!
ไม่มีความเห็น