ผิดไหม? ถ้าคนไข้อย่างผมไม่เชื่อหมอ
ผลพวงจากการทำงานไม่มีวันหยุดติดกันมาเดือนหนึ่ง ทำให้ผมป่วยแล้วก็ป่วย แหม...ช่างคุ้มกันเสียจริงเลยครับ ถ้าเราทำงานจนตายไปก็ใช่ว่าใครจะจดจำทำอนุศรให้ มีแต่จะชมเชยอย่างจริงใจว่า "โง่...บ้างานจนตาย 555" แต่มันแย่ตรงที่ไม่ทำก็ไม่ได้นะสิครับ
หลังจากป่วยชุดแรกไปแล้ว โรคที่สองก็ตามมาติดๆ ที่เอามาเล่าไม่ใช่อะไรหรอกครับ แต่เชื่อว่ามันจะเป็นประโยชน์กับใครอีกมากมายที่ไม่ใส่ใจสุขภาพ และไม่ได้ศึกษาเรื่องราวของโรคภัยต่างๆดีพอ และเชื่อหมอไปเสียหมด แต่ถึงเราท่านนั้นไม่ได้เรียนมาเฉพาะทางแบบหมอๆทั้งหลาย แต่ว่า... เชื่อผมเถอะครับ ศึกษาเอาไว้นั้นและดีที่สุด
อาการป่วยคราวนี้ของผมเริ่มขึ้นเมื่อคืนก่อนนี้เอง ผมนอนไม่หลับปวดศีรษะมาก ไข้ขึ้นสูง ตามตัวมีจ้ำสีแดงเล็กๆปรากฏทั่วตัว ทั้งศรีษะ แขน ขา หน้า หลัง เป็นหมดยกเว้นฝ่ามือฝ่าเท้า แต่จ้ำนั้นมีไม่มากนะครับ มีแค่ประมาณยี่สิบกว่าจุดเท่านั้น และมันก็คันยิบๆเลยทีเดียว
พอเช้าจ้ำแดงๆก็กลายเป็นตุ่มน้ำใสๆ ไม่ได้ขึ้นพร้อมกันหมด แต่ขึ้นเป็นชุดๆ บ้างก็เพิ่งเป็นจ้ำใหม่ บ้างก็กำลังเป็นตุ่มน้ำ ตุ่มน้ำในรูปเป็นภาพของวันที่สองซึ่งตุ่มจะเล็กกว่าที่ขึ้นวันแรกมาก
บางตุ่มอยู่ในร่มผ้ามันคันมาก ผมเลยเอายาทาแก้คันพวกผสมสเตย์ลอยทา ผลคือตุ่มไหนที่ทาแล้ว มันก็ลามใหญ่ขึ้นทันตาเลย แบบในภาพเทียบตุ่มที่ทายาจะใหญ่กว่าตุ่มปกติ
พอตุ่มน้ำยุบแล้ว ก็จะเป็นแบบในภาพ แต่ตุ่มก็ยังทยอยขึ้นเป็นชุดๆ วันที่สองไข้ลดลงเหลือแค่ตัวรุมๆเท่านั้น มีอาการปวดท้องเหมือนโรคกระเพาะอักเสบเพิ่มขึ้นมา ปวดหลัง คอ ไหล่ ผมก็เลยไปพบแพทย์ เพราะเกรงเป็นโรคติดต่อง่าย จะได้ไม่เอาไปติดเด็ก
ผมไปโรงพยาบาลของรัฐตั้งแต่สามโมงเช้ากว่าจะได้ตรวจคือบ่ายสามโมงเย็น สุดๆไปเลย เกิดเป็นข้าราชการนี่มันช้ำใจจริงๆ พอหมอสอบอาการ ตรวจร่างกาย ก็ถามปิดท้ายอีกนิดหน่อย
"ทานยาแล้วไข้ลดไหม" ผมตอบ "ลดครับ ไข้ลดไม่ยาก แต่พอหมดฤทธิ์ยาไข้ก็ขึ้นอีก"
"เจ็บลคอไหม" ผมตอบ "ไม่เจ็บ ไม่มีเสมหะ ไม่มีน้ำมูก"
"ตุ่มที่เห็นเป็นตุ่มเลือดนะ หมอคิดว่าเป็นไข้เลือดออก เดี๋ยวจะให้เจาะเลือดดู" ผมตอบ "ไม่ดีกว่าครับ จัดยามาเลยดีกว่า ผมมีธุระต้องรีบไป"
