เครือข่ายการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนใน Gotoknow.org (เปิดเรื่อง)...

เครือข่ายชุมชนนักปฏิบัติการทางออนไลน์ด้านกระบวนการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนใน Gotoknow.org”

กาลครั้งหนึ่ง

เป็นความโชคดีอย่างมหาศาลกับการได้รับการสนับสนุนให้ขับเคลื่อนเครือข่ายเกี่ยวกับเรื่อง “เด็กและเยาวชน” จากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส) สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม (สคส.) ภายใต้ชื่อโครงการที่ผมเป็นผู้รับผิดชอบหลักคือ “เครือข่ายชุมชนนักปฏิบัติการทางออนไลน์ด้านกระบวนการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนใน Gotoknow.org”

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2549 เป็นครั้งแรกที่ผมพาตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกในชุมชนแห่งมิตรภาพและการเรียนรู้ที่มีชื่อว่า “Gotoknow.org”

กาลครั้งนั้น ผมเขียนบันทึกสั้นๆ เป็นบันทึกแรกในชื่อ “ห้วงแรกของการพบพาน” http://www.gotoknow.org/blogs/posts/67960 และจากวันนั้นจนวันนี้วันเวลาล่วงเลยเกินกว่า 5 ปี ผมมีบันทึกเป็นของตัวเองมากโขไม่ใช่ย่อย

ผมมีความเชื่อและศรัทธาเกี่ยวกับการเขียนในหลายมิติ แต่ที่พูดบ่อยๆ มากเป็นพิเศษก็คือการเขียนคือการบันทึกจดหมายเหตุชีวิตของตัวเอง การเขียนคือการบันทึกเรื่องราวขององค์กร รวมถึงการเขียนคือการเจียระไนความคิดและความรู้ของเราเอง

ซึ่งทั้งปวงนั้น ในบันทึกที่ชื่อว่า “การเขียนเพื่อการจัดการความรู้ (2) : เขียนเพื่ออะไร ...ทำไมคุณถึงต้องเขียน” http://www.gotoknow.org/blogs/posts/449429 คงทำหน้าที่อธิบายถึงความเชื่อและความศรัทธาของผมได้ และนั่นยังรวมถึงวิธีคิดของผมที่มีต่อ “Gotoknow.org”

ครับ, โดยภาพลักษณ์อันเป็นตัวตนของผม งานเขียนที่ผ่านมาติดยึดอยู่กับประเด็นสำคัญๆ คือเรื่องเล่าเกี่ยวกับกิจกรรมของนิสิตนักศึกษา (กิจกรรมนอกหลักสูตร) -เรื่องเล่าจิตอาสา-เรื่องเล่าเกี่ยวกับวิถีชีวิตส่วนตัว อันหมายถึงบ้านเกิด (เปลือยความสุข) ฯลฯ บางเรื่องเป็นเรื่องเล่า บางเรื่องกึ่งสารคดี บางเรื่องเป็นลำนำ บทกลอน บางเรื่องเน้นภาพถ่ายล้วนๆ เพื่อให้ภาพถ่ายบอกเล่าเรื่องราวของมันเอง

และในงานเขียนเหล่านั้น ก็เป็นที่มาที่ไปของวาทกรรมสำคัญๆ ที่เป็นแบบฉบับของตัวเองหลายวาทกรรม เช่น เปลือยความสุข –ใจนำพาศรัทธานำทาง-เพราะมหาวิทยาลัยเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน-โลกไม่เงียบเหงา เพราะมีคนให้เราได้คิดถึง ส่งลูกไปเรียนพิเศษที่บ้านนอก หรือแม้แต่วาทกรรมอันเป็นหนังสือเล่มแรกของผมคือ “เรียนนอกฤดู”

กาลครั้งนี้

กาลครั้งนี้ การขับเคลื่อนเครือข่ายชุมชนนักปฏิบัติการทางออนไลน์ด้านกระบวนการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนใน Gotoknow.org เป็นการขับเคลื่อนภายใต้แนวคิดหลัก 3 ประการคือ

          1.เพื่อสร้างเครือข่ายชุมชนนักปฏิบัติเกี่ยวกับการจัดการความรู้ด้านการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนผ่านกิจกรรมในชั้นเรียนและนอกชั้นเรียนด้วยกลไกของการจัดการความรู้ในเว็บบล็อก gotoknow.org
          2.เพื่อสร้างชุดความรู้เกี่ยวกับการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนผ่านกลไกของการจัดการความรู้ในเว็บบล็อก gotoknow.org สู่สาธารณะ
          3.เพื่อเสริมสร้างกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่เข้มแข็งและยั่งยืนในระบบออนไลน์ของเว็บบล็อก gotoknow.org

โลกไม่เงียบเหงา
"เพราะเราร่วมด้วย...ช่วยกัน”

