ระหว่างการเดินทางของวันหนึ่ง
เช้าวันนี้พอขับรถถึง กม.ที่18 รถก็ติดตามปกติตั้งแต่ต้นสัปดาห์มาแล้ว เนื่องจากมีการเบี่ยงเส้นทางหลักจากการสร้างสะพานในช่องทางด้านใน
รถรับส่งพนักงานที่พิมพ์ลายการ์ตูนญี่ปุ่นตัวใหญ่ติดรอบตัวรถพยายามเบียดออกด้านขวาข้างหน้า ทำให้คันหน้าผมเบรคเสียงดัง เอี๊ยดดดด... ตามมาพร้อมเสียงแตรยาวเหยียด...แปร๊นนนนน....มีมือโบกออกมาจากประตูด้านหน้ารถรับส่งพนักงานประมาณว่า ขอทาง..ขอโทษ ซึ่งเป็นภาพที่เจออยู่เป็นประจำ ผมไม่รู้หรอกว่ารถคันที่ตามไปแล้วเบรคกระชั้นชิดนั้นจะบ่นว่าอย่างไรบ้าง
ต่างคนก็ต่างรีบ ต่างคนก็ต่างเบียดแย่งกันไปข้างหน้าตามจุดหมายของตัวเอง....
เพื่อนหลายคนแนะนำให้ขึ้นทางด่วน แต่วันนี้ผมก็เผลอเลยมาจนได้ น่าเห็นใจสำหรับคนที่ไม่สามารถเลี่ยงขึ้นทางด่วนได้ ด้วยที่ทำงานอยู่ในช่วงนี้พอดี หรือรถรับส่งพนักงานอาจต้องมารับพนักงานที่ยืนรออยู่บริเวณนี้
แต่ช่างเถอะถ้าเหมือนวันก่อน ก็ไปทำงานทันเวลาอยู่หรอก ผมคิด เพียงแต่ว่าอาจไม่มีที่จอดรถในร่มเท่านั้นเอง หลายคนที่แนะนำก็คงจะห่วงเรื่องนี้ด้วยเป็นห่วงรถจะจอดตากแดดทั้งวัน ผมคิด..ขณะรถกำลังเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ
อย่างน้อยการได้มาหยุดอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายนี้ก็ได้เห็นความดิ้นรนของชีวิต ของผู้คน ได้เห็นการแก่งแย่งแข่งขันกัน ได้ทำใจให้อดทน และพยายามหักห้ามใจอย่าหลุดเข้าไปเพื่อการเบียดแย่งแข่งขันอย่างที่เห็นนั้น
แปร๊นนน....เสียงบีบแตรดังลั่นทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากความคิด รถข้างหน้าเริ่มขยับ แม้จะยังไม่ทันขยับแต่พวกก็บีบแตรไล่แล้ว อ้า..ไม่ใช่สิเขาบีบแตรเตือนให้พร้อมที่จะให้พร้อมน่าจะเหมาะกว่า
เมื่อหลุดมาจากทางเบี่ยงแล้ว รถก็เริ่มขยับได้เร็วขึ้นและวิ่งได้ตามปกติ ซึ่งใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแต่ก็ดูเหมือนเวลาผ่านไปนานเหลือเกิน
ผมมาถึงที่ทำงานเร็วกว่าวันก่อนได้ที่จอดรถมีหลังคาเป็นช่องสุดท้าย ของวันนี้
........................
ความเห็น (8)
โอ้...โชคดี
มีสติรู้ตัว และใช้ความคิด ทำให้ใจสงบสบายด้วยความเข้าใจในสิ่งรอบๆตัว ทำให้เกิดสิ่งดีๆในที่สุด- นี่คือข้อคิดที่ได้จากการอ่านบันทึกนี้ค่ะ เยี่ยมมากๆ
ตัวของผมเองพยายามจะนำพาตัวเองออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อให้มีที่จอดรถ บังแดด บังฝน ถ้าไม่เถลไถลไปกับงานส่วนตัวจุกจิกบางเรื่อง ผมจะถึงที่ทำงานก่อน 8.20 น. เสมอครับ เฮ้อ ! มนุษย์ทำงาน
ดีจังค่ะที่มองว่าเขาบีบแตรเตือนให้พร้อมที่จะพร้อม อิอิอิ
การขับรถในแต่ละวันโดยเฉพาะในชั่วโมงเร่งด่วน แค่ขับไปถึงที่ทำงานบางวันก็แทบไม่มีแรงทำงานแล้วนะคะ เมื่อก่อนตอนมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ จากบ้านไปที่ทำงานประมาณ 45 กม บนทางด่วน ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ บางวันรถติดเกือบสองชั่วโมง ตอนนั้นขับรถเกียร์ธรรมดาด้วย อิอิอิ ระบมทั้งขาเลยค่ะ ตอนนี้ขับรถเกียร์ออโต้พร้อมย้ายบ้าน เลยไม่รู้สึกว่าผ่านสนามรบก่อนถึงที่ทำงาน อิอิอิ
รักษาสุขภาพใจเวลาขับรถนะคะ ;))
สวัสดีค่ะคุณพิชัย
ขอบคุณที่แวะให้กำลังใจนะคะ ขอเป็นกำลังในการทำงานเช่นกัน
- การมองทุกอย่างเป็นการให้สติ ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต เป็นข้อคิดที่ดีมากค่ะ
|
อักขณิช |
|
ทิมดาบ |
|
Sila Phu-Chaya |
|
Dr. Ple |
|
คณิน อุดมความสุข |
|
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ |
|
ชลัญธร |
|
ทพญ.ธิรัมภา |
|
หนูรี |
ขอบคุณกำลังใจ สติ ความสุข และความคิดเห็นดีๆ จากทุกๆท่านครับ
|
โอ๋-อโณ |
กาลเวลาที่สูญหายไปบนเส้นทาง มีสติ ต้องมีสติทุกวินาที