สานฝัน...หวานๆ (จดหมายถึงน้องสาว)
จดหมายถึงน้องสาว
น้อย น้ำพอง (คุณศศิธร ไชยจันทร์ดี)
ถึง... สาวน้อย น้ำพองน้องรัก...แห่งผักหวาน
จดหมายฉบับนี้ มาตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ ที่มิอาจละเลยความรู้สึกหนึ่ง
เมื่อวานนี้ พี่สาวคนนี้ นั่งคุยกับแม่แต่เช้า ถึงวิถีชีวิตของเราเมื่อเก่าก่อน
และแล้ว...
พี่ก็ให้แม่ชะเง้อมองสวนข้างบ้านที่รกร้าง ไร้การดูแล
บัดนี้...เริ่มผ่านหยาดเหงื่อ แรงกายแรงใจ กลายเป็นรูปเป็นร่าง...เล็กๆ
แผ่นดิน...ซึ่งแม่ ไม่เคยปล่อยให้เปลี่ยวร้างอย่างแน่นอน
ถ้าเพียงแต่แม่ มีแรง... ไปได้
พี่... วาดหวัง...ให้แม่ฟัง เราจะลงหลักปักเสาให้แก้วมังกรห่างๆ
(เก็บแก้วมังกร ที่น้า เพื่อนบ้านทำการรื้อสวน นำไปทิ้งที่ท้องนา)
ระหว่างกลางช่องของสี่เสา เราจะลงต้นตะขบ ที่เพื่อนส่งมาให้
เลี้ยงไว้ ปีหน้า เราจะลงผักหวานป่า เจ็ดแปดต้นรอบต้นตะขบ
ให้ตะขบห่มร่มให้ผักหวานป่า... เพื่อนทำมาหลายปีแล้ว... รอด!
สวนของแม่... จะเป็นป่าผักหวาน สลิด แก้วมังกร
แม่...
น้ำตาคลอ ...
...พี่รู้ว่า แม่ผูกพันกับแผ่นดินของแม่มาก
จึงขอฝากข่าว ถึงน้องสาวคนดีของพี่
สิ่งที่น้องตั้งใจทุ่มเท
ตลอดมานั้น แม้เรา...เพียงรู้จักกันไม่นาน บนพื้นที่ Gtk.แห่งนี้
แต่สายใยรัก...ผูกพันต่อผืนแผ่นดินนั้น ร้อยกันเป็นหนึ่งเดียวแล้ว
ส่วนที่น้องสาวได้แบ่งปันนั้น...กำลังก่อเกิดขยายผล
กลายเป็น "ความสุข" ที่เติมเต็ม ความรัก ความหวัง กำลังใจ
เป็นทั้ง “ยาใจ” เยียวยา จิตวิญญาณอันอ่อนระโหย โรยแรงดวงหนึ่ง...แล้ว
พี่นี้...สุดแสนซึ้งใจยิ่งนัก
ที่ได้ปฏิบัติภาระกิจสำคัญ ใกล้ลุล่วงแล้ว
ขอบคุณผืนดิน... แผ่นฟ้า... กาลเวลา...บุคคลตัวตน และทุกสรรพสิ่ง
ขอบคุณทุกๆกระแสคลื่นแห่งการแบ่งปัน เกื้อกูลกันและกัน บนพื้นพิภพนี้
ขอบคุณน้ำใจไมตรีน้องพี่
ที่มีต่อกัน
ด้วยความระลึกถึง...น้องสาวคนดีของพี่เสมอ
พี่สาว...