ผมเป็นคนที่เชื่อและศรัทธาว่าโลกไม่เงียบเหงา เพียงเพราะมีคนให้เราได้คิดถึง...
ครับ-เพียงเราคิดถึงใครสักคน ใครสักคนก็กำลังคิดถึงเราเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ ในฐานะที่เราล้วนเกิดมาด้วยอาณัติของการเป็นทูตแห่งความดี ผมจึงขออนุญาตเรียนเชิญกัลยาณมิตรได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งกับการขับเคลื่อนเรื่อง “เครือข่ายชุมชนนักปฏิบัติการทางออนไลน์ด้านกระบวนการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียนใน Gotoknow.org” ร่วมกัน

และด้วยความที่แนวคิดหลักผูกโยงอยู่กับเรื่องราว “กิจกรรมสร้างสรรค์” ที่เกี่ยวโยงกับกลุ่มเป้าหมายหลักที่เป็นเสมือน “ลมหายใจของสังคม” คือ “เด็ก เยาวชน” หรือ นิสิต นักศึกษาและนักเรียน” ทั้งในระบบการเรียนการสอน (ในชั้นเรียน) การเรียนรู้นอกหลักสูตร (นอกชั้นเรียน) หรือแม้แต่วิถีชีวิตในแต่ละวัน ผมจึงขออนุญาตให้กัลยาณมิตรได้เขียนบันทึกและใส่คำสำคัญอันเป็นวาทกรรมที่เกี่ยวข้องคำใดคำหนึ่ง คือ

เรียนนอกฤดู
ใจนำพา ศรัทธานำทาง
เครือข่ายการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียน
นิสิต นักศึกษา
นักเรียน
เด็ก และเยาวชน

ครับ, เรื่องราวที่เขียนถึงนั้น เน้นเรื่องราวอันเป็นความสุขของการเรียนรู้ หรือเรื่องราวอันเป็นกระบวนการที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างสร้างสรรค์ต่อเด็กและเยาวชน อันหมายถึง นิสิต นักศึกษาและนักเรียนที่ผ่านกระบวนการเรียนการสอนทั้งในและนอกชั้นเรียน ยิ่งหากเป็นกระบวนการของการใช้กิจกรรมเป็นฐานการเรียนรู้ (Activing-Based Learning) ยิ่งเป็นเรื่องอันดียิ่ง เพราะเป็นภาพที่ชัดเจนและมีพลังต่อการพัฒนาให้ “ผู้เรียน” อันหมายถึงนิสิตนักศึกษาและนักเรียนได้เกิดทักษะในการเรียนรู้ผ่านการปฏิบัติจริง (Action Learning) ห นุนส่งให้ผู้เรียนได้ซึมซับประสบการณ์การเรียนรู้ด้วยตนเอง (Learning by doing) อย่างมีชีวิตชีวา

นอกจากนี้ยังรวมถึงกิจกรรมที่สะท้อนให้เห็นภาพและกระบวนการของจิตสาธารณะ (Public Mind) หรือ จิตอาสา (volunteer) ที่เกิดขึ้นกับ นิสิต นักศึกษา นักเรียน

ครับ-... โลกไม่เงียบเหงา เพียงเพราะเราช่วยกัน

และนี่คือผู้ร่วมชะตากรรมหลักเบื้องต้นที่ปลงใจเดินทางมาร่วมกัน
เริ่มต้นจากคนรอบกาย เติมพลังให้กัน เพื่อให้คนเพียงไม่กี่คนกลับมามีชีวิตชีวาและนำพาไปสู่การสร้างเครือข่ายอย่างค่อยเป็นค่อยไป

นุ้ยcsmsu (จันเพ็ญ ศรีดาว)

รางวัล ฅKM มมส.

ขุนแผ่นดินเย็น (สมปอง มูลมณี)

แดนไท (เยาวภา ปรีวาสนา)

เขียนใน GotoKnow โดย แผ่นดิน
ใน pandin

คำสำคัญ (Tags): #นิสิต นักศึกษา#สคส#สสส#เด็กและเยาวชน#เรียนนอกฤดู#เครือข่ายการพัฒนานิสิตนักศึกษาและนักเรียน#ใจนำพา ศรัทธานำทาง

หมายเลขบันทึก: 502212เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2012 09:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (13)

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2012 09:20 น. ()

เมื่อคุณแผ่นดินเปิดเรื่อง ... ผมจึงเปิดความเห็น ;)...

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2012 09:34 น. ()

อ.วัส Wasawat Deemarn

ขออนุญาตบอกเล่าเรื่องโรงเรียนแห่งความสุขฯ เมื่อเดือนต้นปีมาบรรจุในบันทึกโครงการฯ นี้นะครับ (ได้เวลาซะที) ...

และเรียนเชิญเป็นผู้ช่วยชะตากรรม เช่นกัน นะครับ