พ่อคนนี้ พ่อคนดีของฉัน...
ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่ 6 แล้วก็ตาม....
แต่ถึงยังไงเราก็ยังสามารถที่จะบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลที่เรารักได้เสมอ "พ่อ"
วันพ่ออาจจะกำหนดเป็นวันที่ 5 ธันวาคมของทุกปี ..แต่วันพ่อของเราสามารถเป็นได้ในทุก ๆ วัน
ฉันเป็นคนที่ช่วงวัยเด็กได้อยู่กับพ่อ แต่พอโตมาได้อยู่กับแม่
ไม่ใช่ว่าครอบครัวเราแยกกัน หากเป็นแต่หน้าที่การงานของทั้งสองท่านที่ทำงานต่างที่กัน
ช่วงวัยเด็กที่อยู่กับพ่อ เป็นความทรงจำที่ฉันประทับใจและเก็บไว้ได้มากมาย
แม้ตอนนั้นฉันเป็นเพียงแค่ เด็กน้อยอายุ 2 ขวบ ความทรงจำของเด็กน้อยมันช่างมีความหมายเหลือเกิน
ฉันเป็นลูกผู้หญิงที่ผู้ใหญ่มองกันว่า ติดพ่อมาก อาจเป็นเพราะ....
พ่อ ...เป็นช้างให้ขี่ได้
พ่อ ...เป็นโชเฟอร์พาไปขี่รถเล่น
พ่อ ...เป็นไกด์พาเราไปเที่ยวสวนสัตว์
พ่อ ...เป็นคนที่ทำให้เราสูงได้ โดยการขี่คอ
พ่อ ...เป็นคนคอยปลอบเราจากการโดนแม่ดุ
พ่อ ...เป็นคนกล่อมเรานอน
และพ่อ ...เป็นที่อุ้มเราอยู่เสมอ
พ่อทำให้เรามากกว่านี้แน่นอน
และพอโตมาพ่อเริ่มไปทำงานในถิ่นกันดาร ไปเป็นหมออนามัยช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์บนดอย
จนกระทั่งไปเรียนต่อที่ขอนแก่น ฉันนั้นอยู่กับแม่ซึ่งดูแลฉันดีมากไม่แพ้กัน แต่ยังคงคิดถึงพ่ออยู่เสมอ ๆ
มีเพลง ๆ หนึ่งที่ทำให้เด็กน้อยร้องไห้ เพลงที่เป็นเพลงในความทรงจำ ย้ำให้คิดถึงพ่อมากขึ้น
จดหมายถึงพ่อ
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=bwb5T9vfx5c
................................................................
นั้นก็เป็นความทรงจำของฉันกับพ่อในวัยเด็ก
เพราะพอฉันโตขึ้น ด้วยความที่เรียนโรงเรียนประจำฉันแทบไม่ได้อยู่กับครอบครัว
เวลาที่ได้อยู่กับครอบครัวของฉันมันจึงเป็นเวลาที่มีความสุขมาก
และในวันนี้ฉันโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น รู้จักเหตุ รู้จักผล
ฉันมาเรียนเพื่อที่จะได้จบไป กลับไปตอบแทนบุญคุณพ่อแม่
แต่ฉันก็อดเป็นห่วงคนที่บ้าน พ่อ แม่ และน้อง
ในโอกาสวันพ่อปีนี้ ฉันมีโอกาสที่จะได้อวยพร และได้ขอร้องกับพ่อ
ฉันอวยพรให้ท่านมีความสุข ไม่มีโรคภัยเบียดเบียน
และขอร้องให้ท่านเลิกสุรา และกาแฟ ให้ได้ เพราะเป็นห่วงสุขภาพของฉัน
เรื่อง ปั่นจักรยาน ฉันก็บอกให้ท่านเพลา ๆ ลงบ้าง กลัวเรื่องอุบัติเหตุและแม่ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ 555
ฉันขอให้ท่านรักแม่นาน ๆ อย่าทำให้แม่อารมณ์เสีย เพราะพ่อของฉันเป็นคนขี้เล่นชอบแกล้งทำในสิ่งที่แม่ไม่ชอบ
ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ... ฉันบอกท่านว่าอยู่กับฉันไปนาน ๆ นะ ฉันรักท่านมาก :)
ปกติฉันก็ไม่ค่อยได้พูดกับท่านสักเท่าไหร่หรอก ท่านเป็นคนพูดน้อย
แต่หากได้พูดกันก็ยาวเลยทีเดียว ฉันคิดว่าพ่อทุกคนย่อมอยากคุยกับลูก
และหลังจากที่ฉันได้รับสื่อ ได้รับข้อคิด ว่า....
เราควรที่จะแสดงออกเมื่อที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
รีบ ๆ ทำในสิ่งที่เราอยากทำให้ท่านก่อนที่มันจะสายไป...
'ปฏิญาณใหม่เลยเกิดขึ้น ... ฉันจะคุยกับท่านให้มากขึ้น'
ความเห็น (2)
ทำให้สำเร็จนะครับ ;)...
สู้ ๆนะ เป็นกำลังใจให้ :)