วัน เวลา กับการตัดสินใจ
16 กย.2555 วันนี้เป็นอีกวันนี้ที่ต้องคิดและตัดสินใจว่าจะเดินทางต่อไปหรือไม่ เป็นการเดินทางต่อในเส้นทางการเรียนระดับปริญญาเอก ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม
เพราะช่วงที่ผ่านมาค้นพบตนเองได้ว่า ยังไม่พร้อม ทั้งเรื่องเวลา และสภาพจิตใจ เนื่องจากต้องทำหน้าที่รองผู้อำนวยการ รักษาการผู้อำนวยการ สำนักงาน กศน.จังหวัดสมุทรสาคร จึงเป็นการทำหน้าที่ในสองตำแหน่งในเวลาเดียวกัน ประกอบกับบุคลากรในหน่วยงานก็เหลือเพียงไม่กี่คน สำหรับตัวเองแล้วน่าจะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ราชการที่หนักที่สุดในชีวิต ตั้งแต่รับราชการมา เพราะไม่มีเวลาและชีวิตเป็นของตนเองเลย ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ และสองสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ต้องเดินทางไปร่วมกิจกรรม มหกรรม กศน.เกมส์ที่จังหวัดภูเก็ต และร่วมงานวันที่ระลึกสากลแห่งการรู้หนังสือ ในวันที่ 9 กันยายน 2555 ที่โรงแรมมิราเคิล แกรนด์ จึงไม่ได้มาเรียน และเมื่อมาถึงสัปดาห์นี้ ความเหนื่อยล้าก็ยังไม่หาย จนเกือบตัดสินใจไม่มาเรียนอีกสัปดาห์ ซึ่งหากสัปดาห์นี้ไม่มาเรียน และสัปดาห์ก็ต้องลาเพื่อเดินทางไปประเทศ อเมริกาและแคนนาดา ก็จะทำให้ขาดเรียน รวมทั้งสิ้น 4 สัปดาห์ ซึ่งก็คงต้องยุติการเรียนไว้ ณ เวลานี้
แต่แรงกระตุ้นที่ทำให้ตัดสินใจออกจากบ้านและขับรถฝ่าสายฝนมาเรียนในวันนี้ เกิดจากหลับตาแล้วถึงหน้าเพื่อน ๆ อีกสิบชีวิต หน้าอาจารย์อีกหลาย ๆ ท่าน ที่แต่ละสัปดาห์จะพากันโทรมาหาและแสดงน้ำใจที่จะให้ความช่วยเหลือในหลาย ๆ เรื่อง ทั้งการเดินทาง การส่งงาน การปรับตารางเรียนต่าง ๆ ซึ่งเป็นน้ำใจที่ทุกคนหยิบยื่นให้อย่างไม่ขาด
และก็พบว่าตัดสินใจไม่ผิด เพราะเมื่อมาถึงห้องเรียน เพื่อน ๆ ก็ดีใจ และแสดงความยินดีกับความสำเร็จที่ได้รับรางวัล Thailand Literacy Award จากองค์การ UNESCO และมีเอกสารต่างๆ ที่เก็บไว้ให้อย่างมากมาย
ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่มันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากสำหรับความรู้สึก จึงอยากเล่า เพื่อหลายคนที่อาจต้องประสบกับภาวะอย่างตนเอง จะได้หวนคิดใหม่ และเลือกตัดสินใจในสิ่งที่ถูกต้องและดีที่สุดให้กับตนเองได้ วันนี้อาจท้อ อาจหมดแรง อาจไม่มีเวลา แต่วันข้างหน้าความท้อจะหมดไป พลังกายและใจจะกลับมาก เพราะจริง ๆ แล้วเวลานั้นขึ้นอยู่กับว่าเราจะแบ่งมันอย่างไร คำว่า "มีเวลา" จึงจะกลับมาหาเราเหมือนเดิม
ความเห็น (1)
เอามาฝากครับ http://www.gotoknow.org/posts/548604
ขอบคุณมากๆครับ