ห้องในบ้าน


บ้านของเรา ห้องของเรา ความทรงจำของเรา

เจ้าหมีอ้วนบนหัวเตียงเป็นไงบ้าง
เจ้าปลาดาวนั่งข้างเหงาบ้างไหม
นาฬิกาอันน้อยน้อยเป็นอย่างไร
สีสดใสรูปภาพเก่าในห้องนอน


หน้าต่างเก่าเปิดรับลมแสงไสว
แสนสุขใจกินข้าวเช้าที่สุกหอม
รดน้ำผักดมดอกไม้ที่ผึ้งตอม
ต่างไม่ยอมแข่งกันบานสำราญใจ


โต๊ะเครื่องแป้งมีใครส่องเจ้าบ้างไหม
จะมีใครคอยเช็ดให้กระจกใส
แล้วห้องครัวแสนสุขเป็นยังไง
มีหยากไย่เกาะผนังบ้างไหมเออ


มุมนั่งเล่นมีใครมานั่งบ้าง
ที่เราสร้างทำสิ่งของอยู่เสมอ
อยากกลับไปให้พบให้เจอะเจอ
นอนละเมอฝันถึงทุกวี่วัน


ห้องน้ำแคบแต่กว้างในหัวใจ
เคยใส่ใจขัดถูไม่ผลุนผลัน
ดูทีวีแบ่งความสุขให้แก่กัน
ร่วมแบ่งปันกำลังใจและเมตตา


พอดึกดึกต้องรีบเข้าไปนอน
หลับพักผ่อนให้พอไม่เผลอผลาม
ขอพรจากดวงดาวที่แสนงาม
ให้ทุกยามทั้งหลับตื่นเจอเรื่องดี...


หมายเลขบันทึก: 509164เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2012 19:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2013 16:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

เจ้าบทเจ้ากลอนจริงๆนะคะ คุณ  Tokmadkla สู้ๆต่อไปค่ะ :)

 

กลอนไพเราะและมีความหมายเช่นเคย

ป.ล. ลองจัดบันทึกให้เป็นแบบกลอน ๆ สิครับ จะน่าอ่านขึ้นหนา

 

Ico48 Khaotamtor

ขอบคุณคะ จะพยายามเขียนให้ดีขึ้นคะ

 

Ico48 Wasawat Deemarn

ก็ลองๆอยู่คะ แต่ตอนนี้ยังใช้คำได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่จะพยายามต่อไปคะ

สวัสดีคะ คุณ

Ico48 แก้ว..อุบล

เป็นกวีได้ก็คงอีกนานเลยคะ แต่ก็จะพยายามให้ดีขึ้นคะ ขอบคุณมากนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท