กลับบ้านอาทิตย์ก่อนเดินเล่นในสวน เห็นก้อนสีขาวนวล เรียงรายใต้พุ่มลำไย เห็นถนัดจึงถึงบางอ้อ ที่แท้เป็นดอกเห็ดนั้นเอง.......
เห็ดที่ว่า คือ เห็ดหัวเขา หรือเห็ดจ้าวมะพร้าว บางก็เรียกลูกบอลปฐพี เห็ดนี้เมื่อก่อนพบได้ในป่าโปร่ง และมักแอบอิงร่มเงาไม้พอเป็นร่มเงา เพราะไม่ชอบแดดจัดๆ เหมือยเห็ดใบอื่น .....ผู้เฒ่าแก่มักเก็บลูกอ่อนๆมาพิงไฟ ให้เด็กกิน นัยว่าหลอกให้เด็กสนใจข้าวปลาอาหารได้พอควร แต่รสชาดจืดไม่เป็นสัปรด และเหนียว ความทีมีเห็ดอื่นๆให้เลือกกินมาก เด็กๆอย่างผมในตอนนั้นจึงไม่สนใจกิน....เก็บมาเต๊ะเล่นให้สนุกสานเสียมากกว่า
เดี่ยวนี้ไม่เห็นใครกินเสียแล้ว...บ้างก็ว่าเบื่อ(เป็นพิษ) ดอกเห็ดสด กินมียางและขมเล็กๆ คนโบราณว่ากำจัดพยาธิในเด็กเล็กได้....แต่ผมไม่เคยลองด้วยตนเอง อร่อยที่ไหน
ในต่างประเทศ เห็ด ตระกูลนี้ เรียก puffball เพราะมีขนาดใหญ่เหมือนบอลทีเดียว เอาาฝานให้บางเท่าๆแผ่นขนมปัง ผิง หรือ ย่างไฟ ทาด้วนเนย หรือ ครีม และนำไปประกอบอาหาร เช่น สลัด ดูแล้วเหมือนอาหารชั้เลิศ เป็นท่ยอมรับ
ป่าเมืองไทยถูกบุกรุก เห็ดหลายอย่างอาศัยโตกับรากพืช ก็หายไปมาก แต่เห็ดหลายชนิดอย่างเห็ดหัวเข่านี้กลับ ตรงข้ามคอบุกเข่ามาอยู่ในเมือง ประมาณได้ว่าเขามากับดินภูเขาที่ถูกขุดมาถมที่ เชนที่สวนหลังบ้านผมเป็นต้น เห็ดป่ามาอยู่เมืองเสียคุณค่าไปเยอะ
เห็นเห็ด puffball เป็นที่นิยม เป็นของหายาก มีราคาตามฤดูกาล ก็อดอิจฉาไม่ได้ เมื่อไหร่ นักวิชาการจะวิจัย เอาเห็ดหัวเข่าจากป่ามาเป็นเห็ดเศรษฐกิจแข่งกับเขาเสียที......
แถว ๆ บ้านคุณมะเดื่อจะขึ้นอยู่แถว ๆ สนามหญ้า คล้าย ๆ เห็ดในรูปนี่แหละจ้ะ มีทั้งดอกเล็ก ดอกใหญ่ ใหญ่มาก ๆ ก็มี ไม่แน่ใจว่าเป็นเห็ดอย่างเดียวกันหรือเปล่านะจ๊ะ แต่ไม่เคยเก็บมากินจ้ะ ตอนเด็ก ๆ คุณมะเดื่อก็ถนัดเอามาเตะเล่นเหมือนกันแหละ
คุณ มะเดื่อ
เห็ดจาวมะพร้าว มีมากหลายพันธุ์ แต่สัณฐานเดียวกัน ขึ้นที่ไหนก็เหมือนกันหมด....ลองทานมั้ยครับ อิอิ
เหมือนจาวมะพร้าวจริงๆ ด้วย
ขอบคุณนะคะ ยังไม่เคยเห็น :)