บ้าน วัด โรงเรียน
บ้าน วัด โรงเรียน เป็นสิ่งที่แยกกันไม่ออก ตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตาทวด
สมัยก่อนไม่มีทีวี ก็ไปรวมกันที่วัด เพื่อฟังหลวงพ่อบรรยายธรรม สั่งสอน
น้องร้องไห้งอแง แม่ก็จะบอกพี่ให้พาน้องไปเล่นวัด
คนอิสาน ข้าวเช้าหรือข้าวเย็น แม่ก็จะปั้นข้าวเหนียวให้ แล้วบอกพา้น้องไปเล่นวัด
เมื่อวานนี้ ฉันไปกับน้องน้อง
ในงานบุญกฐินไปทำโรงทาน
เป็นวัดที่หลวงพ่อเจ้าอาวาส ให้ความเมตตาพวกเรา
ในการมาทำพิธี รดน้ำมนต์ ทำพิธีบังสกุลเป็น บังสกุลตาย รับสังฆทานจากคนไข้และญาติในไอซียูของเรา
เมื่อหลวงพ่อมีงานบุญ
พวกเราก็ต้องไปร่วมด้วยช่วยกันทุกครั้ง
เป็นสิ่งที่เกื้อหนุน อุปถัมภ์ ค้ำจุนกัน ตามบทบาทหน้าที่
ฉันนั่งมองดูผู้คน มากหน้าหลายตา
ชาวบ้าน นักบวช ครู นักเรียน
ต่างมาช่วยกัน ทำโรงทาน
รับเครื่องไทยทาน รับปัจจัย
ให้คิดไปว่า บ้าน วัด โรงเรียน มันแยกกันไม่ออกจริงๆ
จึงกลับมาเขียนลงไปใน facebook
บอกว่า "บ้าน วัด โรงเรียน" แยกกันไม่ออก
แล้วมีคนมาเขียนต่อว่า "บวร"
ฉันจึงได้รู้ว่า มีโครงการอบรมปฏิบัติธรรม ระหว่าง บ้าน วัด โรงเรียน
เพื่อคืนคุณธรรม-จริยธรรม ที่หายไปจากเยาวชนไทยในปัจจุบัน
ให้กลับมาอีกครั้ง
ฉันภูมิใจกับน้องๆของฉัน
ที่ยังรู้จักวัด รู้จัก การถวายกฐิน
และเรียนรู้ไปกับ หลวงพ่อ ชาวบ้าน
เพื่อให้รวมกันได้ ในบทบาทของความเป็น "พุทธศาสนิกชน"ที่ดี
ฉันก็แ่ค่หวังว่า
เยาวชนคนรุ่นหลัง
จะสามารถใช้สถานที่ต่างๆ
เป็นที่ เรียนรู้ ใช้วัด กล่อมเกลาคุณธรรม
ใช้บ้านเป็นที่ฝึกวินัย เจริืญสติ
ใช้โรงเรียนและที่ทำงานเป็นที่ทำให้เกิดปัญญา
และสถานที่อื่นๆซึ่งล้วนทำให้เกิด การเรียนรู้
และอะไรก็ตามแต่
เพียงแค่เรา "ต้องน้อมยอมรับ ไม่เป็นชาล้นถ้วย"
ที่เติมเท่าไร ก็ปล่อยให้ไหลผ่านออกไป
ขอให้สิ่งที่ทุกคนผ่านพบ "ทำให้ อิ่มเอมใจได้ทุกครั้ง"
ความเห็น (3)
บวรช ..... (บ้าน...วัด...โรงเรียน...ชุมชน) .... ต้องเกื้อหนุน...กัน ... ให้มากๆๆนะคะ
Happy ba ค่ะ มาร่วมสานต่อ......บวร ค่ะ
ถ้าอยู่ในชุมชนที่มีความเกาะเกี่ยวกันแบบญาติมิตร สามบริบทนี้ไม่แยกออกจากกันค่ะ บวร แปลว่าความดีงาม เมื่อสามแห่งนี้รวมกันคือความดีงาม มีคุณค่าอันประเสริฐค่ะ แหม พื้นที่ความสุขของพี่แดงไม่ธรรมดาจริง ๆ Happy Ba ค่ะ