เยียวยาผู้ประสบภัยน้ำท่วมบ้านตาก

ผมได้รับโทรศัพท์ถามไถ่จากเพื่อนๆเกี่ยวกับข่าวน้ำท่วมอำเภอบ้านตาก หลายคนเป็นห่วงว่าจะต้องขนย้ายเก็บข้าวเก็บของกันอย่างไรบ้าง ผมก็ได้ตอบไปว่าน้ำท่วมเฉพาะพื้นที่ตำบลแม่สลิดที่อยู่ในบริเวณแม่น้ำวังก่อนไหลลงสู่แม่น้ำปิงที่บ้านปากวัง ต.ตากออก อ.บ้านตาก โดยน้ำท่วมบริเวณบ้านยางโองน้ำจำนวน 3 หมู่บ้าน ท่วมเกือบทุกปี แต่ปีนี้หนักกว่าปีอื่นๆ มีผู้ประสบอุทกภัย 521 ครัวเรือน ประมาณ 2,000 คน เนื่องจากทางอำเภอเกรงว่าคอสะพานข้ามแม่น้ำจะขาด หากน้ำขึ้นสูงอีกจะเข้าไปช่วยราษฎรได้ยากเพราะกระแสน้ำแรงมาก เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคมก็เลยอพยพ ชาวบ้านมาพักอาศัยที่โรงเรียนบ้านยางโองน้ำเพราะเป็นพื้นที่สูง รวมทั้งที่สถานีอนามัยก็ไม่ท่วม แต่บ้านของเจ้าหน้าที่อนามัยท่วมไปครึ่งหลังแล้ว ผมได้ประสานงานกับสาธารณสุขอำเภอจัดยาสามัญประจำบ้านและทีมจากสาธารณสุขอำเภอไปดูแลในช่วงแรกนี้ พอถึงเมื่อวันที่ 4 ตุลาคมก็ได้ส่งหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ของโรงพยาบาลบ้านตากเข้าไปบริการประชาชนในช่วงบ่าย โดยที่ผมไมได้ออกไปด้วยเพราะติดรับเสด็จที่บ้านแสมใหญ่ อ.แม่ระมาด พอเสร็จสิ้นภารกิจก็รีบตามไปสมทบกับหน่วยแพทย์เคลื่อนที่และเข้าไปสำรวจบริเวณน้ำท่วมเพื่อประเมินสถานะทางโรคภัยไข้เจ็บที่อาจจะเกิดขึ้นโดยเฉพาะด้านสุขาภิบาล มีผู้ป่วยมารับบริการ 138 คน พบว่า 40%เป็นโรคกระเพาะ  20%เป็นโรคนอนไม่หลับ วิตกกังวล 20 %เป็นโรคปวดเมื่อกล้ามเนื้อ ปวดเข่า ปวดหลัง 10 %เป็นเด็กๆไม่สบายและอื่นๆอีก 10% จากการวิเคราะห์ข้อมูลจะพบว่าผู้ป่วยน่าจะมีภาวะเครียด มีปัญหาทางจิตใจเพราะดูจากโรคแล้วประมาณ 60%เกี่ยวกับความวิตกกังวลได้ วันนี้ 5 ตุลาคม ผมก็เลยนำทีมพยาบาลสุขภาพจิตทั้งจากโรงพยาบาลและสถานีอนามัย พยาบาลผู้สูงอายุ พยาบาลกุมารเวชกรรม ออกมาประเมินสภาวะเครียดของผู้ประสบอุทกภัยและให้คำปรึกษา ซึ่งพบว่าท่าทางผู้ประสบอุทกภัยดูสดชื่นขึ้น และผมเองก็ได้ตรวจโรคด้วยมีอีกกว่า 60 คนที่บอกว่าเมื่อวานมาตรวจไม่ทันเพราะต้องลุยน้ำมา เนื่องจากบางส่วนยังไม่ยอมไปไหนขออยู่ที่บ้านตนเอง  