ใจเหมือนแมงมุม
ข้าพเจ้าเดินทางไปวัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานีครั้้งนี้ห่างจากครั้งที่แล้วเมื่อปี ๒๕๔๔ ประมาณ ๑๐ ปีได้แล้ว บรรยากาศ สถานที่ ดูเหมือนไม่แตกต่างจากเดิม ร่มเงาจากต้นไม้ใหญ่ เหมือนร่มพระธรรมที่กล่อมเกลาจิตใจให้...
สงบ นิ่ง เงียบ เย็น ใส เบิกบาน
สิ่งใด ๆ ที่พันธนาการความคิด จิตใจ ความกังวล ห่วง สิ่งหน่วงเหนี่ยวรั้ง ค่อย ๆ หลุด ปลด เปลื้องไป
ข้อความนี้ ทำให้คลายความสงสัยว่าทำไมคนคู่ใจจึงไม่เคยให้ซื้อดอกไม้และ ธูปเทียนไหว้พระ เขาบวชเรียนมาสิบกว่าปี เป็นทั้งสามีและครูสอนธรรมะ
เขาสอนให้ใช้จิตแสดงคารวะ ปฏิบัติเป็นบูชา
เมื่อไหร่ก็ตามที่มา ณ ที่แห่งนี้ หลังจากไหว้พระพุทธรูป ไหว้พระอาจารย์ชา สุภัทโทแล้ว จะต้องมาพิจารณาสังขารที่นี่ค่ะ
ดูข้อความที่เขียนไว้หลังโครงกระดูก
สะท้อนสัจธรรมดีแท้
เคยสวย เคยเป็นที่นิยมชมชอบ เคยได้ใช้เสน่ห์
เคยมีผู้แย่งชิง ในที่สุด...ถูกทิ้งให้เหลือเพียงซาก
เตือนสติ ให้มีชีวิตอยู่แบบ "เอาตัวให้รอด"
ไม่ใช่เห็นแก่ตัว ไม่ให้หลงในตัวตน
อ่านหนังสือ "ธรรมวิจยะ" โดยพระอาจารย์ชา ท่านยกตัวอย่าง "แมงมุม"
แมงมุมทำรังของมันเหมือนตาข่าย สานข่ายขึงไว้ตามช่องต่าง ๆ เหมือนจอหนัง เสร็จแล้วเก็บตัวเงียบอยู่ตรงกลางตาข่าย ไม่วิ่งไปไหน
พอมีแมลงวันหรือแมลงอื่น ๆ บินผ่านข่ายของมัน และติดอยู่กับข่าย ข่ายสะเทือน มันก็วิ่งออกมาจากรังไปจับแมลงเป็นอาหาร เสร็จแล้วก็กลับมาเก็บตัวไว้ที่กลางตาข่ายตามเดิม
อายตนะทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ... ใจนี้อยู่ตรงกลาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย แผ่พังพานออกไป
อารมณ์นั้น เหมือนแมลงต่าง ๆ พอรูปมา ก็มาถึงตา เสียงมาก็มาถึงหู
กลิ่นมาก็มาถึงจมูก รสมาก็มาถึงลิ้น โผฏฐัพพะมาก็มาถึงกาย
ใจเป็นผู้รู้จัก มันก็สะเทือนถึงใจ
เราต้องอยู่ด้วยการเก็บตัวเหมือนแมงมุม ไม่ต่างกับใจ ให้อยู่ด้วยสติสัมปชัญญะ อยู่ด้วยความระมัดระวังด้วยปัญญา อยู่ด้วยความคิดถูกต้อง
ทางเดินใด จะสงบเท่าเส้นทางนี้เป็นไม่มี
---------------------------------------------------
เจริญในธรรมทุกท่านค่ะ
ความเห็น (19)
ใจ..เป็นสมบัติล้นค่า อย่าทอดทิ้งใจ
เอาเพลงนี้มาฝากพี่ศิลา
ครับ
https://www.youtube.com/watch?v=iB8gcW8SySk
ผมชอบวัดนี้มาก เคยไปมาแล้ว และอยากไปอีกครับ
ขอบคุณค่ะ ใจสงบสงัดตามอักษรที่บรรยายเลยค่ะ
- เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป คือสัจธรรมจ้ะ
- ขอบคุณจ้ะ
- ขอบคุณอาจารย์ อ.นุ
มากค่ะ "หลักธรรม คือหลักใจ" - คำเดียวสั้น ๆ เป็นหลักทางใจได้เลยค่ะ
สาธุ ครับผม
ช่างคมนัก
มีความสงบ และเตือนตนได้อย่างมากมายครับกับบันทึกนี้...เพราะบ่ายวันนี้...ผมผ่านเรื่องว้าวุ้นวุ่นวาย ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของผม...ได้อ่านแล้วได้ทบทวนใจอย่างมากครับ...ต้องรักษาใจตนเองให้ครับ
รับธรรมะจากผู้ปฏิบัติธรรมครับ ;)...
