คำสารภาพ

หลังจากได้ของที่ตั้งใจว่าจะเอามาช่วยให้การทำงานสะดวกขึ้น...ไอแพทมาเมื่อช่วงต้นปี

การทำงานคล่องตัวมากถึงมากที่สุด คือ สามารถทำงานได้ทุกที สะดวก รวดเร็วทีเดียว

แต่ผลที่ตามมาคือ การใช้เวลาไปกับมันอย่างเหลือเชื่อ...เครื่องผลาญเวลา...ดีดีนี่เอง

ทุกอย่างน่าค้นหา และน่าเอาชนะไปเสียหมด

ไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์ที่ออกแบบมาให้อำนวยความสะดวกต่างๆ

หรือเกมส์ที่ชวนให้ทำคะแนนเสมอ พ่วงด้วยโซเชียลเนตเวิร์กตัวเจ็บอีก

นอกจากเวลาที่ถูกผลาญไปบนเก้าอี้โยกตัวนุ่มกับไอแพทเคสส้มแล้วยังมี

ตาอักเสบเพราะกระจกตา(หรืออะไรสักอย่างในตา)แห้งเกินไปจากการจ้องมอง

สมาธิสั้นลง เพราะไม่ว่าจะอ่านหนังสือ หรือทำงาน

จะต้องแอบหันมาดูเจ้าแท็ปเลตว่ามีอะไรเด้งมาเตือนหรือเปล่า...พวกเธอเป็นกันบ้างไหมเอ่ย

เมื่อเวลาผ่านไป ก็สามารถจัดการกับเจ้าเทคโนโลยีนี้ได้เสียที ใช้น้อยลง ใช้เท่าที่จำเป็น

แอฟต่างๆ ถูกลบไปเสียจนโล่ง...

แต่ก็แอบลังเลว่าเป็นเพราะคิดได้และจัดการได้จริงๆ หรือเพราะเลิกเห่อและหมดสนุกกันแน่?

อีกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากได้ของเล่นชิ้นนี้มา คือ อ่านหนังสือน้อยลงมาก มากจนน่าตกใจ

เมื่อเริ่มหยิบหนังสือมาอ่านอีกครั้งพบว่าอ่านได้สั้นลง วางเร็วขึ้น และจับใจความไม่ได้เลย

ต้องหาทางแก้ไขโดยด่วน เอาแค่อ่านให้ได้นานจนจบตอนก่อนเป็นลำดับแรก เรื่องจับใจความหรือเข้าใจค่อยว่ากันอีกที

หนังสือที่ทำให้การเริ่มต้นอีกครั้งสวยงามได้ คือ นิยายสืบสวนสอบสวน

ไม่รู้ว่าชอบหนังสือแนวนี้มาตั้งแต่เมื่อไร

แต่ถ้านับดูปริมาณหนังสือแนวนี้ในตู้หนังสือแล้วชนะเลิศเลย

ด้วยเนื้อหาชวนติดตาม ใจเต้นเป็นระยะๆ และกระตุ้นต่อมคิดให้หาคำตอบไปด้วยเสมอๆ

...นี่แหละตัวช่วยของฉัน

"คำสารภาพ" นวนิยายสืบสวนสอบสวนญี่ปุ่น ถูกหยิบมาจากร้านหนังสือ

ไม่ใช่เพราะติดอันดับ(ตอนที่ซื้อยังไม่ขึ้นอันดับ)

แต่เพราะได้ค้นพบว่าการจิตนาการสภาพแวดล้อมของประเทศแถบเอเชียง่ายกว่ายุโรปหรืออเมริกา

และในร้านหนังสือเล็กๆ หน้าซุปเปอร์มาร์เกตที่ไปประจำมีเพียงเล่มนี้เล่มเดียวเท่านั้นที่ตรงความต้องการ

สนุกจริงๆ อ่านรวดเดียวจบ เป็นการเดินเรื่องที่แตกต่างจากหนังสือเล่มอื่นๆ ที่เคยอ่านมา

เป็นคำสารภาพของตัวฆาตกรและคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง...

ไม่ควรเล่ามาก หากใครชอบ หรืออยากลองอ่านแนวนี้ดูบ้าง

ขอแนะนำ "คำสารภาพ" ไว้เป็นหนึ่งตัวเลือก ในการสร้างสมาธิให้อยู่กับหนังสืออีกครั้ง

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่านนะคะ

---^.^---

[Wasawat Deemarn]

บันทึกนี้เป็น "คำสารภาพ" ของหนูนี่เอง ;)...

วิ๊ดวิ้ววว ;)...

[พิมพ์ดีด]

ประมาณนั้นแหละค่ะอาจารย์ Wasawat หุหุ :)

---^.---

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะน้องพิม

การใช้เทคโนโลยีต่างๆ ทำให้เกิดอาการสมาธิสั้นจริงๆ ด้วยค่ะ

ตอนนี้พี่ก็จัดการ "เวลา" ได้บ้างแล้ว

แล้วจะหามาลองอ่าน "คำสารภาพ" นะคะ

ขอบคุณที่แนะนำค่ะ  :)

[พิมพ์ดีด]

ยินดีค่ะ พี่หยั่งราก ฝากใบ ---^.---

[ขจิต ฝอยทอง]

น้องพิมพ์หายไปนานมากๆ

สบายดีไหมครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

สบายดีนะครับ

หายไปนานมากๆ