สติ...คำเดียวที่ทำให้เรารู้จัก "พอ"

 

ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ต้นปี การทำงานที่ดูเหมือนจะราบรื่นนั้น

จริง ๆ แล้วมีคลื่นลูกใหญ่บ้าง เล็กบ้าง  เข้ามากระทบจิตใจ

ตลอดเวลา แล้วเราเองก็เก็บแรงปะทะนั้นไว้กับตัว

เก็บความเคียด ความเค้น ความตึง ความอึดอัดเอาไว้

จนมันคงทนไม่ไหว ระเบิดออกมาทางสายตา คำพูด และการกระทำ

ทำให้เรายิ่งร้อนรน นั่นคือ ความโกรธนั่นเอง....

 

ได้ไปพักที่ sc park hotel เค้ามีหนังสือ มนต์คลายโกรธให้อ่านด้วย

อ่าานไปไม่กี่หน้าก็หลับ...(อย่างงี้แหละ หนังสือดี ๆ มักเป็นยานอนหลับที่ดีด้วย)

เค้า ลำดับความโกรธ ไว้ว่า มี 6 ขั้น

1. จิตขุ่นมัว

2. ตัวสั่นเทา

3. ด่าเขาอย่างหยาบคาย

4. ทำร้ายเค้าจนเป็นแผลน้อยใหญ่

5. ทำชีวิตเค้าให้แตกดับ

6. ฆ่าเขาแล้วกลับมาฆ่าตน

 

อ่านแล้วรู้สึกกลัว เพราะเราอยู่ระดับ 3 แล้ว ....

ก็ต้องหาวิธีแก้ไข.....

 

สิ่งแรกที่หนูณิชน์ทำเวลารู้สึกโกรธใครก็คือ ออกให้ห่าง

อย่าอยู่ใกล้ เดี๋ยวจะกลายเป็นโกรธระดับ 4 ไปซะ (555)

จากนั้น พยายามทำใจให้สงบ แล้วแต่ใครจะใช้วิธีอะไร

นับเลข นับแกะ หลับตา ร้องไห้ อะไรรก็ตาม เอามันออกไปซะ

เอาคลื่นนั้นออกไปจากใจ แล้วปล่อยความโกรธทิ้งไว้ตรงนั้น

อยากเอามันติดใจกลับมา ต้องทำให้ได้

 

จนวันนึง ได้ไหวพระ สวดมนต์ที่บ้านนี่แหละ

นั่งนิ่ง ๆ ในห้องพระ ที่เพื่อนบ้านแซวว่า เป็นห้องลงโทษตัวเอง

รู้สึกใจเรานิ่งได้เยอะ...นั่งสมาธิบ้างอะไรบ้างก็ทำให้ใจเย็นลง

ปลง ปล่อยวาง ไปได้ส่วนหนึ่ง...

และส่วนหนึ่งได้จากการไป...และพบเจอกับ...

 

 

มันทำให้เรามีสติ รู้ว่า...ก้อนหินที่เค้าโยนมานั้น เราก็แค่ ไม่รับมันมาใส่ใจ

ไม่กำไว้ให้เจ็บมือ ไม่เอาหัวเราไปรับให้หัวโน หัวแตก

เท่านั้น เราก็ ลดความโกรธ ความขุ่นมัว และไม่ต้องวัดระดับความโกรธ

ของตัวเองแล้ว เพียงแค่ปล่อยคลื่นที่กระทบฝั่งให้มันสลายไปตามธรรมชาติ

เท่านั้นเอง...

 

รู้สึกจะจบไม่ค่อยลง เอาแค่นี้แหละ...

ฮ่า ๆๆ