หากห้องเรียนเหมือนกับภาพจำลองอนาคตของเด็ก ๆ กิจกรรมต่าง ๆ ในห้องเรียนก็ควรจะต้องมุ่งปลูกจิตสำนึกและสร้างสรรค์ให้เด็ก ๆ ได้ฝึกฝนตนเองเพื่อเตรียมพร้อมกับการใช้ชีวิตในอนาคตตามที่กำหนดไว้
- หลักสูตร ต้องมาจากความต้องการของ ชุมชน ท้องถิ่น และของตัวเด็ก ๆ เอง โดยแท้ และต้องใช้ได้จริง (ไม่ใช่มีไว้สำหรับให้เจ้านายตรวจเท่านั้น) หลักสูตรต้องกำหนดให้สอนในสิ่งที่จำเป็นสำหรับเด็ก ๆ ที่จะต้องนำไปใช้จริงในชีวิตจริง และต้องแข่งขันกับตนเอง ไม่ใช่แข่งขันกับคนอื่น ๆ เท่านั้น
-หลักการ แนวคิด และทฤษฎี ต้องมีการนำไปปฏิบัติจริง มากกว่าการ เอาไว้ท่องจำและเอาไว้ทำข้อสอบ
-ห้องเรียนไม่จำเป็นต้องอยู่เฉพาะห้องสี่เหลี่ยมแต่ต้องอยู่ในทุก ๆ สถานที่
-บทเรียน ไม่ได้อยู่เฉพาะในหนังสือ แต่อยู่ในทุก ๆ สถานที่ที่เด็ก ๆ ได้พบเห็น เด็ก ๆ สามารถสร้างบทเรียนได้ด้วยคนเอง
-เน้นการ อ่านออก เขียนได้ คิดเป็น ทำเป็น แก้ปัญหาเป็น รู้จักสอนตัวเอง รู้จักพึ่งตนเองก่อนที่จะพึ่งผู้อื่น มีจิตสำนึกที่ดีมีเหตุผล สามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข รู้เท่า รู้่ทันกับการเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก
-ยกเิลิกการวัดคุณภาพและผลสัมฤทธิ์การเรียนด้วยตัวเลข แต่วัดที่การกระทำและการแสดงออก
- สื่อการเรียนการสอน ผสมผสานระหว่างสื่อที่อยู่รอบ ๆ ตัว และสื่ออิเล็กทรอนิกส์
-เปลี่ยนความคิดและการสอนของครู โดยสอนเด็กให้คิดเป็นและทำเป็นอย่างจริงจัง ไม่ใช่ มุ่งสอนให้ทำข้อสอบ (o-net) ผ่านเกณฑ์ เท่านั้น(เหมือนทุกวันนี้)
ทุกวันนี้ หลักสูตรเปลี่ยนแปลงมาจนเป็นหลักสูตร 2551 แล้ว แต่การเรียนการสอนเปลี่ยนตามหรือไม่....คุณครูคงรู้กันดี
..............................................................................................