ประสบการณ์สอนให้สู้
เมื่อวันที่ 16 กันยายน ที่ผ่านมา ดิฉันและรุ่นน้องอีก 1 คน ได้มีโอกาสเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยไปแข่งขันการพูดสุนทรพจน์ที่มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต การแข่งขันครั้งนี้มีผู้เข้าร่วมการแข่งขันจำนวน 39 คน แต่ละคนเคยผ่านการประกวดมาแล้วทั้งนั้น แต่สำหรับดิฉันกับรุ่นน้อง นี้คือ เวทีแรกที่ดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน บางครั้งก็ทำให้เรารู้สึกกดดัน กลัวว่าจะพูดไม่ได้ เมื่อไปถึงสิ่งแรกที่เราพบคือ อุปสรรค หัวข้อที่ใช้ในการประกวดกับที่ดิฉันเตรียมมาคนละหัวข้อกัน ทำให้ดิฉันต้องมานั่งร่างเนื้อหาที่จะใช้พูดใหม่ เสียเวลาเป็นอย่างมาก การแข่งขันรอบแรกใช้การจับสลากหมายเลข ดิฉันได้หมายเลข 18 ส่วนรุ่นน้องได้หมายเลข 31 ดิฉันรู้สึกกลัวและประหม่ามาก ผู้เข้าแข่งขันทุกคนมีเวลาพูดเร็วสุด 5.15 นาที ช้าสุด 6.45 นาที ถ้าเกินหรือก่อนนั้นถูกตัดทันที ดิฉันใช้เวลาพูดไปทั้งสิ้น 6.55นาที ส่วนน้องใช้เวลาไป 7.01 นาที ทำให้เราสองคนถูกตัดสิทธิ์ไปทั้งคู่ สำหรับตัวดิฉันเองไม่ค่อยเสียใจเท่าไหร่ เพราะดิฉันคิดว่าตนเองพูดไม่ดีอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่สำหรับน้องน้องตั้งความหวังไว้มาก ส่วนคนอื่น ๆ ก็มีทั้งดีมาก ดีน้อยลดหลั่นกันไป
อาจารย์ที่ไปกับดิฉันบอกว่าทั้งสองคนทำดีแล้ว ไม่เป็นไรครั้งหน้าเดี๋ยวเรามาใหม่ ครั้งนี้เราทำไม่สำเร็จ แต่ครั้งต่อไปมันต้องเป็นวันของเรา ดิฉันเชื่ออาจารย์ เพราะรุ่นพี่ต่างมหาวิทยาลัยที่ได้รางวัลชนะเลิศ ในปี 47 เขาเข้าร่วมการแข่งขันทุกปี ตั้งแต่ปี 1 ถึง ปี 4 และเขาก็ทำสำเร็จอย่างที่เขาหวังและตั้งใจไว้จริง ๆ ดิฉันจึงคิดว่า ถ้าเราได้พยายามและฝึกฝนบ่อย ๆ มีความเชื่อมั่นว่าเราต้องสามารถทำได้ ความสำเร็จก็จะมาหาเราเองค่ะ เพราะมันคือประสบการณ์ที่สอนให้เรากล้าเผชิญหน้ากับความจริงและมุ่งหน้าต่อไป
....... แล้วคุณล่ะมีประสบการณ์เช่นนี้บ้างไหมค่ะ.......
ความเห็น (1)
ประสบการณ์ ให้บทเรียนที่ดีเสมอ ทำให้ได้พบความจริงว่าอะไรเกิน อะไรขาด อันจะนำไปสู่การพัฒนาให้ดีขึ้นในโอกาสต่อไป .. การได้ทำดีที่สุดแล้ว พอใจในผลที่เกิด เรียกว่ามี สันโดษ เป็นสิ่งที่ดี
ข้อแนะนำ
- เวลาทำไมเป็น วินาที
- แล้วคุณล่ะมีประสบการณ์เช่นนี้บ้างไหม ค่ะ. ... ตัวแดงในที่นี้ไม่น่าจะมี ไม้เอก นะ