ชีวิตคนเรา..คล้ายเพลง
ไม่แข่งยิ่งแพ้ เพลงดังที่หลายคนร้องได้ เพลงของพี่เบริ์ดนั่นเอง
ชอบมากฟังแล้วอินทำให้นึกถึง อะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย....
การแข่งขันนั้นเป็นธรรมดาของชีวิตทุกคน เมื่อวานผมได้ไปทดสอบเครื่องเสียงกัน ก็ไปกันหลายคนเราได้เชิญอาจารย์ช่างมาช่วยปรับตั้งเครื่องเสียง โดยคนต้องการทำระบบนี้ก็คือ คุณหมอท่านหนึ่งซึ่งผมเคารพนับถือ ท่านเป็นคนสมถะ มัธยัสถ์ วิริยะ เป็นตัวอย่างที่ดี ชีวิตท่านก็ประสบความสำเร็จมาตลอด เติบโตมาด้วยการพึ่งพาลำแข้ง ด้วยความรู้ความสามารถของตัวเอง
หากแต่ในวันที่เรายิ่งเข้าใกล้ตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงนั้น จำนวนที่ต้องการนั้นในบางตำแหน่งมีเพียงหนึ่ง หากตำแหน่งสำคัญน้อยลงมาจำนวนตำแหน่งก็มากขึ้นเป็นเงาตามตัว
ความกดดันต่อการเดินหน้าต่อนั้น รุนแรงมากๆ ใครๆก็ต้องการเป็น ผอ.กันทั้งนั้น ครั้นจะไม่ไปต่อ รุ่นน้องก็จะแซงหน้าเราไปและก็จะเป็นผู้บริหารคนต่อไป เป็นเจ้านายคนต่อไป
ครั้นต้องเดินต่อ การแข่งขันก็ต้องมีคะแนนทั้งเป็นทางการและไม่เป็นทางการ มันเป็นการแข่งขันที่คล้ายกับการประกวดนางงาม อะไรประมาณนั้น
จากด้วยเรื่องราวที่ร้อยเรียงเป็นแบบนี้
เมื่อวันที่ประกาศผลว่าท่านใดได้ดำรงตำแหน่งอะไร ตรงนั้นก็สร้างความเสียใจดีใจกันอย่างมากมาย คนที่ดีใจก็ฉลองมีผู้คนลูกน้องเจ้านายห้อมล้อมอบอุ่น มากมายด้วยมิตรสหาย
อีกส่วนหนึ่งคือท่านที่ไม่มีรายชื่อตรงนี้ก็ต้องต่อสู้ใหม่ในรอบหน้า งานเลี้ยงก็ไม่มีอะไรต้องจัด บ้านเงียบๆ เหมือนกับเมื่อวาน อาจจะเงียบกว่าอีกด้วย นี่ก็เป็นธรรมดานี่ก็เป็นความทุกข์ของคนในสังคมที่จะต้องเวียนว่าย แบบสมบัติผลัดกันชมกันไป
ที่เขียนบันทึกนี้ก็เพื่อที่จะได้เข้าใจนะว่า พี่ๆ จบหมอกันมาประสบความสำเร็จกันมาตลอดเส้นทางมีเงินมีทอง ฐานะ หน้าที่ก็ดีอย่างสมน้ำสมเนื้อ หากแต่ไม่ได้เป็นอย่างนั้นตลอด ในช่วงท้ายๆ นั้นก็จะต้องสัมผัสกับการเสียความรู้สึก เสียหน้า เสียความเป็นตัวของตัวเองไปด้วยหัวโขนที่สังคมเรากำหนดกันขึ้นมา
หากมองอย่างยุติธรรม ในชีวิตมนุษย์นั้นเรามีสุขมีทุกข์ใกล้เคียงกัน
อย่างเราเกิดมาหน้าที่การงานก็เล็กๆ ก้าวหน้าไปเรื่อยๆ และก็เกษียณไปแบบไม่มีลุ้น นี่ก็เป็นความทุกข์ที่รู้อนาคต ทำให้เราทำใจได้เยอะ สุดท้ายก็คือคำว่า “การรู้เท่าทันและทำใจได้”
การแข่งขันนั้นเราต้องมีน้ำใจนักกีฬานะ หากแพ้ก็ต้องยอมรับ เมื่อต้องต่อสู้เราก็ต้องสู้แบบเต็มที่ ไม่ใช่ขอแต่การแข่งขันแบบที่เราชอบเท่านั้น หากแต่ต้องยอมรับกติกาการแข่งขันที่เป็นจริง และเดินไปตามครรลองนั้น น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด
หลักนี้ใช้ได้กับทุกการแข่งขันนะสำหรับผม
ความเห็น (4)
ตามมาด้วยความดีใจและปนอิจฉาครับ....ยินดีด้วยครับ
ขอบคุณครับ ..ผมยังงงอยู่เลยอ่ะ
ดีใจด้วย กับ รถป้ายแดงคันใหม่ ... กับ การให้ "รางวัลชีวิต" นะคะ
และพาครอบครัว โดยเฉพาะ ลูกๆๆ ไป ไหวพระนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
เอามาเพลงนี้มาฝาก เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณพ่อของลูกครับ คุณเพชร