ตั้งแต่ฉันก้าวมาใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ฉันได้เจอเรื่องราวต่างๆมากมาย
ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันมีความสุขหรือเปล่า ฉันบอกได้คำเดียวว่า ฉันสามารถใช้ชีวิตตามปกติเหมือนที่เคยเป็นมา
มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันจับสายรหัส ฉันดีใจมากๆที่จะได้มีพี่รหัสเหมือนคนอื่นสักที
ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีกระดาษหลากหลายสีแปะเต็มห้อง
ซึ่งนั่นก็คือเราต้องไปหารหัสที่เหมือนกับเรา
ฉันจำได้ว่าวันนั้น ฉันหาเจอครบก่อนใครเลย
ในมือของฉันมีกระดาษใบเล็กๆ เป็นสีชมพูกับสีเขียว และมีข้อความอยู่ในนั้น
ชื่อ เบอร์โทร แล้วก็เฟสบุ๊ค สามสิ่งนี้มันคือข้อมูลเกี่ยวกับพี่รหัส
ฉันพยายามมองหาพี่รหัส แต่มันก็น่าตลกนะ ถึงฉันจะเห็น ฉันก็ไม่รู้จักอยู่ดี 555
ทุกๆวันฉันได้แต่โทรและส่งข้อความให้พี่รหัส อยากเจอนะแต่อุปสรรคมันอยู่ที่ระยะทาง
และแล้ววันไหว้ครูก็มาถึง ซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอพี่รหัส ดีใจๆเป็นที่สุด
หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้เจอกัน….
จนกว่าถึงวันขึ้นดอยมันทำให้ฉันได้เจอพี่สาวอีกครั้ง พี่รู้ไหมว่าน้องคิดถึงพี่มากๆ
วันนั้นพี่สาวเราสุดยอดมาก เดินอยู่ข้างหน้าตลอดเลย เจ๋งๆๆ
อีกครั้งที่เจอกันมันเป็นวันรับน้องซึ่งจัดที่หอประชุมทีปังกรฯ
ฉันจำได้ว่าพอไปถึงนั่น พี่ๆต่างยืนรอรับพวกเรา มันเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก
ฉันพูดไม่ออกเมื่อพี่สาวเดินถือตุ๊กตามุ่งตรงมาที่ฉัน อาการเขินอายมันก็กำเริบขึ้นมาทันที
ขอบคุณมากนะคะสำหรับตุ๊กตาน่ารักๆ ขอบคุณจากใจจริงเลยค่ะ
การเข้าค่ายรับน้องมันเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น
เมื่อพี่สาวได้เป็นพี่ประจำสีของน้อง มันช่างบังเอิญจริงๆ(จิมิ เขียว)
ขอบคุณที่ดูแลเอาใจใส่น้องเป็นอย่างดีนะคะ
วันสุดท้ายของการเข้าค่ายฉันได้ถ่ายรูปกับพี่สาวด้วย มันเป็นครั้งแรกที่เราได้ถ่ายรูปด้วยกัน
ฉันจะเก็บภาพทรงจำดีๆเหล่านี้ไว้ในใจของฉันตลอดไป
ฉันอยากบอกพี่สาวว่าฉันดีใจมากที่มีพี่สาวที่แสนดีแบบนี้
ทุกครั้งที่ได้คุยโทรศัพท์กับพี่สาว มันทำให้ฉันสบายใจขึ้นมาก
ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ฉันนั้นรักพี่สาวคนนี้
แต่ฉันบอกได้เพียงว่า ฉันอบอุ่นและมีความสุขที่มีพี่สาวอยู่เคียงข้าง
ฉันอยากให้พี่สาวอยู่ข้างๆฉันแบบนี้ตลอดไป
ความรัก ความผูกพันของเราจะไม่มีวันลดน้อยลง
ขอบคุณช่วงเวลาดีๆที่ทำให้เราได้มาเจอกันและได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
น้องสาวรักพี่สาวมากๆๆ
….ฉันดีใจที่มีเธอ…
ไม่มีความเห็น