คงเป็นกันเกือบทุกคนสินะคะ กับคำว่าจันทร์ เป็นวันที่ทุกอย่างดูรีบเร่ง ทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อมสักเท่าไร แบบพักผ่อนยังไง ก็ไม่พอ แถมด้วยการต้องลุ้นด้วยว่าจะมาทันเข้างานหรือเปล่า ช่างเป็นวันที่ตื่นเต้นโดยอัตโนมัติจริงๆ นั่งรถไปก็คิดแผนงานไปว่าต้องทำอะไรบ้าง พอนั่งเก้าอี้เปิดเครื่องได้มือก็ทำ ตาก็มอง สมองก็คิด หูก็ฟัง ฟังทั้งเรื่องงาน เรื่องเที่ยว ตามประสาผู้หญิงที่ต้องมีอะไรมาคุยกัน เลยต้องแยกระบบประสาทสักหน่อย พอส่งงานเสร็จเลยรู้สึกเป็นไทย ช่วงนี้งานไม่ยุ่งแล้วเพราะมีทีมงานครบสักที หลังจากที่เสาะหามานาน และได้เลิกงานปกติเหมือนกับคนอื่นสักทีคะ
ดีใจด้วย นะ คุณจิราพร