ความหมายของ “สิทธิมนุษยชน” ตอนที่ 2
ลักษณะของสิทธิมนุษยชนในแง่ต่าง ๆ
แนวความคิดทางวิชาการได้อธิบายลักษณะของสิทธิมนุษยชนไว้ในแง่ต่างๆ ดังนี้- เป็นสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด โอนให้แก่กันไม่ได้ มีความเป็นสากล ใช้ได้เสมอ ยกเลิกเพิกถอนไม่ได้ และไม่อาจพรากไปจากมนุษย์ได้ นอกจากนี้แล้วในบางกรณียังเป็นเรื่องของความต้องการพื้นฐานอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ [1]
- เป็นข้ออ้างเรื่องประโยชน์ที่ต้องได้อย่างน้อย ซึ่งเป็นการอ้างต่อรัฐ [2]
- เป็นสิทธิที่ติดตัวมาแต่กำเนิดแล้วรัฐรับรอง และถ้ารัฐจะจำกัดสิทธิประเภทนี้ต้องอธิบายให้เหตุผลได้อย่างชัดเจน หากเป็นสิทธิที่รัฐมอบให้ รัฐสามารถจำกัดได้เสมอ [3]
ในทัศนะของผู้บรรยายเห็นว่า สิทธิมนุษยชน ได้แก่ ประโยชน์อันชอบธรรมซึ่งบุคคลจำเป็นต้องมีเพื่อใช้ในการดำรงอยู่และพัฒนาชีวิต ทั้งนี้ โดยปราศจากอันตรายซึ่งเกิดจากผู้อื่น และเพื่อเลือกแนวทางการเจริญเติบโตของร่างกายและจิตใจ ผู้อื่นหรือสังคมจะต้องไม่ขัดขวางหรือจำกัดการใช้ประโยชน์ดังกล่าว นอกจากนี้แล้ว รัฐยังมีหน้าที่คุ้มครอง ดูแล ปกป้องมิให้บุคคลภายนอกขัดขวาง ตลอดจนอำนวยประโยชน์ในสิ่งต่างๆ ที่บุคคลพึงมีพึงได้ แต่ไม่สามารถทำได้ด้วยตนเอง รวมทั้งเยียวยากรณีที่การใช้สิทธิถูกละเมิด
อนึ่ง การพิจารณาว่าสิทธิใดถือว่าเป็นสิทธิมนุษยชนได้จะต้องใช้เงื่อนไขที่เคร่งครัดประกอบกับความจำเป็นและสำคัญต่อการรักษาชีวิตและการพัฒนาบุคลิกภาพ ทั้งนี้ เพื่อให้ดำรงอยู่ได้ในสังคมเยี่ยงบุคคลอื่นๆ ด้วยเหตุผลดังกล่าวมาแล้ว สิ่งที่เข้าข่ายเป็นสิทธิมนุษยชนมีดังนี้
- สิทธิในชีวิต รวมถึงร่างกาย สมอง สติปัญญา และการแสดงออกโดยสุจริตเพื่อการดำรงชีวิต- สิทธิในความเสมอภาค ได้แก่ การที่จะต้องไม่คำนึงถึงปัจจัยซึ่งบุคคลเลือกไม่ได้เมื่อเกิดมา แต่อาจถูกอ้างเพื่อจะให้หรือไม่ให้ผลดีแก่บุคคล เช่น ปัจจัยเรื่องเพศ สีผิว ฐานะทางสังคม ฯลฯ
ในแง่นี้ สิ่งเป็นประโยชน์ต่อมนุษย์ แต่ไม่มีความสำคัญในลำดับต้นๆ และไม่มีความจำเป็นถึงขนาดที่จะถือเป็นแก่นของชีวิต เช่น สิทธิที่จะได้รับข้อมูลข่าวสาร สิทธิในการเลือกตั้ง ฯลฯ จึงไม่ควรถือว่าเป็นสิทธิมนุษยชน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น