ไปปฏิบัติธรรมที่วัดไกลกังวลมาเมื่อห้าปีก่อน มีโครงกระดูกอยู่ในตู้สองโครง เป็นผู้หญิงคนผู้ชายคน ผมนอนคนเดียวในศาลา มุ้งก็ไม่มี ลืมตาก็เห็นแต่โครงกระดูก หนาวก็หนาวในยามดึก เสียงลมพัดทั้งคืน กลัวก็กลัวเพราะอยู่คนเดียว มืดสลัวๆ กลัวสุดๆ
ลืมดูจิตตัวเอง เพราะสติยังไม่เข็มแข็งพอ
ตื่นเช้าเรียนขอท่านเจ้าอาวาสขอเปลี่ยนที่นอนไปอยู่ที่อื่น
เสียดายโอกาสงามๆอย่างนี้ คงจะไม่มีอีกแล้วครับ
อรุณสวัสดิ์รับหลักธรรมนำใจเป็นสุข..Happy Mind ค่ะ
- ขอบคุณคุณหมอ ตันติราพันธ์
ที่แวะมาเยี่ยมค่ะ - บรรยากาศเงียบสงบโน้มนำใจให้สว่าง เป็นความมหัศจรรย์มากค่ะ
- ท่าน ผอ ชยันต์
เคยไปมาแล้วหรือคะ - สังเกตเหมือนกันใช่ไหมคะ ว่าไปกี่ครั้งก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเลย สถานที่และบรรยากาศ เงียบขรึมสำรวม เหมาะสำหรับผู้ปฏิบัติอย่างยิ่งค่ะ
- ยินดีที่คุณมะเดื่อ
มาเยือนจ้ะ (เลียนแบบค่ะ เป็นคำลงท้ายที่น่ารักดีนะคะ "จ้ะ")
- ขอบคุณมากค่ะ ท่านอาจารย์โสภณ
จะคมมากกว่าถ้าเขียนเป็นบทกวีเก่งเหมือนท่านค่ะ
- วัดป่าสายหลวงปู่ชา สว่าง สะอาด สงบ ดีแท้ค่ะ
- ขอบพระคุณบันทึกดี ๆ ที่อ่านแล้วเย็นใจ
สวัสดีคะ อ่านแล้ว สบายใจมากๆคะ ดีจริงๆ ขอบคุณมากคะ
- สวัสดีค่ะท่าน
อ. ศิลา - หวังว่าท่านคงสบายดีนะคะ
- อ่านบทความนี้แ้ล้ว ชอบมากๆค่ะ
เราต้องอยู่ด้วยการเก็บตัวเหมือนแมงมุม ไม่ต่างกับใจ ให้อยู่ด้วยสติสัมปชัญญะ อยู่ด้วยความระมัดระวังด้วยปัญญา อยู่ด้วยความคิดถูกต้อง
สาธุ...ลึกซึ้งจริงๆ ครับ
- โอกาสที่คุณหมอทิมดาบ
จะพบเรื่องว้าวุ่นใจ ลำบากใจ ขับข้องใจมีสูงและบ่อยครั้งด้วยค่ะ จากลักษณะงานที่ต้องช่วยเหลือ ให้บริการผู้ป่วย ซึ่งสัมพันธ์กับผู้คนที่หลากหลายจำนวนมาก และเนื้องานก็มีความยากละเอียดอ่อนเกี่ยวกับชีวิต การนำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวันเพื่อเยียวยาผู้รักษาคนอื่นจึงเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก - การรู้ตัวว่าเราว้าวุ่นและหากเวลานั้นสู้ไม่ไหว ปลีกตัวหลบไปดูแลหัวใจให้มีพลัง นับว่าฝึกปฏิบัติอยู่เนือง ๆ รู้หลักเป็นอย่างดี ขอชื่นชมจากใจค่ะ