แค่นี้เอง

    บันทึกครั้งนี้เริ่มต้นด้วยเนื้อหาที่อยากบันทึก  ก่อนที่จะกลับไปตั้งชื่อครับ  ระหว่างที่ปล่อยให้ความคิดลอยละล่องไปเรื่อยเปื่อย   ผมฟังเพลงชุดนี้ไปด้วย http://www.youtube.com/watch?v=qp8hxLkRskc   ชื่อที่ค้นหาไว้คือ "รวมเพลง รักออกแบบไม่ได้.wmv"  เสียงเพลงเย็น ๆ ที่ไม่ถูกกระหน่ำด้วยเสียงดนตรีไฟฟ้า  หากหลับตาอยู่นิ่ง ๆ ห้วงของความคิดคงลอยไปไกลโข

     ก่อนที่จะไปเลย ...  ขอนำภาพหลวงตามหาบัว พร้อมคำสอนที่ติดไว้ที่โรงแรมศิริแกรนต์ จ.อุดรธานี ซึ่งบันทึกไว้เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2555 มาให้ทุกท่านชมครับ   และช่วงกลางวันที่ผ่านมา (25 พย. 55) ผมยังมีโอกาสเห็นเทปที่หลวงตาเทศน์สอนผู้คน  จากช่องโทรทัศน์ดาวเทียมของร้านอาหารที่ผมไปซื้อข้าวกล่องกลับบ้าน  ทั้งปุถุชน พระอริยสงฆ์ และอื่น ๆ หากท่านทั้งหลายเหล่านั้นมีความดีให้เราระลึกถึง  ไม่ว่าจะสิ้นชีวิตไปนานเท่าใด  เรายังคงจดจำถึงความดีงามในด้านต่าง ๆ ของท่านเหล่านั้นไว้เสมอ เสมือนหนึ่งท่านยังมีชีวิต  ไม่ได้ละสังขาร

    ถึงตรงนี้  บอกกับตัวเองได้แล้วครับ ว่าเพราะมีความเครียดแอบแฝง  จึงทำให้รู้สึกไม่เป็นปกติ  สาระพันปัญหาที่ถาโถมกระมัง  ผมอาจเป็นคนโชคดีอยู่บ้างที่เมื่อจะตั้งใจพักผ่อนด้วยการนอนหลับ  ยามที่หัวถึงหมอนไม่นานนัก  ผมจะหลับได้สนิททันที  และเมื่อตื่นนอนอีกครั้ง  จึงถึงเวลาที่จะสะสางเรื่องราวต่าง ๆ ทีละเรื่อง ๆ  จนกว่าจะหมดสิ้น   หลายท่านเคยสังเกตท้องฟ้าหรือไม่ครับ  ยามที่เราก้มหน้าก้มตาทำงาน  เราบอกว่าเรายุ่ง  วุ่นวาย  แต่เมื่อแหงนมองท้องฟ้า  กลับทำให้รู้สึกด้อยค่าทันที  กับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ  ที่มีทั้งอ่อนหวาน สนุกสนาน  เกรี้ยวกราด ฯลฯ   และคงเป็นสัจธรรมที่ว่า  ทุกสิ่งไม่คงที่  มีการเริ่มต้น  เปลี่ยนแปลงระหว่างกลาง  และสิ้นสุดในบั้นปลาย 

เมฆ  วันที่ 5 กันยายน 2555

เมฆ วันที่ 2 กันยายน 2555

ดวงดาวและดวงจันทร์ วันที่ 2 กันยายน 2555

[นกขมิ้น]

เวลาปัญหาถาโถมเข้ามามากๆ ผมมักนอน แฮะๆ ตอนผมเรียนมหาลัย มีวันหนึ่งปัญหาต่างๆในชีวิตมันสุกงอมพร้อมๆกันในวันนั้น เหนื่อยและล้าจนไม่อยากยืนอยู่ ณ จุดที่ต้องอยู่อีกต่อไป เผอิญวันนี้มีเรียนฟิสิกส์ควันตั้ม อาจารย์ก็พรรณาถึงความยิ่งใหญ่ของเอกภพ และจบลงด้วยคำว่า "เราก็เพียงเศษธุลีเล็กๆในความยิ่งใหญ่ของเอกภพ แต่แปลกตรงที่ว่าเรามักสำคัญผิดว่าตนเองเป็นศูนย์กลางของสรรพสิ่ง" จากวันนั้น ผมก็เลิกสำคัญผิดอีกเลยว่า ปัญหาของผมนั้นใหญ่หลวง และเวลาทุกใจ ผมจึงมักมองดูดวงดาว และบอกตัวเองว่า เรากับปัญหาต่างๆมันก็แค่เศษธุลี แต่คนบางคนมองท้องฟ้า บังเอิญจังเลย ว่าแต่ดาวดวงนั้นมันทำไมใหญ่โตอย่างนั่นหล่ะครับ

[คณิน อุดมความสุข]

ดาวดวงที่เห็น  น่าจะเป็นดาวศุกร์ นะครับ เพราะมองเห็นได้ชัดเจนยามหัวค่ำและชอบอยู่คู่กับดวงจันทร์เสมอ  หลายครั้งที่ผมบันทึกภาพดวงจันทร์ โดยไม่ใช้ขาตั้งกล้อง  ทำให้ได้ภาพที่ค่อนข้างเบลอ  ต่อไปจะทดลองใช้เพื่อให้ได้ภาพที่สวยงามกว่านี้ ครับ