"กลับมาเถิด" ... (บทกวีอารมณ์พาระเหิด)
"กลับมาเถิด"
...
มีเวลาเขียนบันทึกบ้างไหมหนอ
หรือจะรอเวลาผ่านไปอย่างนั้น
ฤดูกาลผ่านมาเนิ่นนานวัน
ถึงวันจันทร์แล้วก็หยุดสุดสัปดาห์
จริงหรือเปล่าเรื่องเล่าไม่เคยเห็น
ใช้ชีวิตตัวเป็นเป็นถึงปีหน้า
แล้วก็ปีต่อไปไม่นำพา
แล้วก็ตายจากลาโลกนี้ไป
เราไม่มีเรื่องเล่าจริง ๆ หรือ
เราไม่เคยคิดฝึกปรือสิ่งใหม่ใหม่
หาแต่เงินจากงานแล้วผ่านไป
ไม่เคยคิดอะไรและไยดี
ลมหายใจเข้าออกเป็นดอกผล
ความเป็นคนเข้าออกเป็นศักดิ์ศรี
ทำทุกอย่างซ้ำซ้ำแม้ชั่วดี
ใช้ชีวีเช่นนี้ไปจนตาย
กลับมาเถิดจิตวิญญาณที่หาญกล้า
กลับมาทายและท้าพายุร้าย
กลับมาเป็นคนดีไม่เสื่อมคลาย
กลับมาเป็นคนใหม่ที่ใจงาม
กลับมาเขียนบันทึกอีกสักหน
กลับมาคืนความเป็นคนน่าเกรงขาม
กลับมาใช้ความคิดความพยายาม
กลับมาตามหัวใจที่สั่งมา
...
บ้านปลายดง ณ หางดอย
กลางฤดูฝน ณ เชียงใหม่
๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๕
๐๐.๓๓ น.
......................................................................................................................................................................
อารมณ์พาระเหิด ...
ใคร ๆ ก็ต่างสงสัยว่า "ทำไมคนที่มาเขียนบันทึกในชุมชนแห่งนี้ จึงได้มีเวลาเขียนอะไรมากมายนัก ทั้ง ๆ ที่หลายท่านก็ตำแหน่งใหญ่โต หลายท่านก็งานรัดตัว แต่กลับเขีัยนบันทึกได้ทั้งคุณภาพและปริมาณ"
คำตอบของคุณหมอท่านหนึ่ง "อยู่ที่การบริหารจัดการเวลา"
และก็น่าจะมีคำตอบ "มันมีเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อชีวิต เพื่อเป็นจดหมายเหตุก่อนสิ้นลม หรือไม่ก็เขียนเพื่อคลายเหงา แ้ล้วนั่งเฝ้ามาคอยตอบ"
ที่นี่ก็จะมีคำถามต่อไปอีกว่า "แล้วจะเอาเรื่องอะไรมาเขียนเนี่ย เรียนไม่เก่ง สมองสี่เหลี่ยม คิดไม่ออก"
ผมตอบว่า "มนุษย์มีประสาทสัมผัสรับรู้ทั้งห้า ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น ผิวกาย วันทั้งวันผมว่า ทุกคนมีเรื่องเล่า เพียงแต่จะเล่าอย่างไรเท่านั้น เล่าตรง ๆ เล่าอ้อม ๆ เล่าเพราะอยากเล่า เพียงแค่อยากเล่า บันทึกก็จะเกิดขึ้น เพื่อให้เราได้ใคร่ครวญ และไตร่ตรอง โดยเฉพาะสติจะเกิดขึ้นอย่างไม่ยากเย็นนัก"
เรียนเชิญ ... กลับมาเขียนบล็อก เขียนบันทึกกันนะครับ
พื้นที่แห่งความสุขเกิดได้ไม่ยาก หากรู้จักที่เรียนรู้มัน
บุญรักษา ครับ ;)
......................................................................................................................................................................
