มือที่ขอ
มือที่ขอ
ท่ามกลางผู้คนเดินขวักไขว่
ฉันพนมมือไหว้ทุกผู้ผ่าน
หลายคนบ่นรำคาญ
เป็นขอทานต้องทนด้วยจนใจ
ด้วยเกิดมาค่าด้อยต้อยต่ำ
เป็นกงเป็นกรรมเก่าเคยก่อไว้
ไร้ที่กินการศึกษาหนทางใด
ง่อยเปลี้ยให้ต้องมานั่งแบมือ
ขออภัยอย่าพึ่งโทษโกรธฉัน
มือผอมนั้นมีเพียงขันที่ถือ
ขอเศษเหรียญเปลี่ยนเป็นข้าวสักมื้อ
เพียงได้ยื้อชีวิตไปได้อีกวัน
ท่ามกลางผู้คนเดินขวักไขว่
มือที่ไหว้เงิ่นงกยกชูสั่น
หมดแรงใจศรัทธาคนเงียบงัน
เมตตานั้นหายไปไหนหมดแล้ว.
...................................................
บนสะพานลอยแห่งหนึ่ง
25 ตุลาคม 2555
ความเห็น (12)
เมตตานั้นหายไปไหนหมดแล้ว.....สังคมเปลี่ยนไป นะคะ ไขว้คว้า...แต่ วัตถุนิยม นะคะ.... กลอนของท่าน อจ. ไพเราะมากค่ะ.
- มาอ่านกลอนเพราะ ๆ จ้ะ
แวะมาอ่านบทกวีงามๆ ครับผม
แวะมาชมความงามแห่งบทกวีค่ะ ในสังคมไทย ไม่น่าจะแห้งแล้งน้ำใจนะคะ
มือที่ให้...ยิ่งใหญ่กว่า...มือที่ขอ นะครับ
- สะท้อนสังคมได้ชัดเจนผ่านภาษาที่งดงามสัมผัสนอก สัมผัสใน และสัมผัสใจผู้อ่านอย่างมากค่ะ
-
ท่ามกลางผู้คนเดินขวักไขว่
มือที่ไหว้เงิ่นงกยกชูสั่น
หมดแรงใจศรัทธาคนเงียบงัน
เมตตานั้นหายไปไหนหมดแล้ว.