หญิงชรามองถนน...แสนหม่นหมอง
ที่จดจ้องไม่เป็นเช่นที่หมาย
เพราะวันนี้ไม่มีแล้วลูกชาย
ที่ย่างกรายเยี่ยมเยือนเหมือนทุกวัน
หญิงชรามองถนนจนลับหาย
พบแต่ความเดียวดายให้โศกศัลย์
ถนนนี้เคยมีลูกมาผูกพัน
ทุกเที่ยงพลันมุ่งหน้ามาหายาย
ส้มโชกุนกล้วยปิ้งสิ่งละน้อย
ถั่วอร่อยน้ำแข็งไสไม่ขาดหาย
"แม่!ก๋วยเตี๋ยวเจ้านี้ดีมากมาย"
เขาวุ่นวายทุกเที่ยงอยู่เยี่ยงนี้
มองถนนเที่ยงนี้ไม่มีเขา
ร่องรอยเก่าหลอนยายให้หลบหนี
เพราะถนนไม่เป็นเช่นเคยมี
ยายหลบลี้ลาภาพหลอนคอยย้อนยาย
๐ ถึงชะตาจักอยู่ได้ ........ นานปี
คงบ่หลบหลีกหนี ........... ดับพ้น
เกิดแก่เจ็บตายมี ............ มาเช่น นี้นอ
ถึงจะเหินเหาะด้น .......... รอดพ้นตายไฉน
๐ มากมายสินทรัพย์นี้ ..... ก็ตาม
ถึงจะพยายาม .............. หยุดยั้ง
เงินทองไป่หาบหาม ...... ชีพคลาด มรณ์นา
มีแต่จะพ่ายพลั้ง ........... พรากสิ้นศฤงคาร
๐ ลูกหลานก็เช่นนี้ ....... เหมือนกัน
หลายหมื่นหลายร้อยพัน .. พี่น้อง
ที่สุดย่อมโศกศัลย์ .......... สูญสิ่ง รักนอ
มิอาจจะปกป้อง ............. ปลดเปลื้องมฤตยู
๐ ดูเถิดเรือนร่างนี้ ........... จักสลาย
ถึงประเสริฐเพริศพราย ...... เพียบพร้อม
วันหนึ่งก็ต้องตาย ............ แตกดับ
ทุกสิ่งที่แวดล้อม ............. ละทิ้งคืนเขา
๐ เราเองก็ต้องนึก ............ ทำใจ
ปลดปล่อยมิอาลัย ........... เรียกร้อง
บุญบาปจักตามไป ........... เป็นเพื่อน
ก่อนแต่จะตายต้อง .......... หมั่นสร้างทางสวรรค์
.... มาให้กำลังใจคุณครู ขอให้มีความสุข
สักวัน ข้างหน้า หมอเปิ้น...ก็จะเป็นหญิงชรา นะคะ
ขอบคุณบทความดีดีนี้ค่ะ
นมัสการพระคุณเจ้า
คำสอนแสดงสดับได้ ดังความ
หากแต่เพียรพยายาม ยิ่งแล้ว
การพรัดพรากคุกคาม ขอดจิต เจ็บแล
หากทุกข์โถมเหมือนแร้ว รัดไว้จองจำ
ขอบพระคุณคุณหมอเปิ้นมากค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับผู้ให้ดอกไม้ทุกดอกค่ะ
แวะมาอ่านบทกวีของคุณครูครับ
สวัสดีค่ะคุณครูภาทิพ