หมอแสดงความไม่พอใจ แต่ผมก็ยืนยันไม่เจาะเลือดตรวจ และไม่ได้พูดอะไรกับหมอเพิ่มเติมอีก ผมรับยาที่ใบเสร็จเขียนว่าป่วยเป็น "คออักเสบ" ผมเลือกยาบางส่วนใส่ตู้บริจาคยาเก่า เหลือแค่ยาลดไข้กับยาแก้คันเท่านั้น แล้วก็กลับบ้านไป ผมไม่อยากต่อสาวความอะไรต่อกับหมออีก เพราะยังไงก็แพ้อีโก้เขาอยู่ดี เพียงแต่ผมเคยป่วยเป็นไข้เลือดออกมาสามครั้งแล้วในชีวิต ผมบอกได้เลยว่าหมอวินิจฉัยครั้งนี้น่าจะผิดหรือไม่ก็ชุ่ยเกินไป
ผมไม่ได้เรียนหมอมา แต่การวินิจฉัยรักษาโรคเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ที่ต้องใช้ประสบการณ์ร่วมด้วย และผมก็ไม่คิดว่าหมอทุกคนจะเชี่ยวชาญและทุ่มเทให้กับคนไข้ได้จริงๆ ตอนผมประสบสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนแขนหลุด แขนผมติดหมุนได้เพียง 45 องศาเท่านั้น หมอเจ้าของไข้ผมบอกแต่เพียง "คุณต้องทำใจรับสภาพ ว่ามันจะไม่กลับมาเหมือนเดิมอีก" แต่เพราะว่าผมไม่เชื่อ ก็เลยไปพบแพทย์ท่านอื่น ซึ่งท่านบอกผมว่า "แค่นี้สิวๆสบายอยู่แล้ว เดือนหน้ากลับไปว่ายน้ำได้เลย" ท่านให้ผมเข้าทำกายภาพ ซึ่งเพียงวันแรกที่ แขนผมก็หนุนได้ 90 องศาแล้ว ทำเพียงสัปดาห์เดียว แขนผมหมุนได้รอบ และกลับไปว่ายน้ำได้ภายใน 3 หนึ่งเดือนแบบที่คุณหมอท่านว่า(ช้าไปสองเดือน) ถ้าวันนั้นผมเชื่อหมอหน้าอ่อนคนนั้น ซึ่งรักษาผมอย่างขาดจรรยาบรรณ พูดจาทำลายความหวังและหนทางในการรักษาฟื้นฟูของผมจนหมดสิ้น ถ้าผมเชื่อเขา วันนี้ผมก็เป็นคนพิการไปจริงๆแล้วสิ
ผมผิดไหมถ้าผมจะบอกว่า ผมไม่เชื่อหมอ ไม่เชื่อว่าตัวเองเป็นไข้เลือดออก ก็นะ... ถ้าผื่นเลือดมันขึ้นทั่วตัวหัวจดเท้าแบบนี้ ผมคงโดนแอดมิสเข้าโรงบาลแล้วล่ะ ก็ขนาดผื่นขึ้นจุดสองจุดซึ่งต้องเอายางรัดถึงจะผุดขึ้นมา ยังนอนซมปางตายเลย
ความเห็น (8)
ไม่ผิดค่ะ เราเป็นเจ้าของสุขภาพนะคะ