ความเห็น (32)
- สวัสดียามดึก อ. was
- ถอดจิตไปดูหน้า อ.was มาแล้ว ถ่ายรูปมาด้วย
- (ไม่ใช่ถอดหัวนะ ไม่ใช่กะสือ) 555
- save ลง com เรียนร้อย
- อืมม์... หน้า ใส....ดั่งโฆษณา
เอ้า จะไปค้นหา "หน้า" ผมทำไมเนี่ย คุณพยาบาล 
ชลัญธร 555
แต่ก็ขอบคุณที่ระลึกถึงครับ ;)...
เรียนอาจารย์ ได้นั่งอ่าน ได้มาเขียนแล้วมีสุข
จะว่าไปแล้ว "คนแก่ติดโก ก็เหมือนกับเด็กติดเกมส์ "พอๆกัน
ฉันติดโกทูโน? อพิโธ่ไม่หรอกน่ะ
แค่เช้าจรดค่ำนะจ๊ะ ดอกไม้ล่ะกดสั่งลา
บันทึกฉันก็เขียน อนุทินเวียนแปะภาษา
ไฟล์นี้สวยนะค้า โอ้ลั้นลา ยิ่งกว่าเกม...
คงติดจริง ๆ แฮ่ม
ชอบข้อความสั้นๆ บนขวดหมึกครับ....กลอนก็ยิ่งชอบครับ....คงยืมคำกล่าวสั้นๆ ของอาจารย์วอญ่าเคยเขียนไว้....ถ้าชอบสิ่งไหน (หรือเขียนบันทึก)...เวลามันก็จะมีอยู่เอง...อาจารย์สบายดีนะครับ
ยิ้มแต่เช้าเลยผม 555
ขอบคุณมากครับ คุณหมอเล็ก 
ภูสุภา ;)...
สวัสดียามเช้าค่ะอาจารย์
ปริมก็ว่าจะเขียนบันทึกที่โกทูโนเป็นงาน full time อิอิอิ
ชอบกลอนที่อาจารย์แต่งมากค่ะ กลับมาเขียนตามหัวใจเรียกร้องนะคะ ;)
สุขสันต์วันแรกของสัปดาห์ที่น่าตื่นเต้นและมีสิ่งดีดีเฝ้ารอค่ะ
หมอเปิ้น ชอบกลอน ของท่านอจ. "หมดเลยค่ะ" โดยเฉพาะ "ได้ครอบครอง..ความทรงจำที่ดีๆ" และ ใจสั่งมา ==> ถ้าใจไม่สั่ง ...มือก็ไม่เขียน นะคะ ขอบคุณบทกวี ที่มีคุณค่า ทางใจ...ให้ เพื่อนๆ G2K ทุกๆ คน "ที่ชอบผลงานของท่าน อจ.นะคะ"
ขอบคุณ มากค่ะ
- สุดยอดเลยครับ ท่านอาจารย์ครับ
- ศรัทธาครับ
ชยพร แอคะรัจน์
อาจารย์ค่ะ เมื่อก่อนหนูก็อ้างแบบนี้แหละ "ไม่มีเวลา" แต่จริง ๆ อยู่ที่ "การจัดการเวลา" จริง ๆ ค่ะ ยกเว้นเสียแต่ว่าอยู่บนยอดดอย
มาวันนี้มันทำให้หนูรู้สึกมีความสุขกับการเอาเรื่องราวที่พบเจอมาเล่า มีความสุขที่เห็นมิตรภาพของกัลยาณมิตรทุกท่าน มีความสุขที่ได้อ่านบันทึกดี ๆ มีประโยชน์มากมาย ให้กำลังใจกันเสมอแม้จะไม่เคยเจอกันก็ตาม ทุกวันนี้เว็บแรกที่หนูเปิด คือ Gotoknow ค่ะ
เขียนบันทึกไม่มีเงินเดือนนะครับอาจารย์ 
...ปริม pirimarj... อิ อิ
ดังนั้น เห็นที Full Time จะมิได้ 555
ขอให้อาจารย์พบสิ่งดี ๆ เช่นกันครับ
ขอบคุณมากครับ ;)...
อุ้ย พี่ 
Somsri ครับ ไม่ดีขนาดนั้นแน่ ๆ ครับ
กลอนพาไปตามอารมณ์เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ เท่านั้นเองครับ
ขอบคุณมากครับ ;)...
