จดหมายถึงครู l ความตั้งใจ ความผิดพลาดและสติ

 วันอาทิตย์ ที่ 4 พฤศจิกายน 2555

กราบสวัสดีค่ะครู 

      เช้านี้ตื่นขึ้นมาตีสามกราบพระทำวัตรเช้าแล้วก็ลงมาเดินภาวนากำหนดกับตนเองชั่วโมงหนึ่ง เดินๆอยู่รู้สึกหนาวหยิบผ้าห่มมาห่ม แล้วก็เดินต่อ ใจมองไปที่กลดของครู รู้สึกว่า ดีจังเลยจุดที่ครูเมตตานั่งอยู่ เห็นความเคลื่อนไหวของทุกคน ประมาณตีสี่เข้าไปในเต้นท์ นั่งพิมพ์บันทึก ใกล้ๆตีห้าปลุกเด็กๆไปล้างห้องน้ำและทำกับข้าวเจ้าค่ะ เดินออกมาน้องภัสโทรถามเบอร์แม่กุล เพราะไม่มีน้ำมัน หนูโทรไม่ติดจึงขับรถไปซื้อเอง ไม่มีกระเป๋าตังค์ค้นเงินในรถได้ 99  บาทจ่ายทั้งหมดค่ะครู แล้วก็กลับมาที่ครัวครานี้แก๊สหมด จึงสั่งมา 2 ถัง วันนี้ทำกับข้าวอุปสรรคเยอะมากแต่น้องๆก็ร่วมด้วยช่วยกันคนละไม้คนละมือ และแล้วก็สำเร็จ เข้ามาจัดการอาบน้ำไปขึ้นศาลา กลับเข้ามาข้างใน ล้างบาตรเด็กๆกวาดตาด หนูทำภารกิจที่ครูมอบหมาย แล้วก็เตรียมตัดเสื้อแม่ชี สักพักครูโทรมาถามเด็กๆทำไมไม่ออกมาเรียน พอเด็กๆออกไป หนูและน้องภัสกำลังช่วยกันตักผ้าครูเมตตาเรียกรวมเพื่อประชุมมองหมายงาน

น้องภัสทำกับข้าวช่วยแม่ตึ๋ง

หนูเป็นเจ้าภาพโรงทานน้ำ โดยมีน้องบิ๋มและกอ ทุ่ง ดุ๋ยและเป้ช่วย

แล้วครูก็ให้หนูรับผิดชอบปานะของเด็กๆช่วงเสาร์อาทิตย์ อาจจะเป็นเฉาก๋วยง่าย ๆ

จัดการให้เด็กๆมีผ้าถุงดำและขาวครบทุกคน

ทุกๆเช้าพาเด็ก บิ๋ม กอ น้ำตาล ขัดห้องน้ำแล้วก็ ทำกับข้าว 1 อย่างถวายพระ

โกโก้ ไม่ให้ขาด

ทบทวนย้ำกับตนเองเพิ่มเติมสิ่งที่ครูเมตตาชี้แนะ 

ให้รับผิดชอบความสะอาดกุฏิเก่าครู

ครูแนะเพิ่มเติม ให้ฝึกทำทานกับตนเองให้เงินรายอาทิตย์กับน้องภัสอาทิตย์ละ 200 บาท ไปโรงเรียน

เสร็จแล้วก็ไปดูที่ตู้เจอเฉาก๋วยที่หั่นไว้แล้วตอนที่พี่ๆมาภาวนา 

ตั้งใจว่าทานกับน้ำแดงก็น่าจะได้เลย จึงเข้าไปตัดเสื้อแม่ชี ทำไปพร้อมๆกัน 2 ตัว เพราะมีน้องช่วยอีกแรง น้องภัสช่วยได้เยอะเลยเจ้าค่ะ ทำให้การเข้าคอไม่ผิดพลาด เห็นบอกว่าอยากตัด อยากได้ผ้าจึงเอาผ้าพับที่ซื้อไว้ให้น้อง 1 พับ  

