"คุณรู้ไหม วันวันแม่ทำอะไร" ... (ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต)
หนังสือเล่มหนึ่ง ผมคิดอย่างไรไม่ทราบเปิดอ่านบทสุดท้ายก่อน
ชื่อ "ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต" เป็นเรื่องเล่าของผู้เขียนหนังสือ
ที่ได้มีโอกาสพาพ่อกับแม่ไปคอนเสิร์ต "ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต"
ผู้เขียนเล่าให้ฟังไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งจบด้วย
เพลง "ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต" ที่เีขียนโดย
พี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ คือ ผมอ่านเนื้อเพลงแล้วน้ำตามันจะไหล
เนื้อเพลงที่แสนธรรมดามาก ธรรมดาที่ลูกเห็นเป็นเรื่องปกติในทุก ๆ วัน
ตื่นมาวันวัน ไม่เห็นแม่ทำอะไร
คอยยุ่งแต่ฟืนแต่ไฟ หุงข้าวหาปลา
เก็บทั้งหมอนทั้งมุ้ง ไล่ยุงและป้อนยา
เห็นแต่เล็กแล้วหนา ว่าทำไรในวันวัน
ขัดตะกรงตะแกรง ถูขี้คลงขี้ไคล
ก.ไก่ ถึง บ.ใบไม้ แม่ให้ท่องพัลวัน
ลูกป่วยจนนอนซม แม่ก็ตรมไม่ต่างกัน
เห็นแต่ครั้งกระนั้น ว่าวันวันแม่ทำอะไร
* อยากกอดแม่ไว้ ให้นานเท่านาน
ชั่วกาลปาวสาน กอดไว้กลางดวงใจ
หากใครจะถาม ว่าแม่ทำอะไร
ยิ่งใหญ่เพียงไหน แม่สร้างลูกสร้างคน
กล่อมอยู่บนเปล แล้วสอนให้เดินเป็น
นอนตื่นยังเคี่ยวยังเข็น ไม่เห็นแม่ทำอะไร
จะสอบกี่ครั้งกี่หน แม่ก็ค้นตำรามาให้
รู้กันแล้วใช่ไหม ว่าทำไรในวันวัน
(ซ้ำ *)
(http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nulaw-08&month=13-06-2010&group=8&gblog=190)
ส่วนทำนองเพลงก็ออกจะเร้าใจ ไม่ช้า ๆ เหมือน "อิ่มอุ่น"
ขับร้องจากคน ๆ เดียว คือ "พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง"
แต่เมื่อฟังเนื้อหาของเพลงแล้วกลับซาบซึ้งมาก
(http://www.youtube.com/watch?v=AvAq4tb9aY0)
ผู้เขียนหนังสือ เขียนไว้ตอนท้าย ๆ บทว่า
ผมชอบเพลงนี้มาก ตอนเด็ก ๆ ผมก็เคยคิดแบบนี้ "วัน ๆ ไม่เห็นแม่ทำอะไร"
เพราะสิ่งที่แม่ทำนั้นอาจไม่ถูกนับเป็น "งาน" และอาจไม่ได้สร้างรายได้
พอโตมาถึงได้รู้ว่า สิ่งที่แม่สร้าง คือ ลูกที่ดี...แม่สร้างคน
...
ยิ่งโตขึ้นเรายิ่งรักแม่มากขึ้น เพราะรู้แล้วว่าแม่รักเรามากแค่ไหน
แต่แม่รักเราตั้งแต่เด็ก ๆ โดยที่ไม่สนด้วยซ้ำไปว่าโตขึ้นมาเราจะรักแม่หรือเปล่า
ความรักที่แท้ คือ ความรักที่ผู้มอบความรักไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังมอบความรักให้อีกคนหนึ่งอยู่
แม่ทำไปโดยธรรมชาติ
...
"ความรักลูก" สำหรับแม่คงไม่ใช่สิ่งพิเศษอะไร
มันเป็นเรื่องปกติ
...
วันวันแม่ทำอะไร หากไม่ใช่รักลูกอย่างเรา
บุญรักษา ทุกท่านครับ
........................................................................................................................................
หนังสือเล่มนี้ ...
นิ้วกลม (นามแฝง). แ่อ่งน้ำกลางทะเลทราย. กรุงเทพฯ : มติชน, ๒๕๕๕.
ความเห็น (4)
พี่เป็นแฟนเหนียวแน่นของคุณประภาส คุณจุ้ย คนร้องเพลงนี้ และคุณนิ้วกลม
เพลงนี้พี่ ๆ ที่บ้านโหวตพร้อมใจกันเลือกมาเพื่อจะทำเป็นสิ่งที่ระลึกแก่แขกในงานศพของ แม่ ของพี่เอง แต่เกิดเหตุขัดข้องบางประการ โชคดีคราวนั้นพี่มีหนังสือที่ตีพิมพ์ไว้ (ผลงานตัวเอง) จึงได้ทดแทนกันทันการ
คุณจุ้ย หรือพี่จุ้ย เป็นเหตุผลเดียวที่ยังลบเฟซบุ๊คอย่างถาวรไม่ได้ เพราะเป็นช่องทางเดียวที่ได้พูดคุยกับ ศิลปิน แฟนในใจตั้งแต่วัยนู้น...
พี่จุ้ย ตอบหลังไมค์ให้ ตั้งนานแล้ว โดยพี่ไม่เคยโผล่หน้าไมค์ ค่ะ (อิ อิ)
คุณนิ้วกลม เป็นหนังสือหนึ่งในหนังสือไม่มากนักทีพกพามาที่นี่ ยามไกลบ้าน อันประกอบด้วย หนังสือของพระอาจารย์ พระพรหมคุณาภรณ์ พระไพศาล วิสาโล พระมิตสุโอะ ตำราเรียน รุไบยาต เล่นกับโลกไกลบ้าน(กิจการ ช่วยชูวงศ์) และ หนังสือ ของคุณนิ้วกลม(อันนี้ลูกเลือกให้ และบอกว่า เขียนคล้าย ๆ แม่เขียนนะ)
คุยยาวเลย ยังไม่ได้บอกว่า
ถูกใจเพลงมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
การเลือกหนังสือบางเล่ม นักเขียนบางคน เป็นการบ่งบอกความเป็นตัวตนคนหนึ่งในโลกนี้ของคุณหมอเล็ก 
ภูสุภา แน่นอนครับ ;)...
ชอบเหมือนกันครับ
ขอบคุณครับ ;)...
จริงด้วยนะคะ งานของแม่ ยิ่งใหญ่ จริง ๆ สร้างคน!
ขอบคุณมากครับ คุณ 
หนูณิชน์ ;)...