"หนู" หลงทาง
ในวันที่เงียบเหงา ... และมีเวลาอยู่กับตัวเอง กับความเงียบ ที่ห้องทำงานยามเย็น หลังเวลาเลิกงานแล้ว ผู้เขียน มักจะ นึกย้อนภาพอดีต เมื่อครั้งเยาว์วัย อาจเป็นเพราะ เด็กน้อยตัวเล็ก ผอมกะหร่อง ผมยาวสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีแทน ชอบวิ่งเล่นกลางแดด กระโดดน้ำเล่นหน้าบ้านริมคลอง ว่ายน้ำเกาะเชือกเรือยนต์ ขนาดใหญ่ ที่วิ่งบรรทุกทราย ผ่านหน้าบ้าน เป็นประจำ ...
ความ “ตัวเล็ก” ทำให้ เด็กน้อย มองเห็น ทุกสถานที่ ที่ได้วิ่งเล่น มาตลอดชีวิต ช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ... สถานที่ที่ คุ้นชิน แม้กว้างใหญ่ เพียงใด ก็วิ่งเล่นได้อย่าง “หลง” ลืมตัว ไม่เคยกลัว ว่าจะเกิด อันตรายใดใด ได้ ..... เพราะคิดเพียงว่า โลกใบนี้ เป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว.............
วันหนึ่ง...จำได้ว่า คุณพ่อ พาเจ้าเด็กน้อย ไปบ้าน คุณปู่ .... แปลกถิ่น แปลกที่ แปลกทาง ..... ด้วยความซุกซน ตามประสา วิ่งเล่นออกมา บริเวณ ถนนหน้าบ้าน และวิ่งเล่นไปกับ เพื่อนใหม่ๆ ต่างเพศ ต่างวัย มากมาย สนุกเหลือเกิน .... เดินเพลิดเพลิน...ตามซอย ซื้อขนม บ้าง แวะ ซุกซน...บ้าง....
..... เด็กน้อยกะโปโล “ ร้องไห้” อย่างไม่เหลือฟอร์มแห่ง ความซุกซน ... เพราะ หาทางกลับบ้านไม่ถูก....ความ “หวาดกลัว” เกิดขึ้น ในบรรยากาศ โผล้เผ้ ... กึ่งวิ่ง กึ่งเดิน มือปาดน้ำตา ตลอดหนทาง.... “เพื่อน” ฉัน หายกันไปไหนหมด.......
ไม่นานนัก ... คุณอา ขี่จักรยาน มารับ.... แล้วหัวเราะเยอะ !!! ด้วยความ อะไรก็ไม่อาจจะทราบได้.....แล้วพาซ้อนท้าย จักรยานกลับ บ้าน …. จำได้ว่า ทุกคน เค้า หัวเราะเรา... ในขณะที่เรา หวาดกลัว ร้องไห้ .... น่ากลัวเหลือเกิน ..... หลายสิบปีที่แล้ว ....
วันนี้... ฉันได้พบเจ้า “หนู” ตัวเล็ก สายพันธ์อะไร ไม่รู้จัก รู้แต่ว่า มันอยู่นิ่ง เหลือเกิน บนทางเดินเท้า ในบริเวณ ที่ทำงาน ( คณะแพทยศาสตร์ จุฬาฯ) .... สีผิวของมัน กลมกลืน คล้ายกับพื้นซีเมนต์...ถ้าไม่สังเกต...ผู้เขียนเชื่อว่า เค้าอาจถูกเหยียบ.... ถูกปลายเท้า เตะ กระเด็น กระดอน โดยไม่ตั้งใจ .......
ฉันยืน มองมันอยู่นาน ...มันก็นิ่ง...คนผ่านไปมา .... ก็นิ่ง ..... ฉันไม่รู้จะทำไง....ไม่กล้า จับ ไม่กล้าไล่...ไม่กล้าทำอะไรเลย.......ฉันกำลังคิดว่า มันคง “หลงทาง” .... มาจากไหน สักแห่ง...... ฉันใช้โทรศัพท์ บันทึกภาพมันไว้.... แล้วค่อยๆ เดิน จากมา สลับหันไปดูเป็นระยะ...... ก็ยังนิ่ง....!!! ไปก่อนละนะ เจ้า “หนู หลงทาง”.... ฉันขอให้ เธอ หาทาง กลับบ้านได้โดยเร็ว.........
ความเห็น (8)
จะเจอแมว ไหมเนี่ย
อ่านแล้วเห็นภาพ หนูน้อยหลงทาง เลยค่ะ
ความทรงจำในวัยเยาว์ ทำให้เราซึมซับรับรู้ความงดงาม และเอื้ออาทรต่อคน สัตว์ สิ่งของรอบตัวนะคะ
ช่วงที่เรียนที่ครุศาสตร์ ก็ชอบเดินเตร็ดเตร่ไปมาในจุฬาฯ แต่ยังไม่เคยเจอ หนู สักที
เคยเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ "หนู" ไว้ที่นี่ค่ะ
หากมีเวลาก็เชิญไปแวะมาอ่านนะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ชยันต์
- ขอขอบคุณ ที่ห่วงใย เจ้าหนูหลงทาง ด้วยนะคะ
- ขอบพระคุณอาจารย์ ที่มาให้ กำละงใจ และ ติดตามค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ หยั่งราก ฝากใบ ( ชอบ ชื่อนามแฝงนี้มากมาก เลยค่ะ)
- หนู ได้เข้าไปอ่าน บันทึก ที่อาจารย์ แนะนำ แล้วนะคะ / ขอบพระคุณ การแบ่งปันที่งดงาม ค่ะ
- หนู ที่พบ อยู่ที่ คณะแพทย์ จุฬาฯ ( ที่ทำงานค่ะ) .... หนูทดลอง หลุดหลง มารึป่าวหนอ.....
- ขอบพระคุณ อาจารย์ ที่มาให้กำลังใจ นะคะ
กี่ครั้งของชีวิต
ที่หลงทาง
แล้วค้นหาทางออกได้เจอ...
...
ขอบคุณครับ
หวังว่าเจ้าหนูตัวนั้นคงหาทางกลับรังเจอแล้วนะคะ
มาส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๕๖ ขอให้คุณ joy มีพลังในการสร้างสรรค์สิ่งดีดีตลอดปีใหม่ค่ะ
สวัสดีปีใหม่นะคะ
สวัสดีปีใหม่ ครับ คุณ joy
ขอให้อาจารย์มีความสุขกับการทำงานอย่าเพิ่งหลงทางนะครับ 555