เสียงกู่จากครูใหญ่
ครูใหญ่นักพัฒนาได้ตั้งใจพัฒนาโรงเรียนอันห่างไกล แต่หมูบ้านแห่งนี้มีความเป็นอยู่แบบต่างคนต่างอยู่ไม่สนใจกัน ครูใหญ่ก็โกรธ และได้เดินสำรวจโรงเรียนจนทั่ว จากนั้นก็วางแผนการพัฒนาโรงเรียนว่าจะทำอย่างไร ครูใหญ่คิดถึงประสบการณืของตนที่ผ่านมา เพื่อนำมาใช้พัฒนาโรงเรียน โดยเรียกประชุมครูและได้คิดคำขวัญ"การทำงานหนักเป็นดอกไม้แห่งชีวิต" จากนั้นก็เริ่มเชิญชวนชาวบ้านให้สนใจมากขึ้น ครูใหญ่คิดสร้างโรงเรียนแต่จะสำเร็จได้นั้นต้องอาศัยความร่วมมือจากชาวบ้าน โดยครูใหญ่ใช้วิธีการทำงานหนักจูงใจชาวบ้าน และสร้างโรงเรียนชื่อ โรงเรียนแห่งเสียงเพลิง ต่อมาเริ่มหันมาพัฒนาด้านรายได้ เพื่อใช้ในการพัฒนาโรงเรียน โดยการปลูกสนหอม เลี้ยงไก่ เลี้ยงผึ้ง เลี้ยงวัว และได้ส่งเสริมให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่ม จนสามารถเอาชนะใจชาวบ้านทุกคนได้ จนเป็นที่นับหน้าถือตาและเป็นที่ศรัทธาของชาวบ้าน ภาครัฐเองก็เห็นถึงความสำเร็จจึงช่วยสนันสนุนเพิ่มเติม โดยการสร้างโรงเรียนให้ใหม่และเรือยนต์ให้แก่โรงเรียน และครูใหญ่ก็ได้รับรางวัลยกย่องจากประธานาธิบดีเป็นผู้พัฒนาที่ขจัดความจน ความเจ็บ ความโง่ ออกจากหมู่บ้านได้ ความสุขที่ครูใหญ่ได้รับไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน จนทำให้ชาวบ้านอยู่ดีกินดีและนักเรียนมีอนาคตไกล
ความเห็น (2)
ทำงานด้วยใจ ก็ได้นำ้ใจจากชาวบ้าน มีค่ากว่าเงินนะคะ
การทำงานหนักเป็นดอกไม้แห่งชีวิต....จริงๆ
เป็นกำลังใจในครูทุกคน