การกระจายตัวของพระสมเด็จสามวัดในระบบตลาดพระและระบบสังคมไทย
จากการสำรวจตลาดทั่วประเทศ และการติดต่อกับนักสะสมพระสมเด็จในหลายระดับ
ทำให้ผมพอจะได้ข้อมูลคร่าวๆ มาดังนี้
พระสมเด็จแท้ๆ แบ่งออกได้เป็นสามกลุ่มใหญ่ๆ คือ
- พระแท้ สวยงาม ดูง่าย มีความงามครบถ้วน ได้รับการโปรโมท เป็นเนื้อนิยม พิมพ์นิยม
- พระแท้ ไม่สวย ดูง่าย มักจะเป็นพระใช้ของคนเล่นพระทั่วๆไป ขายยาก เลยเก็บไว้ใช้
- พระแท้ ดูยาก มักจะหลุดปะปนไปกับพระเก๊ดูยาก ในตลาดทุกระดับ
สำหรับพระสมเด็จเก๊ ก็มีสามกลุ่มใหญ่ๆ เช่นกัน คือ
- พระเก๊ ฝีมือจัด ไว้ให้คนที่ชอบพระสวย ราคาถูก ดูเกือบแท้ หรือไม่ก็ “เชื่อว่า” แท้ไปเลย
- พระเก๊ ดูยาก จะทำไม่ค่อยเรียบร้อยนัก มักวางปะปนอยู่กับพระสมเด็จแท้ดูยากในทุกระดับตลาด และนักสะสมที่ไม่ค่อยได้ศึกษาการดูพระแท้-เก๊
- พระเก๊ ดูง่าย จะมีเฉพาะในตลาดล่าง เป็นพระของเล่นประดับร้านของแผงพระ
ในขั้นตอนการพัฒนาการทางความรู้ มือใหม่หัดส่อง จะยังสับสนแม้กระทั่งระหว่างพระเก๊ดูง่าย กับพระเก๊ดูยาก
นักส่องจำนวนมากใช้เวลาสิบยี่สิบปีวนเวียนอยู่กับพระสองกลุ่มนี้ที่มีมากในตลาดล่าง โดยความฝันว่าจะได้ “พระหลง”
โดยไม่ทราบเลยว่า เมื่อบังเอิญบุญมาวาสนาถึง มีพระหลงมาจริงๆ จะนิมนต์ท่านถูกองค์หรือไม่
ดังนั้นจึงจะพบนักส่องระดับนี้แขวนพระเก๊เต็มคอ ไม่จำกัดอายุจริง หรืออายุในวงการ จึงทำให้พระเก๊ดูยาก เป็นพระที่ขายดีที่สุด
เพราะราคาถูก หาง่าย และเป็นที่นิยมของนักส่องทั่วไป
แต่พระเก๊ดูง่าย ก็จะวนเวียนอยู่ตามแผงพระ คนที่หลงหยิบไปในตอนแรกๆ ก็จะนำมาหมุนคืนอยู่เรื่อยๆ ทำให้เสมือนว่ามีมาก
เท่าที่สืบค้นดู ก็พบว่า พระเก๊ดูง่ายกลุ่มนี้มาจากสามเส้นทางใหญ่ๆ คือ
- พระสงฆ์นำไปแจกแลกเงินทำบุญ กลายเป็นพระเก็บของพ่อ ของปู่ แบบเก๊ยกกรุ
- นักเล่นพระมือใหม่ หลงหยิบ แล้วนำไปแลกพระอื่นๆ หรือไปให้คนอื่นต่อ แล้วหมุนกลับมาในตลาด ในระยะต่อมา
- แผงพระไปเลือกพระที่พอจะหลอกมือใหม่ได้มาวางประดับร้าน หรือไว้เป็นมูลค่าแลกพระของเล่นไปเรื่อยๆ ตามระบบธุรกิจของร้านขายพระและแผงพระ
สำหรับพระเก๊ดูยาก จะมีเส้นทางเดินที่น่าศึกษามากกว่า เพราะ
- เป็นพระฝีมือขั้นกลาง จากโรงงานที่ทำทีละองค์แบบรวดเร็ว ปริมาณมาก
- มีไว้ทดสอบสายตานักส่องดาวรุ่ง ที่พอรู้บ้างไม่รู้บ้าง
- บางครั้งแผงที่มีหัวการค้าหน่อยจะเอาไปเลี่ยมทองตบตานักส่องมือใหม่ ให้หลงไปกับทองคำที่เลี่ยมมา