..เป็นห่วงๆๆๆๆ..นกขมิ้น..."หวังว่า..จะพบผู้รู้..ที่แท้จริง..คือ หมอผู้..มีประสพการณ์"...เสลดพังพอนใบสด..ตำพอก..ลด พิษผื่นคัน..ชงัด..นักแล...ฟ้าทะลายโจร..ลดไข้..มีผลเหมือน..ยาปฏิชีวนะ..(ตำราผีบอก)และเป็นยากลางบ้าน..นกขมิ้นมีปลูกไว้ได้หรือเปล่า..ยายธีไม่เชื่อแต่..ช่วยความเจ็บป่วยจากใบไม้ชนิดนี้..นับครั้งไม่ถ้วน..ไม่ว่าจะเป็น..แมงป่องต่อย..เริมขึ้นเป็นผื่นคัน...(หาซื้อได้หากไม่มีของสด...จาก..ผลิตภัณฑ์ ของโรงพยาบาลอภัยภูเบทร์...จ้ะ..ยายธีไม่ใช่หมอ..อย่าเชื่อ...แต่...เราคงเป็นคนเหมือนๆกัน....ที่เป็นทุกข์ร่วมสุขเสมอๆกัน...นะ..ยายธี
ดีนะครับที่คุณขมิ้นช่างสังเกต และมีฐานความรู้พอเพียง (อยู่บ้าง) ในการตรวจสอบการรักษาจากหมอ... หาเปลียนเป็นชาวบ้าน หรือคนส่วนใหญ่ (แม้กระทั่งผม) จะกล้าปฏิเสธการรักษาของหมอหรือ ?? หลายครั้งหลายหนที่หมอทั้งจาก รพ.ของรัฐ และหรือเอกชน วินิจฉัยโรคผิดพลาด บางรายทำให้ต้องเสียชีวิต บางรายแค่ไปเริ่มต้นรักษาอาการเดิม (ที่เบาขึ้น) จาก รพ.แห่งอื่นที่มีหมอที่เชี่ยวชาญกว่า
ผมไม่มั่นใจว่ากระบวนการรักษาอาการเจ็บป่วยคนไข้ของหมอบางคนที่ยังไม่ชำนาญพอเพียง จะมีแนวปฏิบัติอย่างไรที่จะเติมเต็มให้หมอคนนั้นมีภูมิรู้เพิ่มขึ้น รักษาอาการเจ็บป่วยได้เก่่งขึ้น มีคำพูดต่อคนไข้ที่มองคนไข้เป็นคนเช่นเดียวกับหมอ ไม่ใช่คนอนาถาที่มาขอความช่วยเหลือ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๖
ขออวยพรให้มีความสุขความเจริญ สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เบิกบานกายใจ และสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะครับ
ไม่ผิดหรอก เราก็ต้องรู้ตัวเราเองสิ ว่าอาการประมาณไหน แต่สังเกตหมอที่เก่งๆ มักจะอายุมาก 40 ขึ้น เคยเป็นโรคกลัวหมอไม่กล้าฉีดยาเวลาหมอจะฉีด กลัวเจ็บ รับยามากินตลอด พอมาเจอมีด หายกลัวเข็มไปเลย 555
ผมขอถามหน่อยน่ะครับ!!!ล่ะสรุปตุ่มที่คุณเป็นคือตุ่มอะไร และหายได้ไงครับทำไงถึงหาย และเป็นแผลเป็นไหมครับ พอดีผมก็เป็นตุ่มเหมื่อนคุณ
พอดีเป็นเหมือนกันค่ะตั้งแต่เลี้ยงแมวเปอร์เชีย ตุ่มใส่แดง คันมากๆๆๆ พอเกาก้อลาม แต่ถ้าไม่เกาพอหายก้อ เป็นแผลดำๆ เป็นมาตลอด 8เดือนที่เลี้ยงแมว ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะหาน จะให้เลิกเลี้ยงแมวคงทำใจไม่ได้ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
เราก็คิดเหมือนกันค่ะมันถึงได้มีคำๆหนึ่งไงคะว่าอย่าฝากชีวิตไว้กับหมอ