๓๑ มกราคม ๒๕๕๖
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะพี่ตะวันดิน...พี่สาวที่น่ารัก...ค่ำคืนนี้น้องสาวขอมอบดอกไม้ช่อใหญ่ๆและทักทายแบบสั้นๆก่อนนะคะเสร็จภาระกิจเร่งด่วนแล้วจะมาคุยกันต่อแบบยาวๆทั้งภาพและเสียง(จากหัวใจ)
...เช้านี้กับเสียงตามสาย..ขอบคุณมากมาย..กับการทักทายและกำลังใจก่อนออกปฏิบัติการ(แปลงอ้อยภาคสนาม..ใส่ปุ๋ย กลบหญ้า ทั้งวันกลางแดดกับหน้าที่จำเป็นกลับถึงบ้านสี่โมงเย็นกับระยะทาง20กว่าโลกับผู้ช่วยใหม่พาฝ่าด่านรถอ้อย รถนักเรียน กลับถึงบ้านอาการปวดแขนถามหา...แต่ก็ไม่ลืม..ขอทักทายพี่สาวก่อนนอน ฝันดีมากมายสุขกายเย็นใจ..ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...รักและคิดถึงเสมอ..;)))
อรุณสวัสดิ์จ้าน้องสาวคนดีของพี่ :)
รับดอกไม้เป็นหอบๆ แล้วตอบไม่ไหว ลงไปหมอบกระแต...อีกแล้ว
มิน่า น้องพี่ถึงบอกว่า ลุยงานสวนมา แค่ลูบๆคลำๆเมาส์ ก็เก่งแล้ว:)))
เมื่อเย็นนี้ พี่ลุยสวนจนค่ำ แขนล้า หมดสภาพ ยังใช้กำลังแขนไม่ชิน ไม่เข้าที่เลย
ขยับไปได้ตั้งสามตารางวาแน่ะ ยังดีที่มีแรงสวดมนต์...แบบไม่แปลให้แม่ฟังอยู่ :)
เพื่อนบ้านเดินผ่านตะโกนบอกเป็นเสียงเดียวว่า "เผาเลย ง่ายกว่าเยอะ ถางให้เหนื่อยทำไม"
"ไม่อยากให้จุลินทรีย์ตาย" ฮ่า น้าบางคนทำหน้างงๆเล็กน้อย สวนกระแสเขาขนาดเลย
ก็ชาวบ้าน เขารู้กันมาว่า เผาเนี่ย ทั้งฆ่าเชื้อ ทั้งทำให้พืชปลูกหลังจากนั้นมันงามนี่เนาะ
"ใส่ปุ๋ย กลบหญ้า ทั้งวันกลางแดดกับหน้าที่จำเป็นกลับถึงบ้านสี่โมงเย็นกับระยะทาง20กว่าโล
กับ ผู้ช่วยใหม่พาฝ่าด่านรถอ้อย รถนักเรียน กลับถึงบ้านอาการปวดแขนถามหา"
นั่นปะไร... อาการเดียวกัน พี่นี้ลงแรงไม่ถึงสองชั่วโมง ยังล้าเลยนิ
สู้ สู้ สู้ สามสวน สามวัย ตามน้องหล่าไปไกล ไกล๊ ไกลอยู่จ้า สาธุ
อรุณสวัสดิ์จ้า สาวน้อย น้ำพองน้องหล่า
เข้าห้องเรียน มาเตรียมความพร้อมสำหรับการเริ่มต้นวันนี้อย่างมีพลังแต่เช้า
งานหลักของน้อง คงลงสวนเต็มที่ เต็มมือ เต็มแรง เต็มใจอีกตามเคยเนาะ
งานหลักของพี่ ยังเป็นการดูแลแม่อย่างเต็มที่ เต็มแรง เต็มใจ เล็กๆ
บทแรก ใช้เวลาเกือบปีปรับสมดุลสุขภาพกาย...
อาการขากระตุกหายไปเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ สุดแสนยินดียิ่งนัก
บทที่สอง...ว่าด้าวการเยียวยา ฟื้นฝัน คืนสมดุลงานและชีวิต !
นำภาพน่ารักของแม่ มาให้น้องสาวชมน่ะ
หลังจาก วาดฝัน สวนผักหวานป่าให้แม่ฟังทุกขั้นตอนแล้วแม่น้ำตาคลอ
ดูเหมือนจะแอบกลืนแกงผักหวานในฝันด้วยนิ อิอิ :))
ขอให้น้องพี่ มีพลังกาย พลังจิตเนรมิต พื้นที่สีเขียวอย่างเต็มเปี่ยมนะคะ
สุขสันต์ สุขศรี เรียนรู้บทเรียนชีวิตอย่างยินดี มาเล่าสู่กันฟังนะคะ สาธุค่ะ
สวัสดีค่ะพี่อ้อย...วันนี้น้องสาวพึ่งไปกลบหญ้าแปลงอ้อย3ไร่เสร็จภารกิจไปหนึ่งเปราะ อาการปวดแขนวันนี้แบบเบาๆได้ยาดีของพี่อ้อยช่วยไว้(ขี้ผึ้งน้ำมันงา) ว่าจะนำภาพผักหวานป่ามาให้คุณยายชมแต่คัดลอกแล้วยังไงๆก็ไม่ยอมมา...
|
|
|
|
สวัสดีค่ะสาวน้อย น้ำพองน้องหล่า
โฮ้...กลบหญ้าแปลงอ้อยสามไร่ !