มีคุณยายอยู่คนหนึ่งชื่อยายอิน เพิ่มเขียว อายุ 103 ปี ยายบอกว่าไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเลย ดูจากใบหูเป็นลักษณะเหมือนใบหูของพระพุทธรูปเลย เป็นลักษณะของคนอายุยืน ช่วงที่ตรวจคนไข้ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดตาก(นายอมรพันธ์ นิมานันท์) ได้มาตรวจเยี่ยมราษฎร ร่วมกับท่านนายอำเภอ(นายพัลลภ ศรีภา) ก็ได้เรียนสถานการณ์ทางสุขภาพให้ท่านทราบท่านก็พึงพอใจ และได้ไปคุยกับยายอิน ซึ่งมีเท้าบวม เดินไม่ได้เพราะเคยล้มเมื่อหลายปีก่อน และช่วงก่อนที่ท่านผู้ว่าฯจะมา ผมกับคุณวราพร คุ้มอรุณรัตนกุล พยาบาลด้านผู้สูงอายุก็ได้ไปคุยกับยายและได้มีการประเมินสภาพจิตใจ มีการพูดคุยในเรื่องสุขภาพโดยพยายามถอดความรู้ว่ายายทำอย่างไรถึงมีอายุยืนโดยไม่ต้องไปโรงหมอ ก็คงจะได้ทีเด็ดไปเยอะ ต้องรอให้เขาถอดความรู้ออกมาก่อน ส่วนคุณสุภาภรณ์ มหาวรรณ หัวหน้างานสุขภาพจิตก็ได้นำทีมประเมินสภาพจิตใจชาวบ้านเกือบทุกคนที่อยู่ในโรงเรียน คุณปิย์วรา ตั้งน้อย พยาบาลด้านเด็ก ก็เข้าไปทำกลุ่มกับเด็กๆ เพื่อตรวจร่างกายและสร้างความสนุกสนานให้กับเด็กๆ พอเด็กๆร้องเพลง ยายาอินก็รำให้เราดู คิดว่าสมัยสาวๆยายคงรำสวยน่าดู ส่วนคุณสุภาภรณ์ บัญญัติกับคุณวรวรรณ พุทฑวงศ์ ก็ช่วยกันสกรีนผู้ป่วยให้ผมตรวจ คุณนพดล ก็ช่วยจ่ายยาให้ผู้ป่วย คุณสุโทน คนขับรถก็ช่วยกันด้วย คุณวราภรณ์ ใจมูลก็ได้ทำหน้าที่ของประชาสัมพันธ์ร่วมกับการประเมินสภาพจิตใจชาวบ้าน  ผมไม่ได้ตั้งใจไปตรวจโรคทางกายแต่พยายามประเมินสภาพทางใจมากกว่า แต่เนื่องจากมีคนต้องการตรวจเยอะก็เลยต้องตรวจ ดีที่เราเตรียมยาไปแบบออกหน่วยแพทย์ ก็เลยไม่มีปัญหา เพียงแต่ลืมเอาหูฟังกับใบสั่งยาไป ต้องไปเอาหูฟังที่อนามัยและใช้กระดาษเอ4ของโรงเรียนมาทำเป็นใบบันทึกประวัติผู้ป่วย เกือบห้าโมงเย็นเราจึงเดินทางกลับโดยที่ท่านผู้ว่าฯยังไม่กลับเพราะท่านได้นั่งเรือท้องแบนไปตรวจสภาพในหมู่บ้าน แต่ทีมที่ไปด้วยกันมีภารกิจต่อจึงได้กลับก่อน โดยสาธารณสุขอำเภอ(คุณมนัส ต๊ะชมภู) ได้ติดตามท่านผู้ว่าไปประเมินเพื่อเตรียมการณ์เผื่อในช่วงน้ำลดที่อาจมีปัญหาเรื่องสุขาภิบาลได้