จดหมายถึงครู l เก็บข้อมูลใหม่กับการใช้ชีวิต

  วันพุธ  9 มกราคม 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

         กับวันที่หนูตกลงปลงใจกับตนเองว่า กลับมาเขียนบันทึกอย่างตั้งใจ ทำเช็คลิสต์กับตนเองว่าจะเขียนอะไรบ้างในวันหนึ่ง เขียนสิ่งที่เป็นปัจจุบัน เขียนสิ่งที่ได้เรียนรู้ และเขียนสิ่งที่ระลึกได้ และสิ่งที่ครูมอบหมายก็จะยังทำคงเดิม เมื่อตั้งใจก็มีเรื่องเข้ามาสั่นไหว เหมือนถูกจู่โจม เพียงแค่ตั้งใจพึ่งจะเริ่มลุยก็มี คำสั่งให้ชีวิตต้องเปลี่ยนกระทันหัน แบบของเก่ายังเครียร์ไม่เรียบร้อยแต่ของใหม่ก็มาซะแล้ว งานที่ต้องทำซ้ำแก๊สหมดสั่งได้วันจันทร์ หนูอึ้งกับตนเองไปชั่วขณะแบบ ว่า ถูกจัดเต็ม อดทนทำสิ่งที่ตั้งใจ ผนวกกับ แว๊บนึกขึ้นได้ว่าต้องเตรียมการอะไรสำหรับความเปลี่ยนแปลงก็ต้องทำเลย 

รู้เลยว่า อีกสามอาทิตย์ข้างหน้าเหนื่อยแน่ แต่พอได้รับโทรศัพท์จากครูก็เหมือนได้กำลังใจ 

ตั้งใจจะไม่ปล่เยพิษใส่ครูแต่ก็เผลอ 

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับหนู ชีวิตจะเปลี่ยนแปลงอะไร หนูควรจะกราบเรียนครู เพื่อให้การทำหน้าที่ทุกอย่างลื่นคล่อง นี่คือควาทตั้งใจ แต่รายงานครูอย่างไร หนูถามตนเอง

การจะรายงานนั่นหมายถึงว่าตนได้ไตร่ตรอง คิดพิจารณา กับตนเองหาหนทางลู่ทางเบื้องต้นมาแล้ว และให้ครูช่วยเมตตา 

หนูมีสเต็บนั่งเหม่อไปเรื่อย ระลึกขึ้นว่า หายใจไว้ ถึงเวลาก็จะรู้ว่าควรทำอะไร

ครูย้ำม่ทางโทรศัพท์ว่า "หนูชอบทำอะไรที่ไม่ใช่เวลา"

ประมาณว่าจัดลำดับความสำคัญไม่เป็นเรืีองที่คิดก็ยังมาไม่ถึง 

ธรรมะจากครูทำให้หนูตื่นขึ้นมาทำงานต่อ แบบอดทนทำ แม้จะยังไม่เสร็จเรียบร้อย

จะว่าไป ความโลภ ความโกรธ ความหลง ทำให้ไอคิว เราต่ำลงจริง ๆนะคะ หนูจำไม่ได้ว่าได้อ่านประโยคนี้จากไหน รู้สึกจะ FB ของใครสักคน นี่ก็ทำให้ประจักษ์แจ้งกับตนเองค่ะครู

แค่ตั้งใจก็โดนสอบซะแล้ว

สิ่งที่ตั้งใจยังทำได้ไม่ครบเจ้าค่ะ 

เป็นการเริ่มต้นแบบ pirot ที่ไม่สวยนัก แต่ก็ต้องทำต่อไปเจ้าค่ะ