ช่วยกันกี่แรงหนอ? พี่นี้... แค่เวิ้งใกล้ๆ ยังร่อแร่ๆ :))
ภาพ...น้องคงต้องอัพโหลดจากเครื่องมาเก็บที่นี่ซะแล้วหละ
ขอบคุณมาก น้องหล่า สาธุจ้า
มาแอบฟังการคุยกันฉันพี่น้อง
น่ารักน่าอบอุ่นจังเลย
แม่สาวชาวสวน
สวัสดีค่ะพี่สาว...เป็นยังไงบ้างน้อฮ่อนบ่ทางพู้นนนนหนะ ทางนำ้พองคือฮ้อนๆหนาวๆ หนาวๆฮ้อนๆแถ่น้อ..พีน้อง;)))
พี่อ้อยถางป่าข้างบานเสร็จรึยังคะ..รับคนงานเพิ่มมั๊ยเดี๋ยวจะแบกมีดถางเดินลัดทุ่งไปหา อิฺอิ..
ที่น้ำพองแล้งบาดใจจริงๆ(จากดงผักหวานกลายเป็นโคกผักหวาน)..ระยะทำใจ...กำลังรวบรวมรูปภาพอยู่ค่ะเดี๋ยวจะนำมาฝากทางบันทึกนะคะ(หากรูปเล็กมากคงลงที่อนุทินค่ะ)
ต้นตะขบลงปลูกรึยังคะ อากาศเริ่มอุ่นถึงร้อนลงปลูกใส่ฝุ่นรดน้ำไม่นานก็โตค่ะยิ่งดินเปิดป่า..หายห่วง...
...ขอบคุณค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...
สวัสดีค่ะน้องสาวหล่า
แงๆๆ ขยับได้วันละหนึ่งตารางวาเองอะ :)
วันนี้ ไปหาแกลบดำมาชำแก้วมังกรยังไม่ได้เลย โรงสีใหญ่ มีแต่แกลบดิบนิ
สะสางหนามไหน่ริมหนองน้ำ เตรียมวางถุงชำ หน้ามืดเลย ร้อนจริงๆ
หลานชายให้ไปขนที่โรงงานไฟฟ้า พรุ่งนี้จะพ่วงรถเข็นไปกับรถเครื่องไหวหรือเปล่าไม่รู้
มาเลยๆ ยินดีต้อนรับ มีบ้านรับรอง รองรับสามหลัง ๕๕๕
ต้นตะขบ คงจะลงปลายๆเดือน หรือต้นเดือนหน้ามังนะ
สุขภาพ...ตาปูด ต้องแบกคราดแบกจอบระบายเป็นเหงื่อ...แทน...
ถากขุดทำทางเดินจงกรมริมหนองน้ำ เจ้าปุ๊กกี้ฉลอง กราบต้นโพธิ์รอหละ ๕๕
ขอบคุณหลายเด้อหล่า สาธุจ้า
สาวน้อย น้ำพองน้องหล่า
มีการบ้านเมื่อวานมาส่งจ้า มีข้อมูลว่า ถุงชำแก้วมังกรควรวางในที่แดดรำไร
เลยอาศัยใต้ร่มมะขามเทศซะเลย ตักน้ำในหนองน้ำรดได้เลย
คุณน้อยว่า ใบมะขามเทศ ที่ร่วงลงในถุงชำจะเป็นปัญหาไหมคะ?
เจ้าปุ๊กกี้ วิ่งช่วย(กวน)ตลอดวัน ใช้จอบถากริมน้ำ เป็นทางเดินเล็กๆ
กวาดกรวดออก เพื่อใช้เดินฟังเสียงบรรยายจากเครื่องฟังพกพา (มีเสียงตัวเองอ่านบันทึกใน GtK. ด้วย อิอิ)
เจ้าปุ๊กกี้ หมอบฉลองทางล่วงหน้า ฝั่งตรงข้ามมีต้นโพธิ์ใหญ่มาก ยามลมพัดแรง ใบโพธิ์จะกระทบกันดังข้ามฝั่ง ดีจัง
เมื่อเช้าตีห้ากว่า ไปลองเดินแล้วครึ่งชั่วโมงกว่า อากาศดี สมองแจ่มใส จิตใจปลอดโปร่ง ฟังอะไรก็ดีไปหมด
โอ้... ได้เวลาไปขนแกลบดำหละ
น้องสาวหล่า คงลุยทั้งวันนะ สู้ สู้ สู้ สาธุค่ะ
บันทึกอ่านแล้วอบอุ่นมากค่ะ.
สวัสดีค่ะคุณ subah
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยม