ถึงจนได้..."วัดเกาะเมตตาธรรม"
อุปสรรคที่เกิดขึ้นกับชีวิตเปรียบเหมือนบททดสอบพลังจิตใจของตัวเราเองกับความตั้งมั่นศรัทธาต่อสิ่งที่กำลังจะทำ
เมื่อวานนี้กับวันพระใหญ่ขึ้น15ค่ำเดือน10(บุญประเพณีเดือนสิบ) จากสภาพสังขารที่ยังไม่เอื้อต่อการทำงาน ก็เลยตั้งใจจะไปกราบหลวงปู่ที่วัดเกาะเมตตาธรรมซึ่งอยู่ห่างจากบ้านประมาณ10กว่ากิโลเมตร นัดกันกับพี่สาวไปวัดด้วยกัน ออกจากบ้าน7.00น.จัดแจงดอกไม้ของถวายพระ ไปได้เพียงครึ่งทางรถแมงกะไซค์ยางรั่ว(ดีนะที่รถเอาคันเล็กมา..บอกตัวเอง).
ถึงเวลารถขี่คนบ้างเนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ร้านซ่อมส่วนมากมักจะปิด เข็ญรถเครื่องเดินหาร้านซ่อม(เข็ญรถไปปลอบใจตัวเองไปพลาง..ทางไปสวรรค์ก็แบบนี้แหละมันต้องมีอุปสรรคปัญหามาพิสูจน์ความตั้งใจ พร้อมๆกับส่งกระแสจิตไปกราบหลวงปู่ลูกหลานมีบุญแต่ไม่มีวาสนาเจ้าค่ะคงไปไม่ทันไหว้พระรับศีล) เดินหาประมาณ300เมตร เจอร้านซ่อมแต่ช่างไปตลาดภรรยาบอกไม่รู้จะกลับเวลาไหน..โชคดีนั่งรอประมาณ10นาทีช่างก็กลับมา.
ไปถึงวัดเกือบสิบโมงวันนี้ผู้คนหนาตามาทำบุญกันและนับว่ายังมีบุญวาสนาที่มาทันไหว้พระรับศีล..เข้าไปกราบหลวงปู่ข้างในศาลาจุดธูปเทียนถวายดอกไม้ไหว้พระู่คณะก็จึงเริ่ม เวลาผ่านไปญาติโยมเริ่มทยอยกลับเหลือแต่ข้าพเจ้าและพี่สาวกับหลานๆ ดูเวลาเกือบจะเที่ยงออกมาขยับรถเข้าจอดในที่ร่มตกใจ!
ยางรถล้อเดิมแบนอีกแล้ว คราวนี้ให้รู้สึกกังวลนิดๆ(กังวลกับภาระที่บ้านคน หมา แมว ยังไม่ได้ทานข้าว"รอ") ระยะทางจากวัดเข้ามาในหมู่บ้านก็เป็นกิโลเมตรทีเดียว แต่สิ่งที่พาหัวใจนิ่งสงบได้คือภาพที่เห็นหลวงปู่นั่งฉันข้าวก็เป็นภาพธรรมดาๆแต่ไม่ธรรมดาตรงที่ธรรมะที่หลวงปู่แสดงให้ดู จากการให้ญาติโยมลูกหลานได้ทานข้าวปลาอาหารให้อิ่มหนำสำราญกลับบ้านกันเกือบหมดแล้วหลวงปู่ค่อยฉัน.
อีกภาพที่ฉันประทับใจกับเมตตรธรรมที่หลวงปู่แกะปลากระป๋องให้เด็กๆแบ่งอาหารขนมที่ญาติโยมประเคนถวายแล้วกลับมาให้ญาติโยมได้กินให้อิ่มก่อนกลับบ้าน เสียงของหลวงปู่ถามตลอดอิ่มกันไหม!
ตอนแรกกะว่าจะขอกราบลาหลวงปู่เข็ญรถไปหาร้านซ่อม หลวงปู่บอกรอเดี๋ยวให้เด็กเอารถซาเล้งกลับมาค่อยยกรถใส่ออกไปรออยู่นานจนรอไม่ไหวกะจะขอลาหลางปู่เพียงเท่านั้นแหละรถซาเล้งก็วิ่งเข้ามาจอด.
เหมือนกับวันนี้หลวงปู่จะเรียกให้เข้าไปวัดเพื่อไปนำกองบุญมาเผื่อแผ่บริวาร(หมาแมวเป็ดห่านฯลฯ) ข้าวต้ม กระยาสารท ของไหว้เจ้าที่ หลวงปู่มอบให้มากมายให้นำกลับมาบ้าน ซึ่งก็เหมือนกับพวกบริวารที่บ้านจะรับรู้ คุณพ่อบ้านเล่าให้ฟังว่าแต่ละตัวตั้งหน้ารอการกลับบ้านของข้าพเจ้าอย่างสงบนิ่ง.
นับเป็นอีกวันดีๆ(แม้จะมีอุปสรรค)ที่ได้ทำบุญให้กับตัวเองและเจ้าที่ ผีเรือน บริวารพร้อมๆกับพิสูจน์ความตั้งใจของตัวเองกับสิ่งที่"คิด พูด ทำ"ให้ตรงกัน.
คำสำคัญ (Tags): #ธรรมนำชีวิต#วัดเกาะเมตตาธรรม
หมายเลขบันทึก: 504182เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2012 14:29 น. ()ความเห็น (5)
...ขอบพระคุณทุกๆท่านสำหรับดอกไม้และกำลังใจค่ะ...
มาร่วมอนุโมทนาบุญ...รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..
สวัสดีค่ะคุณใหญ่...กราบขอบพระคุณสำหรับความห่วงใยและจิตเมตตาร่วมอนุโมทนาบุญค่ะ...
คราวหน้าคงได้จัดหาสูบลมไปไว้ประจำที่วัดซักตัวค่ะญาติโยมส่วนมากใช้จักรยานและรถเครื่องไปทำบุญที่วัด...
สวัสดีค่ะคุณน้อย
ปกติพระจะฉันก่อนญาติโยม แต่หลวงปู่ท่านมีเมตตามากๆ นะคะ
ชื่นชมวิธีการคิดของคุณน้อยค่ะ คิดอย่างมีสติอยู่เนืองๆ
น้องหมา แมว เป็ด นก สบายดีนะคะ
สวนร่มรื่นมากค่ะตอนนี้ ;)
สวัสดีค่ะคุณปริม...
...ธรรมะที่สามารถลึกซึ้งได้จากการแสดงออกโดยการกระทำ ยิ่งพาหัวใจให้จดจำไปแบบไม่มีวันลืมบวกคำถามที่ย้อนกลับมาตั้งที่ใจตัวเองค่ะ "แล้วเราทำเพื่ออะไร"...
...ปีนี้ต้นไม้ในสวนโดยรวมแล้วร่มรื่นและหนาตากว่าที่ผ่านๆมาค่ะ ส่วนบริวารหมา แมว เป็ดห่าน นกฯลฯสบายดีค่ะ(พึ่งได้สมาชิกหมาเพิ่มอีก8ตัว สมาชิกแมวออกอีก4ตัวค่ะ)...