ความบังเอิญ กับการค้นพบบางสิ่ง
ย้อนอดีตไปจนอาจจะต้องใช้คำว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว อาจารย์ได้จัดกิจกรรมให้นักศึกษาได้ไปปฏิบัติธรรมที่ยุวพุทธิกสมาคม นานประมาณหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ได้ออกจากบ้านนานขนาดนี้ อาจรู้สึกดีที่ได้มีโอกาสไปไหน ไหนกับเพื่อน เพื่อน แต่ก็รู้สึกกังวลว่าจะไหวไหม แล้วจะเป็นยังไงบ้าง แต่ความตั้งใจมีอยู่ประมาณหนึ่ง เมื่อได้ลองปฏิบัติไปสักระยะโดยการปฏิบัตินี้เป็นการปฏิบัติที่ต้องระลึกรู้ในทุกอริยาบทตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนที่เราจะนอน จนกระทั่งหลับไป ด้วยความตั้งใจของเราก็ทำให้เราได้พบบางอย่าง และหลังจากกลับมาจากการปฏิบัติธรรมทุกก้าวที่เดินรู้สึกตัวเองว่าทำไมช้าลง ค่อย ค่อยคิด และทำให้มีสมาธิในการเรียนมากขึ้น
และอีกครั้งกับกิจกรรมเช่นนี้ ณ วัดป่าแห่งหนึ่ง ที่อำเภอจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งเป็นการจัดกิจกรรมของหน่วยงานต้นสังกัดที่ทำงานอยู่ได้จัดกิจกรรมนี้ขึ้น ครั้งนี้ก็ได้ไปโดยไม่ได้ตั้งใจอีกเช่นเคย นานเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เช่นกัน แตกต่างจากครั้งแรก ด้วยบรรยากาศ และวิธีการฝึกปฏิบัติสมาธิ ถึงแม้จะแตกต่างกัน แต่เราเองรู้สึกถึงสิ่งที่เราได้รับไม่แตกต่างจากครั้งแรกที่ได้ปฏิบัติเท่าใดนัก
ตัวเราเองไม่เคยคิดว่าจะได้ไปปฏิบัติธรรมอะไรเช่นนี้ ทุกครั้งเป็นการไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เราไม่ดื้อ ก็เลยได้อะไรดี ดีให้กับตัวเองประมาณหนึ่ง
อันที่จริงการปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ดี คิดว่าการฝึกสมาธินั้นมีเป้าหมายเพื่อ อยู่อย่างไรให้มีความสุข คิดเป็น แก้ปัญหาเป็น ปฏิบัติ ณ ที่ใดก็ได้
ขอบคุณอาจารย์ ที่ทำให้ได้พบกับความบังเอิญที่ดีที่สุดนี้ ^^