แต่แล้วหนูก็ทำเสร็จไม่ทันออกมาหน้าจ๋อย ๆ แบบอยากให้ทัน ผิดศีลข้อ 4 และข้อ 1 ครูเมตตาให้ทำต่อ แต่ดูใจหนูกังวล แถมไม่ได้ไปช่วยน้องหาขี้เหล็กด้วยผิดศีลข้อ 4 นั่งทำแล้วครูเมตตาให้โอกาสได้เย็บริมผ้าให้ ตอนแรกงง ๆแล้วก็ไปตกร่องว่า "ดีจังเลยเป็นโอกาสที่ได้รับใช้ ได้ทำสิ่งที่จะติดตัวครูไปทำประโยชน์" ใจเบาขึ้นเจ้าค่ะ

แต่สุดท้ายหนูก็ทำไม่ทันเวลาตอนที่ครูบอกให้กับมันไม่อยากกลับ แล้วก็มีเสียงแย้งว่า "ไม่เชื่อครูเหรอ"

มันเลยเก็บของแบบจ๋อย ๆ

พอจะกลับหลวงปู่มา หนูรู้สึกดีใจมาก เพราะตัดใจจะเอาใบเตยที่พับกับพี่หนิงจะไปถวายบูชาที่พระพุทธเมตตาแทน แต่พอไปเห็นมันแห้ง หนูก็เดินกลับมา พอครูเมตตาให้กราบลา จึงได้โอกาสกราบเรียนหลวงปู่ ท่านเมตตามากเลยเจ้าค่ะ หนูเดินไปหยิบมาถวายรู้สึกโล่งใจที่ทำภารกิจสำเร็จ ตามความตั้งใจ แต่ก็เกือบพลาดเจ้าค่ะ ระลึกถึงคำที่ครูเอ่ยว่า "ท่านเมตตามาให้โอกาสเราฝึกอยู่ตรงหน้าทำไมไม่รักษาไว้"

นั่นแหละเจ้าค่ะเสียงครูช่วยให้ทำได้สำเร็จ แล้วหลวงปู่ก็เมตตาให้หนังสือมา ให้ครูและให้หนูด้วย

ออกจากวัดนึกขึ้นว่าเดี๋ยวแวะเติมน้ำมัน สำรวจกระเป๋าเงินหาไม่เจอวนรถเข้ามาหาที่กุฏิก็ไม่เจอ วนมาหาที่ครัว หลวงปู่ยังนั่งอยู่จึงเข้าไปกราบท่านแล้วค่อยออกไปหาที่ครัว 

แล้วก็ไม่เจอครูเมตตาให้สติ และให้เงินติดตัวกลับบ้าน หนูจ๋อย ครูเมตตาใส่รองเท้าหนูมาส่งเพราะหนูเดินเท้าเปล่าออกมา ขับรถออกมา ทบทวนกับตนเองเสียดายอะไรในกระเป๋าตังค์

กลางเป็นว่าเสียดายเหรียญบาทที่ครูให้ไว้นานแล้ว 

ระหว่างทางครูเมตตาโทรมาชี้ ให้รักษาสติเพราะขาดสติของจึงหาย ลืมของบ่อยด้วย นี่คือ ธรรมะบทใหญ่ 

พอบอกครูว่า "เสียดายเหรียญที่ครูให้ ครูเบ่งกะบาลให้ว่า แทนที่จะเสียดายธรรมะที่เราสอน ไปเสียดายทำไมเหรียญ"

ฮ่าๆๆ หนูยังมีความเห็นผิดอยู่มากต้องเร่งแก้ไขต่อไป

กลับถึงบ้านโทรรายงานครู

วันนี้มีอุปสรรคให้ได้เรียนรู้แม้จะเยอะเรื่อง ล้มเหลวหายเรื่องแต่ใจก็ยอมรับมากขึ้นเจ้าค่ะ