โลกใสใบนั้น...ฉันทำมันหายไปรึเปล่า

ไมได้เขียน Blog หรือ บันทึกซะนาน เพราะใจไม่ใส...การเขียน Blog หรือ บันทึก จึงไม่สนุก

ฉันเริ่มสังเกตว่าโลกใบใสของฉันเริ่มหายไป เมื่อฉันเติบโตขึ้น

โลกใบใสใบนั้น...ฉันทำมันหาย

• ระหว่างการนั่งรถที่ยาวไกล เพื่อนสาว "แอ๊ว" บอกฉันว่า แนวคิดของตุ่นทำให้การใช้ชีวิตต้องอยู่บน "ความระแวง"

ฉันไม่แก้ตัวแล้วแต่จะเข้าใจ....แต่ฉันเข้าใจมาตลอดว่า ที่ผ่านมาฉันใช้ชีวิตแบบระวัง

จะทำให้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายเรื่องใดๆ  ไม่ใช่กะใคร  แต่เป็นการอธิบายกะตัวเอง

• เพื่อนชายคนนึงปลีกตัวจากการเดินทาง กทม-ขก เพื่อแวะมาเยี่ยมฉันที่อยู่ในฐานะคนพักฟื้นหลังผ่าตัด

เพื่อนคนเนี๊ยะนอกจากมีสถานะเป็น "เพื่อน" แล้ว ยังมีสถานะเป็น"สามีชาวบ้าน"

แม้คุณชายบอกเสมอว่า โสดแล้วครับ...เชื่อ....

แต่เรื่องสถานะโสด...หากเป็นประกันชีวิต แม้จะได้รับกรรมธรรม์แล้วก็ต้องมีระยะเวลารอคอยเสมอ 

• มันทำให้ฉันแคร์ในหลายๆ เรื่อง

ไม่ได้แคร์ว่าไอ้เพื่อนคนนี้มันจะคิดอะไรกะฉัน เพราะมันบอกเสมอว่า ใคร้ที่ไหนจะคิดอะไร้กะตุ่น

จนฉันอดคิดไมได้ พระเจ้าไมได้ให้ Sex appeal มาใน DNA ของฉันบ้างรึงัย...หุหุ ตรูก็เป็นผู้หญิงนะเอ็ง

• เพราะแนวคิดเพื่อนผู้ชายที่ฉันมี...เป็นแบบนั้น...ทำให้ดูเหมือนว่าเราสนิทกันแบบ...เพื่อน...ตรูรักเมิงว่ะ

ไม่ใช่กะไอ้นี่คนเดียว...แต่กะเพื่อนผู้ชายที่ไปมาหาสู่กัน

look ของฉันจึงเป็นประมาณไปกับเพื่อนผู้ชาย โดยไม่มีปัญหากับภรรยาเพื่อน

อ๊ะ กลับมาเรื่องเยี่ยมคนพักฟื้น นอกจากมันจะมาหิ้ว Johny walker มาเยี่ยมแล้ว (หิ้วมาแป๊ะอาราย-ตรูกินไม่ร่ายยยย)

หล่อนก็ตาม "เอนก" เพื่อนซี้อีกคนมาเยี่ยมด้วย  ถือเป็นการรวมหมู่มิตร

The end of a time ของการ  Drink for Toon's health (ซึ่งตรูได้แต่นั่งมองพวกมันด้วยตาปริบๆ)

ด้วยรู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนชายตัวต้นเรื่อง เป็นคนต่างถิ่นขับรถมาไกลถึง ขก. แต่ละครั้งไม่มีที่พัก อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง "คืนนี้ด๋อยนอนไหนคับ"

เท่านั้นหล่ะ ภรรยาเพื่อนเอนกที่มาสมทบ  หันมาถามว่า

บ้านนี้มีกี่ห้องนอน....ตั้ง 2 ห้องแหน่ะ....ให้พี่เค้านอนที่นี่ไม่ได้เหรอ หน้าทีวีก็ได้

ไอ้พวกเราหันมามองหน้ากัน แล้วหัวเราะ

ฉันและเพื่อนคิดอะไรอยู่...แต่ชัวร์...มันต่างจากความคิดของภรรยาเพื่อน แน่นอน

ฉันอิจฉา ความใสในคำถามของภรรยาเพื่อน....

ทำไมพี่เค้านอนที่บ้านพี่ตุ่นไม่ได้...

เออนะ...ทำไมไม่ได้

มันทำให้ฉันได้คิด

• เราใกล้กันเกินไป  ในมิติเครือข่ายความสัพมันธ์ของคนในแวดวง
• แม้ดูหมือนเราจะสนิทกัน แต่เราไม่คุ้นเคยกัน เพราะโลกที่เราไปแสวงหามันกั้นโลกวัยเด็ก กะวัยผู้ใหญ่...ที่ตอกย้ำว่า โตแล้วคิดให้เป็น

  ทั้งที่ไอ้เพื่อนคนนี้ ฉันวางใจที่จะตะลอนทัวร์กับมันได้ในหลายๆ อีเว้นท์

• กรอบประเพณี ที่ดูบ่มเพาะว่า ผู้หญิงผู้ชายค้างบ้านเดียวกันมันดูไม่ดี...เอ้อ นอกจากเพื่อนบอกว่าไม่เคยคิดอะไรด้วย กะน้องสาวฉันก็อยู่ด้วย ใช่จะอยู่กัน 2 คนเมื่อไหร่

แค่เหตุผล 3 ข้อ ก็เล่นความใสเหมือนวัยเด็กของฉันหายไป...

โลกทีมีแต่เพื่อน ไม่มีเพศ

แต่พอโต นอกจากผู้หญิงจะมีนม...และผู้ชายมีไอ้นั้นแล้ว

การศึกษาที่ฉันได้เรียนรู้มิติสังคมที่แตกต่าง...มันทำให้ ฉันไม่เคยชวนเพื่อนชายคนนี้นอนค้างที่บ้านสักที...เผื่อมีโจทก์ทางสังคม...ฉันขี้เกียจอธิบาย

• ทั้งที่ใจจริงแล้ว ฉันอยากรับรองเพื่อน อยากให้เพื่อนอุ่นใจ อยากเป็น "บ้านเพื่อน" ของเพื่อน

ความใสจากคำถามของภรรยาเพื่อน...มันแสดงให้เห็นว่า เพื่อนคือเพื่อน

มันช่างน่าอิจฉาจริง ท

และดูเหมือนฉันจะใช้ชิวิต "ระวัง" เกินไป

เพราะโลกที่ฉันอยู่...มันทำให้ฉันคิดแบบนั้นไม่ได้

โลกบูดเบี้ยว รึเป็นที่ตัวฉันเอง

บางทีความใสของฉันอาจจะไมได้หายไปไหน  เพียงแต่มันมีสีต่างๆ มาปนเป

แม้จะเป็นการยากที่จะแยกส่วนสี...และทำให้ความใสกลับมาเหมือนเดิม

แต่ฉันก็ยังดีใจ ที่ฉันสัมผัสความใส และยังรู้สึกกับมัน

อย่างน้อย...ความเป็นคนช่างรู้สึกของฉัน...มันก็เห็นสิ่งใสๆ รายรอบอยู่ข้างตัว