คนไข้ ครูผู้ยิ่งใหญ่
คนไข้ ครูผู้ยิ่งใหญ่
เมื่อนึกถึงภาพของผู้ป่วยที่นอนเรียงราย รอรับการดูแลรักษาจากทีมแพทย์ และพยาบาล ความรับรู้ของทีมงานผู้ให้บริการ อาจจะมีความรู้สึกหรือรับรู้ ที่แตกต่างกัน สิ่งที่อาจจะไม่แตกต่างคือ คนไข้คือภาระงาน คนไข้คืองานที่รอตรงหน้า เมื่อใดที่ความรู้สึกนี้เกิดขึ้น ความรู้สึกที่ว่านี้จะส่งผลลงไปถึงการกระทำของทีมงานถึงตัวผู้ป่วยทันที
ในอีกแง่มุมหนึ่ง ในมุมมองของคนทำงาน ที่มีเลือดเนื้อ มีจิตใจ มีความเป็นมนุษย์ เช่นเดียวกับผู้ป่วยที่รอรับการช่วยเหลืออยู่ตรงหน้า การที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือมนุษย์อีกคนหนึ่ง ซึ่งกำลังจนตรอก ไม่เหลือหนทางที่จะต่อสู้ใดใดในชีวิต งานนั้นแม้จะยากแสนยากเพียงใด ด้วยทัศนคติที่ดี จึงทำให้คนทำงานเปรียบเทียบคนไข้ของเขาเหล่านั้นคือ
” ครู” เพราะเป็นครูที่สอนให้เราทำงานอย่างมีเป้าหมาย ให้เราทำงานเป็นทีม และทำงานอย่างต่อเนื่อง
และครู ที่มีชีวิตที่อยู่ต่อหน้าคนทำงานนี่เอง ที่ยอมให้เราเอาชีวิต ร่างกาย ความเจ็บปวด และทุกข์ทรมาน เพื่อการเรียนรู้ และสร้างความเชี่ยวชาญให้กับเราเอง และที่สำคัญ คนไข้เหล่านี้ได้ต่อยอดชีวิตของเราให้เกิดความเมตตา กรุณา พร้อมกับบบรลุเป้าหมายชีวิตของเราเองด้วย
พบว่ามีพยาบาล และเจ้าหน้าที่หลายๆคน ที่ฝ่าฟันอุปสรรค นานัปการเพื่อดูแลคนไข้ ตามความเชื่อและศรัทธาต่อวิชาชีพ และขนานนาม คนไข้ของเธอว่า” ครู” อย่างเต็มใจและอย่าง ชื่นชม หนึ่งในนั้นคือคุณ เดือนดี มหายศนันท์ จากโรงพยาบาลน่าน
นายแพทย์ มาหานะ เมาะมูลา หมอใจดีจากโรงพยาบาลรือเสาะ จังหวัดยะลา ดินแดนที่น้อยคนนัก ที่จะมีโอกาสได้ไปเยือน คนไข้ และประชาชนที่นั่น คือ”ครู” ที่แท้จริงที่ทำให้คุณหมอทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อวางระบบบริการที่ดีในพื้นที่แห่งนี้
และนายแพทย์ พิษณุ ขัตติยพงษ์ จากโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ ที่มีความปรารถนาที่จะเรียนรู้ความต้องการของประชาชนและคนไข้ เพื่อทำให้โรงพยาบาลเป็นโรงพยาบาลของประชาชน
“ เมื่อเราเป็นนักศึกษา อาจารย์ใหญ่คือผู้อุทิศร่างกายให้เราค้นคว้า ศึกษา วิจัย”
“ เมื่อเราทำงาน คนไข้ คือผู้ที่อุทิศ ร่างกาย ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมาน “ ให้เราเป็นผู้ดูแล ให้เราทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ พร้อมๆกับผลงาน ความรู้ที่เราตักตวงจากร่างกายของผู้ป่วย
คนไข้.. ครูผู้ยิ่งใหญ่
สวัสดีคะ
ความเห็น (2)
ยินดีกับครูผู้ยิ่งใหญ่ทุกท่านค่ะ แม่ต้อยสบายดีนะคะ
สวัสดีคะ
น้องแก้วคะ สบายดีคะ แม่ต้อยไม่ได้มาเขียนบล้อกนี้นานมากคะ เพราะใช้เวลาส่วนหนึ่งในการดูแลแม่คะ
รวมทั้งงานด้วยคะ
คิดถึงน้องๆเสมอคะ
บทความนี้เขียนตอน HA Forum คะ
ต้องฝึกเขียนใหม่อีกคะ
รักคะ