วงเวียนชีวิตลูกจ้างประจำของโรงพยาบาลจาก ช่าง ช1ไป ช2ยังไม่ผ่านเลย แสนจะลำบากมากเกินจริง
การได้เข้ามาเป็นลูกจ้างของโรงพยาบาลมหาราชเมื่อปี มกราคม พ.ศ. 2526 ซึงทางครอบครัวค่อนข้างจะพอใจเพราะครอบครัวบ้านนอกครอบครัวหนึ่งแต่มีโอกาสได้เข้ามาทำงานในเมืองแต่เจ้าตัวเองรู้สึกว่าไม่เหมาะกับตัวเราเลยเพราะเราเรียนก็จบ ปวส.ช่างเครื่องยนต์จากวิทยาลัยเทนนิคภาคไต้สงขลาน่าจะทำงานที่เป็นประเภทเที่ยวไปด้วยทำงานไปด้วยไปในที่ไกลๆๆแต่ปี พศ. 2528 ก็โชคดีที่ทางการได้บรรจุให้เป็นลูกจ้างประจำในปีต่อมาก็มีภรรยาเป็นพยาบาลที่สวยและน่ารักสำหรับ ตัวเองน๊ะ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชีวิตต้องเริ่มเปลี่ยนซึ่งเป็นความภูมิใจที่ พศ. 2530ก็ได้กำเนิดลูกสาวซึ่งแม่เป็นพยาบาลไม่มีเวลาดูแลมากนักก็ได้ปู่จากบ้านนอกซึ่งอายุก็มากโขแล้วแต่ปู่เป็นคนเก่งมาก่อนแล้วเพราะท่านต้องเลี้ยงลูกเองมาตั้ง 6 คนโดยปู่ได้กับแม่ผม ในขณะที่แม่ก็เป็นครูบ้านนอกคนหนึ่ง พ.ศ. 2534ผมก็ได้มีลูกชายตามใจต้องการอีกคนหนึ่งผมไชโยเลี้ยงเพื่อนๆกันเต็มที่ หลังจากปีนั้น ภาระการเลี้ยงดูแลลูกและหลานก็ตกเป็นภาระของผู้ชายทั้งสองคมคือ ปู่และพ่อ ที่เป็นลูกจ้างประจำทำงานไปด้วย
ชีวิตของครอบครัวผมวนเวียนอยู่ภายในรั้วของโรงพยาบาลมหาราชนครศรีธรรมราชตลอดปลาย ปี พศ 2548ลูกสาวสอบเข้ามหาวิทยาลัยติดคณะแพทย์ของมหาวิทยาลัยมหิดลแต่เป็นแพทย์ที่ต้องใช้ทุนในชนบทภายในจังหวัดนครศรีธรรมราชผมกับครอบครัวต้องปรึกษาหารือกันมากแต่สุดท้ายก็เป็น คุณ ย่าที่บอกว่าถึงย่าจะเป็นครูบ้านนอกแต่ชีวิตย่าก็เป็นข้าราชการครูคนหนึ่งของประเทศไทยนี้ทำงานทดแทนแผ่นดินเกิดมาตลอด ลูกสาวก็เรียนแพทย์มหิดลจนจบปี พ.ศ. 2555 เป็นปีที่ลูกชายสอบเรียนต่อหลังจากจบ ปวส .ช่างยนต์จากเทคนิคนครศรีธรรมราชสอบเรียนที่เทคโนโลยี่ราชมงคลศรีวิชัยภาคใต้สงขลาที่พ่อเรียนจบแค่ปวส.แต่ลูกชายสอบได้ในคณะวิศวกรรมแผนกเทคโนโลยีเครื่องกล
ชีวิตของลูกจ้างประจำที่รำ่เรียนเวียนวนในรั้วโรงพยาบาลอีกไม่กี่ปีที่ถึงผมยังไม่แน่ว่าชีวิตการทำงานในตำแหน่งช่างต่อท่อ ระดับ 1 จะมีโอกาศปรับขึ้นระดับ 2ได้หรือไม่คงจะไม่เสียใจแต่ผมยังหวังว่าผู้มีอำนาจในกระทรวงสาธารณสุขคงจะเห็นใจลูกจ้างบ้างนะครับ
เปรียบเทียบกับศึกษาธิการไม่ได้เลย
ของศึกษาธิการผู้บริหารแจ้งว่าท่านทำอะไรอยู่ก็ทำแบบนั้นให้ดีที่สุดเรื่องเงินเดือนเป็นของผู้บริหารที่จะพิจารณาความเหมาะสมที่จะปรับระดับ แต่สาธารณสุขมาเน้นแต่ปริมาณงานที่รับผิดชอบอย่างเดียวยิ่งกว่าซี 6,ซี7เสียอีก
ความเห็น (6)
สวัสดีครับนายหัวตุ้ม....
