ชานชลาสุดท้ายอยู่ไหน นะ
ชีวิตจึงจะถึงซึ่งฝั่งฝัน
อีกกี่เดือน กี่ปี กี่คืนวัน
บรรลุฝั่งฝัน ชานชลา
ตรากตรำเดินทางอย่างโดดเดี่ยว
หมื่นล้านเที่ยวสุขทุกข์รุกเข้าหา
เหน็บหนาว ทุกข์ท้อ ทรมา
โชคชะตา,ชานชลาช่างแสนไกล
ไกลแสนไกลหัวใจต้องไปถึง-
สุขซึ้ง หมองหม่นต้องทนได้
ป่ายปีนสู่ฝันอันอำไพ
แต่งเติมลมหายใจอีกหลายคน
จึงพบชานชลาหลายชานชลา
เนืองนองน้ำตาอันบ่าล้น
ซากความฝัน ซากความสุขอีกทุกข์ท้น
ร่วงเกลื่อนกล่นร้าวรานบนชานชลา
ชานชลาสุดท้ายอยู่ไหน นะ
เธอฉันถึงจะหยุดใฝ่หา
ได้ผ่อนพักได้หนุนตักได้พักตา
ในอ้อมกอดของศรัทธาอย่างแท้จริง
..
บทกวีระหว่างการเดินทาง
งดงาม ... ตามนั้นครับ ;)...
Ohh! Wow !!!! ไพเราะมากค่ะ ท่านแผ่นดิน
ครับ อ.วัส.
เราล้วนผ่านชานชลามากมาย
กว่าจะถึงชานชลาสุดท้าย.
ไม่รู้จะมีแรงหลงเหลือให้วิ่งเล่น บ้างมั๊ย
ครับ อ.ธรรมทิพย์
ปลายทาง. ปลายฟ้า.
แต่งกลอนเพราะมากครับ. สัมผัสใน ครบขั้นเซียนเลย...
ขอบใจชลัญธร. ที่แวะมาเยี่ยมนะครับ.
ตอนนี้ผมพาหัวใจและสังยารมาทรมานไกลน่าดูเลย...
สถานที่นั้นคงจะมีกลิ่นไอแห่งธรรมชาติ..คงสวยงามตามที่ได้ถ่ายทอดออกมาอย่างไพเราะนะคะ ..
สวัสดีครับ krutoom
ตรงนี้ เป็นริมแม่น้ำโขงครับ พระอาทิตย์กำลังลับฟ้า มองเห็นเรือแล่นไปๆ พลอยให้นึกถึง่ฝั่งฝัน -ชานชลาที่คนเรามุ่งไป เลยถือโอกาสเขียนกลอนขึ้นมาเป็นการบันทึกอารมณ์ตัวเองในจุดนั้น ครับ