วรรณกรรม : ฝนหยุด หยุดรัก ไหมเอ่ย
ฝนตกนี่ น้องนี้ กายหนาวสั่น
ฝนตกนั้น ทำใจ น้องหวั่นไหว
เกรงความรัก หักหาย กับฝนไป
ปวดหัวใจ เมื่อฝนตก ทุกคืนวัน
*****
ฝนตั้งเค้า เย้าหยอก ว่ารักอยู่
หยุดใจดู อยู่ไหน เจ้ารักฉัน
ฝนตกนี่ หนาวโน่น ยอดชีวัน
ทิ้งน้องนั้น ฝันมลาย กับสายลม
*****
ฝนตกหนัก ชักไม่ดี มีใจหวั่น
สายลมนั้น กรรโชก ใจขื่นขม
เกรงรักหาย กลายเป็น รักลวงลม
เกรงขื่นขม ตรมใจ ทรมานจินต์
*****
ฝนตกนี้ ทางนี้ น้องหนาวสั่น
ฝนทางนั้น หนาวไหม ฟ้าสุดสิ้น
เสียงฝนโปรย โชยชื่น ยลโยนยิน
ฝนสุดสิ้น สิ้นสุด รักไหมเอย
*****
ครูอ้อย แซ่เฮ ประพันธ์
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ#คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 498758เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2012 17:17 น. ()ความเห็น (3)
จังหวะดีมากครับที่มาอ่านเป็นแลก กับกลอนเพราะๆของคุณตรูอ้อย
ขอบคุณมากค่ะ คนล่าฝัน 
ฅนล่าฝัน.
แวะมาอ่านกัน ให้กำลังใจกันนะคะ จะได้มูลค่าเพิ่มแห่งชีิวิต ในน้ำใจ
ไพเราะมากค่ะคุณครู คนที่มีพรสวรรค์แบบนี้ ==> เป็นที่ใครๆ ที่อยู่ใกล้ จะรู้สึกถึงความ "อบอุ่น" นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