งานจิตอาสามิตรภาพบำบัด ที่ ศุกร์หรรษา
เคยเหนื่อยล้า และท้อ แล้วชอบนึกถึงเพลงนี้จังเลย
"ทำใดก็ทำไปเถิด ทำให้ประเสริฐเป็นดีที่สุด
ทำดีคนดีไม่ด่า (อิอิ ใครนะแต่งได้จี้จริง)
แต่ถ้าทำยักท่าบ้านเมืองจะทรุด
ถามว่าจะทำอะไร ๆ รีบตอบทันใดทำให้ดีที่สุดๆ"
พิจารณาแล้วก็ขำว่า เพลงเขาถามว่าจะทำอะไร
จริงซินะ บางครั้งเราก็ตอบเหมือนเพลงว่าทำให้ดีที่สุด
แล้วอะไรหละที่จะทำให้ดีที่สุด
คล้ายเหตุการณ์ที่ป้อนคำถามที่ถามผู้ป่วยวันนี้ตอนเช้าที่อายุรกรรม2 เราเริ่มกิจกรรมด้วยคำถามหลังจากทักทาย และแนะนำตัวเองไปแล้ว พร้อมรายงานว่าตัวเองมีโรคเรื้อรัง และไม่เรื้อรังอะไรบ้างก่อนจะถามเพื่อนผู้ป่วยสูงวัย และตามด้วยการพูดคุย เปิดพื้นที่หัวใจให้ว่างก่อน
คุณตาคะ ปกติคุณตาหายใจอย่างไรค่ะ
คุณตาตอบว่าหายใจเข้าแล้วก็ออก แบบนี้....(คุณตาทำให้ดู)
ถามคุณตาต่อว่าทำแบบนี้กี่ครั้ง
คุณตาตอบว่าทำแบบนี้ครั้งเดียวพอ
ถามต่อไปว่า หายใจเข้าออกครั้งเดียวนะคะ (ย้ำๆ)
คุณตาตอบว่าถูกต้องหนู (มีเสียงกลั้นหัวเราะเกิดขึ้น)
คุณตาหันไปทางเพื่อนสวข้างๆแล้วสะกิดแขนถามคนข้างๆว่า
"แกว่าจริงไหม" (เสียงหัวเราะดังกว่าเดิม)
คุณยายหันมามองหน้าคุณตา แล้วร้อง"หือ"
คุณตาหันมาทางคนถามแล้วพูดว่า"ไหมหล่ะ ก็หนเดียวเหมือนกัน" มีเสียงปรมมือถูกในคละเสียงหัวเราะดังขึ้น
คุณยายอายุ 89 พูดขึ้นว่า "ก็หายใจอย่างนี้แหละเหมือนกัน แต่ฉันจะหายใจเข้าก่อนทุกครั้ง"
ถามคุณยายวัย89ว่า "พอหายใจเข้าก่อนแล้วต้องหายใจออกไหมคะ" มีเสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งและมีมีคนตอบแทน
คุณยายว่า "ไม่ออกก็ไปหละซิ"
ถามต่อว่า"ไปไหนละคะคุณยาย" คุณยายตอบว่า ไม่รู้เหมือนกัน พอดีหันไปเห็นคุณตาที่ป่วยเป็นโรคไตด้านตรงข้าม
กำลังหลับกรนมีเสียงกรนออกมาพอดีกับที่จะทำกิจกรรมต่อไป สายตาอีกหลายคู่ก็มองตา
คุณป้าที่นั่งข้างๆคนกรนพูดขึ้นมาว่า"รู้แล้วค่ะไปเฝ้าพระอินทร์" เสียงหัวเราดังขึ้น คมากคุณตาตื่นมาหัวเราะ
ได้จังหวะพอดีคือพอเพื่อนจะหยุดก็มีเสียงคุณตาหัวเราะ เส้นเสียงหัวเราะจึงยาว และดังมากกว่าเดิม
วันนี้การเริ่มต้นทำสมาธิบำบัดของฉันมีการนำเข้าสู่บทเรียนดังบันทึก
ฉันชวนเชิญให้ทุกท่านได้หลับตาลงเบาๆ พาหายใจเข้า นิ่ง และหายใจออกช้าๆ ทำเพียง 3 ครั้งทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบ และเชิญชวนให้ทุกท่านหันมาฟังเสียงกายของตนเอง ในความนิ่งจะพบว่าหัวใจเต้นแรง และสภาวะความสุขที่เกิดขึ้นเป็นความเบิกบาน สบายๆ ความสุขที่ผ่านไปเป็นความสุขภายนอกที่เราทุกคนหาได้ไม่ยากขอเพียงเรารู้จักมองในสิ่งที่ดี คิดในทางที่ดี พูดในทางที่ดี เราก็จะพบความสุข ความสุขอยู่ในตัวเรานี่เอง แต่ความสุขภายในคือสงบ เบา โล่ง ปล่อยวาง แล้วนำพาให้ยกมือพร้อมกับระลึกรู้ลมหายใจ ให้นำความรู้สึกตัวขณะที่ยกมือขึ้นลงตามจังหวะนั้นพิจารณษจะสัมผัสได้ถึงมีพลังอุ่นๆเกิดขึ้นรอบๆฝ่ามือ แขนและรอบๆตัว รับรู้แล้วปล่อยวาง ๆจึงเบา สบาย เมื่อเราทุกคนมีความตั้งใจที่จะนำพาความสงบมาสู่ใจเรา เราจึงพบว่าที่แท้ความสุขสงบรอเราอยู่แล้ว ขอเพียงเราให้โอกาสตัวเอง ปล่อยวางภาระทางโลกลงบ้างแล้วแบ่งพื้นที่เวลาให้กับดวงจิตของเราเอง ฝึกเพียรพยายามดั่งคำสอนของพระพุทธเจ้าว่าอัตตาหิอัตโนนาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เมื่อเราทำใจให้สงบ ปล่อยวางเรื่องภายนอกไม่รับเข้ามา เราจะรับรู็ได้ถึงความสงบ สบาย เบาๆ นั่นแหละร่างกายกำลังปรับสมดุล คือพอดีๆให้กับตัวเอง ไม่วูบวาบ ไม่ครั่นเนื้อครั่นตัว ไม่อึดอัด สบายๆ ต่อไปความดันจะดีขึ้นเอง ตอนนี้ทุกท่านสงบสบายมากขึ้นแล้ว ขอเชิญชวนให้ทุกท่านได้แบ่งปันความสุขให้กับเพื่อนทุกจิตวิญญษณพร้อมๆกัน นะคะ สัพเพสัตตา.............................สาธุ
กิจกรรมเช้านี้เริ่ม08.05 น และสิ้นสุดเร็วกว่าทุกวันเมื่อเวลา 09.00 น.เนื่องจากต้องขึ้นไปทำกิจกรรมปมมนุษย์ มโหรีชีวิตให้กับกลุ่มผู้ป่วย HIV และครอบครัว HIV ที่ชั้น 7 ตึกอุบัติเหตุ
พบ นพอภิชาติ ชัฏอนันต์มาเป็นประธาน ได้สนทนาแลกเปลี่ยน และรับฟังแนวคิดของท่าน เห็นว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยอายุรกรรมมากจึงตังใจฟังและเก็บข้อมูล เพื่อจะได้หาช่องจังหวะร่วมงานจิตอาสาช่วยเพื่อนผู้ป่วย ให้มีระบบชัดเจนมากขึ้น เพื่อว่าวันไหนไม่อยู่ จิตอาสาท่านอื่นเข้ามาจะได้สานกระบวนการได้
และยังมีแนวคิดจากน้องอ้อ พยาบาลชำนาญการพิเศษ เวชกรรม ได้ให้ข้อคิดเรื่องการทำงานแบบยั่งยืน การจัดทำสื่อเพื่อประโยชน์สูงสุดในการพัฒนางานจิตอาสาและเพื่อนผู้ป่วยเอง ก็คิดว่าจะได้เขียนบทและวางแผนการทำสื่อต่อ และได้รับความอนุเคราะห์เรื่องการจัดทำระเบียนจิตอาสา จัดทำตารางการทำงานของจิตอาสาโดยใช้คอมบริหารเวลา และการจัดการด้านข้อมูล ดีมากๆเลย มันจะช่วยให้มีเวลาเหลือออกไปทำกิจกรรมได้มากขึ้น
หัวหน้าพยาบาลก็มีความคิดกว้างและพร้อมเอื้อให้เกิดการทำงานแบบมีส่วนร่วม โดยเฉพาะผู้ป่วยทุกคนต้องตระหนักในตนเอง เห็นคุณค่าในตนเอง และสามารถพัฒนาศักยภาพของตนขึ้นมาได้เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของตนเอง และเพื่อจะได้สร้างบุญกุศลกับเพื่อนๆและคนอื่นๆได้ก็จะเป็นความสุขใจที่ได้ให้
ปล. g 2 k วันนี้มีสีอักษรที่สดใส ชัดและมากกว่า ให้เลือกใช้ค่ะ ขอบคุณๆค่ะ
ความเห็น (4)
ตามมาเชียร์พี่ต้อยครับ
ขอบคุณค่ะ น้องอ.ดร.ขจิต
รอให้โครงการได้รับอนุมัติจะแจ้งให้ทราบเรื่องการขอเปิดชั้นเรียนออนไลน์นะคะ
ขอบคุณกำลังใจค่ะ
ขอบคุณน้องบุษยมาศมามอบดอกไม้เป็นกำลังใจให้อายุยืนขึ้นไปอีก ขอบคุณค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
ขอบคุณสาวน้อยใจดี นู๋ยุ้ยแก้มตุ่ย ที่มามอบดอกไม้ให้นะคะ