กลอนมิไพเราะ แต่คงจริงใจใช่ไหมครับ ท่านอาจารย์ 
ชยพร แอคะรัจน์ ;)...
ขอบคุณมากครับ ;)...
เรื่องราวของ 
ดอกหญ้าน้ำ เป็นเรื่อง "หนึ่งเดียว" ณ ชุมชนแห่งนี้นะครับ
คงต้องใช้เวลาพอสมควรเนาะ กว่าจะรู้สึกดี ๆ แบบนี้
ขอบใจมากจ้า ;)...
อยากมีแรงบันดาลใจเขียนบันทึกได้น่าอ่านอย่างนี้คะ ขอเรียนรู้งานของอาจารย์ก่อนนะคะ ขอบคุณมากเลยคะ
ยินดีและขอบคุณมากครับ อาจารย์ 
กาสะลอง ;)...
หัวใจสั่งมา ปากกาพาไป แค่เริ่มต้นใหม่ สุขใจ..กลับคืน เย้
อ่านกลอนเพลิน ถามตัวเองตามกลอน เออ..ทำไมไม่เริ่มเขียน หรืออ่านเพลินๆ เชียร์เพลินๆ ดีค่ะอาจารย์ ขอเรียนรู้ ก่อนนะค่ะ
เดี๋ยวก็กลับแล้ว อิๆ
เย้ ด้วยคนครับ ท่าน ผอ.
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ;)...
ขอบคุณครับ ;)...
ได้เลยครับ คุณ 
นงรัตน์ ;)...
การเรียนรู้ คือ ยาชูกำลัง
กลับบ้านล่ะสิ คุณหมอบางเวลา 
ป. เจ้าของวลี "บริหารเวลา" อิ อิ
ขอบคุณครับ ;)...
.....ทางบ้านให้อภัยแล้ว
ใช่ครับ ทางบ้านให้อภัยคุณหมอ 
ทพญ.ธิรัมภา แล้ว
กลับมาเร้ว เร็ว ;)...
ติด GTK แล้ว...ชอบอ่าน...เขียนไม่ค่อยถนัด...สวัสดีครับ
ข้าพเจ้าขอคารวะ "จอกหนึ่ง" ค่ะท่าน
- โอ้โห! อาจารย์ Was. อ.วิเคยอ่านกลอนของอาจารย์นานแล้ว มาอ่านอีกที ทึ่งเลยค่ะ ...ก้าวหน้าเร็วขนาดนี้เชียวหรือ อ.วิรู้สึกราวกับได้อ่าน (ฟัง) บทกวี "เขียนแผ่นดิน" ของท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์จริงๆ นะคะนี่ กลับมาเถิดจิตวิญญาณที่หาญกล้า กลับมาทายและท้าพายุร้าย กลับมาเป็นคนดีไม่เสื่อมคลาย กลับมาเป็นคนใหม่ที่ใจงาม กลับมาเขียนบันทึกอีกสักหน กลับมาคืนความเป็นคนน่าเกรงขาม กลับมาใช้ความคิดความพยายาม กลับมาตามหัวใจที่สั่งมา
- อ.วิหวังใจว่า "บทกวี" ที่งามงด ที่อ. Was. รจนา มาชี้ชวน จะดลใจมิตรมวลที่ห่างหาย ให้หวนคืนสู่ GotoKnow บ้านที่ใหญ่โตแต่อบอวลด้วยน้ำใจและไมตรีแห่งนี้
รับการคารวะจากท่านพี่ 
หนูรี ด้วยกล้วยฉาบกรอบแก้วไปแล้วครับ อิ อิ
ขอบคุณครับพี่ ;)...
ท่านอาจารย์ 
ผศ. วิไล แพงศรี ครับ
มิกล้ารับคำชมนั้น ... ยังมึนไปมึนมาอยู่เลยครับ
แต่ขอบคุณอาจารย์ที่ให้เกียรติเข้ามาบล็อกเล็ก ๆ เช่นนี้ครับ ;)...