ครูคือผู้ให้ มิใช่เรือจ้าง
วันที่ 16 มกราคม 2556 เป็นวันครู ตนเองมีความภาคภูมิใจมากที่ได้รับมากรางครูผู้สอนดีเด่นของคุรุสภา ในเขตพื้นที่การศึกษา เขต 1 นนทบุรี เป็นครูระดับอาชีวศึกษาเอกชน คนเดียวของจังหวัดนนทบุรี ที่ได้รับรางวัลนี้ และรางวัลแห่งความภาคภูมิใจอันที่สองก็คือ รางวัลหนึ่งแสนครูดี อย่างน้อยก็เป็นการประกันคุณภาพของตนเองว่า ตนเองเป็นครูทั้งชีวิตจิตใจ อาชีพครูเอกชนสอนมาตั้งแต่ปีการศึกษา 2530 ถึงปัจจุบันก็คงจะ 20 กว่าปีได้แล้ว จากอาชีพครูเอกชนที่อาจจะด้อยในสายตาคนเอื่น แต่เป็นอาชีพที่มีค่าสูงสุดในการทำงานของเรา ครูเอกชนดีใจทีได้สอนเด็กที่บางคนมองว่าเด็กพาณิชย์ เป็นเด็กเกรดต่ำ ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไร แต่เราก็ภูมิใจที่เราสอนเด็กที่เขาสามารถจะมาทำงานให้กับสถานประกอบการที่ใหญ่โตได้ อาชีพครูในปัจจุบันจะมีสักเท่าไหร่ที่จะทุ่มเททุมใจให้กับการพัฒนาเยาวชนของชาติให้มีคุณภาพทัดเทียมนานาประเ้ทศ เห็นใจปัจจุบันการศึกษาไทยแย่ลงทุกวัน ตนก็พยายามที่จะปลูกฝังลูกศิษย์ของตนให้เอาความรู้มาต่อสู้กับสังคมอันเต็มไปด้วยปัญหาราคะของระบบเทคโนโลยี
ปัจจุบันจะเห็นว่าระบบเทคโนโลยีเข้ามาคุกคามชีวิตความเป็นอยู่ของเยาวชนมากขึ้น จากสังคมที่เยาวชนไทยเป็นเด็กที่มีคุณค่าทางคุณธรรม จริยธรรม มีความเจริญด้านจิตใจ เมื่อยุคปัจจุบัน IT เข้ามาพัวพันมากขึ้น ทำให้เด็กไทยขาดคุณธรรม ขาดจริยธรรม ไม่รู้จักคำว่าบาป ไม่รู้จักคำว่าขอบคุณ เด็กไทยปัจจุบันมุ่งหน้าที่จะวิ่งเข้าหาเทคโนโลยีมากกว่าความรู้ที่จะมาพัฒนาตนเอง
ดังนั้นครูในยุคศตวรรษที่ 21 จึงต้องมุ่งเน้นเรื่องคุณธรรมจริยธรรมให้กับเด็ก เยาวชนของชาติให้มากขึ้น ช่วยกันพัฒนาจิิตใจเด็กให้มุ่งสู่การเรียนรู้ควบคู่คุณธรรม รู้จักการสร้างความดี โดยวิธีการนำระบบเทคโนโลยีมาพัฒนาสร้างการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนได้เกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา การเป็นครูในศตวรรษที่ 21 นั้นครูจะต้องรู้เท่าทันกับผู้เรียนและจะต้องล้ำหน้าในเรื่องของคุณธรรม ช่วยกันปลูกฝัีงอย่าให้คุัณงามความดีของเด็กไืทยสูญหายไปเหมือนกับรายวิชาบางรายวิชาในหลักสูตรขั้นพื้นฐาน เช่น รายวิชาศิลธรรม รายวิชานิทานร้อยบรรทัด การท่องจำ หรือแม้แต่ไม้เรี่ยวที่หายไปจากรั้วของโรงเรียน การปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรให้กับเด็กนั้นเป็นการสร้างบุญอันใหญ่หลวง คุณธรรมควบคู่กับความรู้ ควบคู่กับทักษะ ควบคู่กับการพัฒนาจิตใจให้ผู้เรียนเป็นผู้เรียนที่สมบูรณ์โดยแท้จริง
การเป็นครูในศตวรรษที่ 21 นี้ ดิฉันเห็นว่าการเ็ป็นครูที่ปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมให้เกิดขึ้ันในตัวเด็กได้มากเท่าไหร่ ก็จะมีค่าเท่ากับการปลูกฝังทักษะชีวิตให้กับเด็กมากเท่านั้น การที่ครูจะไปปลูกฝังเด็กได้ ตัวครูผู้สอนจะต้องเป็นผู้ที่มีทักษะด้านคุณธรรม จริยธรรมให้มากที่สุดก่อน
ดิฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราคุณครูทั้งหลายจะช่วยกันเรียกคุณค่าความเป็นไทยให้กับมาอยู่กับเด็กไทยของเราให้เหมือนกับสมัยคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายของเรา ที่ประเทศไทยได้ชื่อว่าเป็นประเทศแห่งคุณธรรม ยึดหลักการใช้ชีวิตอย่างถูกต้องบนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียง ไม่ฟุ้งเฟ้อ โตตามสังคมรอบข้าง รู้จักคำว่า ขอโทษ รู้จักคำว่า ให้อภัย รู้จักคำว่าผู้น้อยไหว้ผู้ใหญ่ ดิฉันอยากให้สังคมไทยกลับมาสู่ความเป็นประเทศแห่งคุณธรรมค่ะ
และที่ดิฉันใช้หัวข้อว่า ครูคือผู้ให้มิใช่เรือจ้างก็หมายถึง ครูจะเป็นผู้ให้ัคุณธรรม ให้ทักษะชีวิตแก่ผู้เรียนมากกว่าที่จะนำพาผู้เรียนส่งถึงฝั่งโดยได้แ่ค่ความรู้แต่ไม่มีทักษะอะไรไปเลย ความรู้สามารถหาได้ทั่วไป แต่ทักษะด้านคุณธรรม ถ้าไม่ใช่กันปลูกฝังแล้วไหนเลยจะซึมซับเข้าสู่เนื้อแท้ของเด้กไืทย .....
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น