นับเป็นความสำเร็จในชีวิตครอบครัว ของลูกจ้างคนหนึ่ง ที่น่าชื่นชม
ชีวิตลูกจ้าง หากสมถะ ก็พออยู่พอกิน ไม่มีหนี้สินก็พออยู่ได้
แต่ส่วมมากพวกเรามัก เอาเบี้ยในอนาคตมาจ่ายในปัจจุบันกันแทบทุกคน
มาตอนหลังทั้งสำนักงบประมาณและ กพ. มอบหมายให้ต้นสังกัด ปรับระดับขั้นเงินเดือน จาก บ. 1 ไป บ. 2 และ ส. 1 ไป ส 2 พวกเราก็เริ่มมีความหวังว่าขั้นเงินเดือน จะไปตันที่ สองหมื่อนกว่า
แต่ทว่าผู้มีอำนาจในกระทรวงสาธารณะสุข ไม่เห็นหัวอกหัวใจลูกจ้าง วางจ็อบงานไว้จนหลายคนไม่อาจไปสู่ฝันได้
ซึ่งเรื่องนี้ทางสมาคมลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุขแห่งประเทศไทย เราขับเคลื่อนผลักดันมาตลอด
จนมามีความหวังเมื่อทางกระทรวงนัดประชุมนักทรัพยกรบุคคลเพื่อทำความเข้าใจในการปรับระดับชั้นเงินให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันทุกจังหวัด
แต่ล่าสุดข่าวมาว่าการปรับระดับชั้นเงินเดือนถูกสกัดอีกแล้ว
ซึ่งทางสมาคมลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุขจะได้นัดประชุมในวันที่ 30 พย.นี้เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมและจะได้ติดตามถามทวงกันต่อไป
อ้อลืมบอกไป นายหัวตุ้มใสคำสำคัญว่า Happy Ba ไว้ด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่อง Happy อีกเรื่องหนึ่งจะได้นำไปคุยที่อยุธยา สิบเจ็ดนี้....งานนี้ใช้งบ มอ.อีกแล้ว
ผมขอขอบคุณท่านที่ มอบดอกไม้ทุกๆๆท่าน
ขอบคุณท่านวอญ่า
30 พย 55 นี้ สมาคมลูกจ้างของกระทรวงสาธารณสุขฯ คงได้ติดตามเรื่องการปรับระดับของลูกจ้างประจำ จากระดับ 1 ขึ้นไประดับ 2ของลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุขอีกครั้งหนึ่ง แต่ผมคิดว่าคงจะนับไม่ได้ว่าครั้งที่เท่าใด แต่ขอให้สำเร็จตามความคาดหวังและตั้งใจรอความหวังของลูกจ้างสาธารณสุข
สวัสดีนายหัวตุ้ม ขอบคุณที่ไปชื่นชมให้กำลังใจกับรางวัล ประชุมสมาคมลูกจ้างเปลี่ยนจากวันที่ 30 พย. มาเป็นวันที่ 1 ธค. รับทราบครับ
เรียนนายหัวตุ้ม เรื่องการประชุมลูกจ้างชั่วคราวที่หาดใหญ่ในวันที่9 นี้ มีรายละเอียดอย่างไร กรุณาช่วยบอกที่น โอสถ ส่งหนังสือเชิญมาให้ด้วย
ฟังมาว่า รมช สาสุช นพ.ชลน่าน จะมาในงานนี้ด้วย
ผมจะได้แจ้งให้ ลูกจ้างของพัทลุงทราบ