กล้ามเนื้อที่ฉันหลงรัก_หนึ่ง
กล้ามเนื้อที่ฉันหลงรัก
เมื่อแรกเริ่มที่รับผิดชอบงาน พยาธิวิทยาระบบกล้ามเนื้อ เป็นงานใหม่สำหรับฉัน ฉันไม่เคยเรียน ทำงานกับระบบนี้มาก่อน มันเป็นระบบที่แตกต่างไปจากงานพยาธิวิทยาของระบบอวัยวะอื่น ๆ ค่อนข้างมาก จะค่อย ๆ บันทึกเอาไว้เป็นตอน ๆ เนื่องจากมีรายละเอียดกว้างใหญ่ไพศาล
วันนี้เริ่มที่ ความสวยงามของเธอก่อน
ภาพชิ้นเนื้อกล้ามเนื้อย้อมสี H&E สีพื้นฐานของงานจุลพยาธิวิทยา
สีชมพูอมม่วงสวยหวาน รูปร่าง การเรียงตัวของเซลล์กล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันข้างเคียง เป็นรูปแบบที่สม่ำเสมอ จัดวางมีระยะห่างกันเพียงเล็กน้อย สม่ำเสมอ มองดูเรียบร้อย การติดสีเรียบเนียนเป็นเนื้อเดียวกัน
จุดกลมบ้าง รีบ้าง แบน ๆ กึ่งรูปกระสวยสีออกน้ำเงินม่วง ที่เกาะติดอยู่ที่ขอบ คือ นิวเคลียส คือหัวใจของเซลล์
นิวเคลียสของกล้ามเนื้อ เจ้านายที่วางตัวนอบน้อมอยู่ริมชายขอบ ไม่วางก้ามอยู่กึ่งกลางดั่งเซลล์อื่น ๆ ทั่วไป มีรูปร่างเล็ก ๆ ไม่ใหญ่โต อยู่เดี่ยวๆ แต่มีหลายนิวเคลียสในหนึ่งเซลล์ และไม่หาพรรคพวกมารวมตัวกันเป็นกระจุก ซึ่งเป็นสัญญลักขณ์ของคนที่เริ่มจะหมดสภาพความเป็นผู้นำ จำต้องหาพวกมายึดหวังแสดงอำนาจ หารู้ไม่ว่า เมื่อใดที่ต้องอยู่รวมตัวกันเป็นกลุ่ม นั่นคือวันที่ใกล้กาลอวสานของนิวเคลียส
การเรียงตัว การติดสีของเซลล์กล้ามเนื้อก่อเกิดลวดลายที่สวยงาม บรรยายหรือเปรียบได้ยากว่าเหมือนอะไร คล้ายลวดลายกระเบื้องปูพื้น ลวดลายบนเน็คไทของคุณสุภาพบุรุษ หรือลายแพทเทริ์นของงานศิลป ควรจะเรียกลายแบบนี้ว่าอะไรดี
ในสายตาของฉัน ฉันหลงรักความงามของชิ้นเนื้อนี้ ฉันหลงรักศิลปในวิทยาศาสตร์ อย่างไม่ลืมหูลืมตา บางวันสามารถที่จะนั่งดูสไลด์ชิ้นเนื้อเหล่านี้ถึง สามสี่ร้อยแผ่น ดูไปวาดรูปไป จด ถ่ายภาพพร้อมทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในใจคนเดียว
เมื่อเห็นชิ้นเนื้อรูปร่างหน้าตาและการติดสีแบบนี้ รู้สึกชื่นชอบและสบายใจเป็นพิเศษ แม้ว่าคนไข้จะมาด้วยอาการอะไรก็ตาม เขายังไม่เกิดรอยโรครุนแรง เพราะหน้าตากล้ามเนื้อของเขาดูสวยงาม มีตำหนิเพียงเล็กน้อยถึงน้อยมาก
เพี้ยง ขออย่างเดียว อย่าได้เป็นกลุ่มโรคของภาวะบกพร่องทางขบวนการเผาผลาญเพื่อก่อเกิดพลังงาน( metabolic myopathy)เลย เพราะโรคเหล่านี้ เหมือนผู้ร้ายในคราบคนดี
...
ความเห็น (6)
เรียนอาจารย์ ภูสุภา (ลูกแม่ไม่สอน) เป็นคำด่าถึงเด็กที่เกเรไม่มีสัมมาคารวะ มักถูกผู้ใหญ่ด่า ลูกแม่ไม่สอน ผมอยู่ในกลุ่มเพื่อนตอนเด็กๆ จึงเก็บเอามาคิดว่า "ถึงแม่ไม่สอน ฉันก็รู้ผิดชอบชั่วดี " จึงไม่เกเรอย่างเพื่อนๆ และมักเป็นที่ปรึกษาในกลุ่ม นำทำสิ่งดี แม้กระทั่งเก็บขยะบนถนน (ผู้ใหญ่ชื่นชมว่า "มันแม่ไม่สอน แต่นิสัยดี" อย่างนี้แหละท่าน
วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ขอบคุณจังค่ะที่มาเฉลย
พอเข้าใจภาษาใต้ค่ะ แต่ไม่เข้าใจความนัยที่ซ่อนเรื่องราวดี ๆ ในอดีตสิคะ
ยิ้ม ๆ และขอบคุณค่ะ
อย่าลืมศึกษากล้ามเนื้อของ Parkinson มาฝากด้วยนะจ๊ะ อาจารย์ เดี๋ยวเกร็งเดี๋ยวสั่นอยู่นี่ อิ อิ
สำหรับคนที่ไม่ได้เรียนมาทางสายวิทยาศาสตร์ ภาพนี้น่าตื่นตาตื่นใจมาก ขอบคุณค่ะที่นำความรู้มาให้
ชอบคำ "ลูกแม่ไม่สอน" ของคุณวอญ่าด้วยค่ะ
คุณชลัญคะ มีภาวะหนึ่งที่นึกขึ้นได้ในตอนนี้ ภาวะ dropped neck เป็นอันที่กำลังอยู่ในความสนใจกันมาก กล้ามเนื้อที่คอที่อ่อนแรงเมื่อนำมาตรวจด้วยขั้นตอนละเอียด ตรวจทางพยาธิกล้ามเนื้อ(ไม่เหมือนตรวจชิ้นเนื้อทั่วไป) ตรวจพยาธิสภาพและตรวจหาระดับ การเปลี่ยนแปลงของเอ็นไซม์สำคัญ การกระจายตัวของไมโตคอนเดรีย การสะสมแป้ง การสะสมไขมัน การกระจายตัวของชนิดของเซลล์กล้ามเนื้อ(fibre types) การปรากฏรอยโรคของเซลล์กล้ามเนื้อ ฯลฯ
ตรวจกันเยอะค่ะ หนึ่งชิ้นของกล้ามเนื้อตรวจด้วยสีย้อมสำคัญทำเป็นสไลด์ออกมาประมาณรายละ ยี่สิบสไลด์ค่ะ
ภาวะ dropped neck เมื่อดูกล้ามเนื้อแล้วพบว่า มีรอยโรคที่เกิดในตัวเซลล์กล้ามเนื้อเองแบบปฐมภูมิ (primary) ทีนี้จึงเกิดสมมุติฐานสิคะว่า PD ทำให้เกิด dropped neck หรือคนไข้สองเด้ง คือเกิดโรคของกล้ามเนื้อขึ้นมาด้วยนอกจากป่วยเป็นโรค PD (เพราะสมมุติฐานของการเกิดโรคPD ก็มีอยู่หลายสมมุติฐาน)
ชักยาว คงต้องเขียนเป็นบันทึกสักหนึ่งบันทึกค่ะ ดีมั้ยคะ
อาการคุณชลัญเป็นอย่างไรบ้าง ดูแลสุขภาพนะคะ เพราะต้องดูแลคนไข้อื่น ๆ อีกมากมาย และยังต้องเขียนบันทึกอีกมาก ๆ ด้วย ตามอ่านอยู่นะคะ
กำลังเขียนตอนสอง
กล้ามเนื้ออันทรงพลังของเรา ไม่ได้มีแต่พลังงาน เขามีความงามและมีวินัยในการดำเนินชีวิตอย่างมาก
ขอบคุณพี่ตุ๊กตาค่ะ