ช่วงปลายปี 2537 หลังการกลับมาจาก Nepal เมืองแห่งพระศรีภูวนาถมีบรมธาตุดวงตาที่มองเข้าไปถึงจิตวิญญาณของมนุษย์แล้ว...ผมและเพื่อน ๆก็ เดินทางไปเมืองขะจุระโห ( Khajuraho ) ดินแดนแห่งเทวาลัยที่เต็มไปด้วย...ภาพกามสูตรกลางแจ้ง...
วันที่เราไปนั้นมีนักท่องเที่ยวเยอะมาก...ณ เทวสถานของศาสนาฮินดู...มีวิหาร...ปรางค์...อุโบสถ...เจดีย์...ทุกแห่งล้วนประดับด้วยรูปปั้นที่เป็นสถาปัตยกรรม...การสมสู่กัน...มีรูปปั้นสัตว์กับคนและมีคนกับสัตว์ด้วย...
สิ่งเหล่านี้ผมไม่มีจินตนาการที่จะอธิบาย...เอาไว้ให้คุณมีโอกาสไปเยือนแล้วคงจะเข้าใจได้เองครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ในความคิดของผมว่า...ช่วงนั้นคงเกิดกระแสการเคารพรูปโยนีและศิวลึงค์กันอย่างมาก...โดยปกติแล้ว...ทุกที่ในเทวสถานของศาสนาฮินดูก็มีการบูชาสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว...
อิทธิพลภาพศิลปะเชิงสังวาสนี้...แม้ในวัดทองคำของฮินดู...ที่สร้างซ่อนไว้โดยสร้างบ้านเป็นตึกให้เป็นที่กำบังไว้ทั้ง 4 ด้าน...อยู่แถวโกโตเลีย...ในเส้นทางลงสู่แม่น้ำคงคาเมืองพาราณสี...ก็ยังมีสิ่งเหล่านี้...
ในเนปาลผมมองดูที่หน้าจั่วของเทวสถานที่อยู่ใจกลางเมืองก็ยังเห็นศิลปะอย่างนี้ครับ...แต่ในเมืองไทยที่ผมพบ...ก็มีที่หน้าบานประตูอุโบสถทางด้านทิศตะวันออกของ...วัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม. ครับ...แต่ศิลปะเชิงสังวาสดังกล่าวเป็นรูปลิงครับ...
สะท้อนภาพให้เห็นว่า...ชาวอินเดียมีความเคารพศรัทธา
ในเรื่องการบูชารูปโยนีและศิวลึงค์ตามความเชื่อในศาสนาฮินดู...หรือศาสนาพราหมณ์ในยุคโบราณนั้นเองครับ.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umiไม่มีความเห็น