- จึงเป็นพระที่หมุนเวียนตามคอ ตามรังนักเล่นพระเก๊ นักสะสมพระเก๊ หรือระดับเซียนพระเก๊ ที่พยายามจะใช้พระระดับนี้เป็นธุรกิจการค้า หลอกมือใหม่กว่าให้เป็นเหยื่อของตัวเอง
ส่วนพระแท้ดูยาก มักจะปะปนมากับพระเหมาจากบ้าน ที่เป็นนักสะสมรุ่นเก่าไม่มีผู้สืบทอดมรดก
- ความดูยาก ทำให้คนเหมามาก็ดูไม่ออก ทำให้ตีเป็นพระเก๊ดูยากไป มาวางขายในราคาพระเก๊
- คนที่ดูเป็น วาสนาดีก็จะได้พระระดับนี้มาในราคาพระเก๊
- หรืออย่างมากก็ในราคาพระเก๊เกรดสูงหน่อย ปนๆกับพระเก๊ดูยาก
สำหรับพระแท้ดูง่าย
- จะมีน้อย
- คนส่วนใหญ่จะดูออก ถ้าปนมากับพระเหมา ก็มักเก็บอย่างรวดเร็ว
- ไม่ปล่อยง่ายๆ
- จึงเป็นพระที่หายากมาก ในทุกระดับตลาด เพราะโอกาสลอดสายตายากมาก
จะมีก็
- ตามรังเก่าๆ ที่เจ้าของพอดูเป็นและหวงไว้
- แต่ถ้าดูขาดจริงๆก็จะหวงมาก หยิบยาก ใช้ทรัพยากรมาก
- จะให้ง่ายก็ต้องระดับมีของแลก ที่เขาชอบ หรือขอแบ่งแบบเพื่อฝูง
ดังนั้น
- พระตามตลาด อย่างมากจะเหลือพระแท้ดูยากเท่านั้น
- ที่มักไม่พบในตำราใดๆ ตำราส่วนใหญ่มีแต่พระแท้ดูง่าย
จะลงรูปพระแท้ดูยาก ก็ต้องอธิบายยาว ดูไม่สวย และไม่น่านับถือ
- จึงเป็นวิบากกรรมของคนเรียนดูพระจากรูป จากตำราครับ
- แต่ ในความเป็นจริง พระแท้ดูยากก็หายากแล้ว
เราจึงต้องมาพัฒนาสายตาและความสามารถ ในการแยกแยะ แท้-เก๊ ให้ได้เสียก่อน
รอนิมนต์ท่านมาให้ทันท่วงที
อย่าให้พลาดสายตาได้ครับ จังหวะและโอกาสมีไม่มากครับ
ความเห็น (8)
พระที่อาจารย์ลงรูปภาพพระเก๊ใช่ไหมครับ
เก๊ 2 แท้ 2 ครับ ตามลำดับเรื่องครับ
อยากไปเรียนกับอาจารย์จังเลยครับ.........
จะมีโอกาสไหมน้อ......หากบุญวาสนามีคงได้สมใจครับ ซัก 2 วันคงพอเอาตัวรอดได้
ที่ผมตั้งชื่อเเบบเท่ห์ไปอย่างนั้นเองเเระครับ อันที่จริงผมก็ยังมือใหม่หัดส่องครับ
ด้วยสายเลือดเเห่งศัทธาครับ
อยากไปเรียนกับอาจารย์มากๆเลยครับ
เรียนทางโทรศัพท์ก็ได้ครับ ดูรูปทางเฟส ก็พอได้ครับ
ครับอาจารย์ อาจารย์นอนดึกนะครับ .... เเต่ความตั้งใจตอนนี้อยากไปครับ .......ส่วนเรื่องโอกาสคงรอไปเรื่อยๆ เมื่อพร้อมคงจะสมหมายครับ เพราะยังต้องทำมาหากินอยู่ครับ เรียนได้เท่าที่ศักยภาพตอนนี้จะอำนวยครับ.....บางทีเหนื่อยจากงานก็อยากหนีจาก กทม. ไปพักบางครับ เเต่หากเเต่จะเพื่อการสนุกก็ไม่ใช่เเนวของผมครับ.....ถ้าไปเเล้วได้ประโยช์ต่อยอดในเรื่องที่ชอบเเละศัทธาไกลเเค่ไหนก็จะไปให้ถึงครับ.........