แรงบันดาลใจจากผู้เขียน
เริ่มแรกตัวของข้าพเจ้าไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ เกี่ยวกับว่าเราจะเขียน เรื่องราวของผู้หญิงได้อย่างไร (ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ใช่ผู้หญิง) คงยากมากที่จะต้องเดาใจ หญิงว่าเป็นอย่างไรอะไรบ้าง และที่สำคัญ ที่สุที่ตัวของข้าพเจ้าเป็นพระภิกษุยิ่งยากเลยว่า ผู้หญิงเราเขียนนั้นแสดงเราหลงในสตรีซึ่งเป็นเรื่องข้อห้าม ของพระ แล้วเคยถามกลับมาไหมว่า ผู้หญิงทำไมถึงเป็นข้อห้ามสำหรับพระ
นั้นแหละคือประเด็น ที่สำคัญที่ต้องการจะทำให้เรื่องเหล่านั้นกระจ่าง ว่าทำไมผู้หญิงถึงยุ่งกลับพระไม่ได้
มีเหตุการณ์ที่เป็นแรงบันดาลใจผู้เขียนคือ ในวันที่ 12 มีนาคม 2555 ครั้งหนึ่งที่ผู้เขียนต้องไปโรงพยาบาลเพื่อไปรับการตรวจผลเอกซเรซ์ คอมพิวเตอร์ฯ แล้วถามอาการจากคุณหมอเมื่อเสร็จสิ้นตรงนั้นแล้ว ก็ต้องมารอรับยา ตรงนี้แหละที่ผู้เขียนต้องการดูว่า มันจะเป็นอย่างไรบ้าง
ขณะที่ยืนรอรับยา ข้าพเจ้าเอง มีอาการปวดที่ต้นคอ เพราะเป็นที่ ที่ผ่าตัด (เนื่องจากเนื้องอกในสมอง) เพราะช่วงนั้นใส่สายยางลงมาที่หน้าท้อง จึงทำให้กล้ามเนื้อด้านหลังตึงและปวดเพราะแรงเสียดสี ด้วยเหตุนี่ไง ข้าพเจ้าเองก็ขอให้น้องสาวของข้าพเจ้าบีบนวดให้ และก็ทำไปโดยที่ตัวของข้าพเจ้าเองไม่สนว่า ผู้ที่มารับยาจะมากมายขนาดไหน เพราะหวังอย่างเดียวว่า ขอให้อาการปวดเหล่านั้นหาย จึงไม่ได้สนใจในสิ่งรอบข้าง โดยให้น้องสาวบีบ ตรงจุดที่ข้าพเจ้าปวด ในช่วงเวลานั้นเอง ก็มีคุณตาคนหนึ่ง เข้ามาบอกว่านี่เป็นพระ ทำไมให้ผู้หญิงทำแบบนั้น ณ เวลานั้น ข้าพเจ้าเอง เกิดอารมณ์ฉุดเชียวมากมันอะไรกันว๊ะ (เกิดความคิดอยู่ในใจ) แล้วคุณตาคนนั้นก็เดินออกไปนั่งที่ม้านั่ง ตัวข้าพเจ้าและน้องสาวของข้าพเจ้าก็ปล่อยมือเลิกทำ แต่ก็ยังคิดอยู่ว่า มันเป็นยังไงกันแน่เนี้ย อะไรกันนักกันหนา ข้าพเจ้ายืนหลับตาอยู่ในความสงบ คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะตอนนี้รู้สึกว่า ความโกรธเข้ามาเยือน แต่ก็ใช้สติ หยุดเอาไว้ “จึงเข้าใจว่า” มันเป็นจริง เราอย่าเอาความโกรธมาเป็นอารมณ์ ข้าพเจ้าคิดได้ว่า นี่แหละจุดเริ่มต้น ที่จะเขียน เรื่องของผู้หญิงกับศาสนา เพื่อรวบรวมข้อมูลของผู้หญิงที่มีความต่างในศาสนา หรือหลักธรรม ของผู้หญิงในศาสนา โดยตัวของข้าพเจ้าได้ค้นคว้า หาหลักธรรมตามคัมภีร์พระไตรปิฏกมาเทียบเคียงเรื่องของผู้หญิง ซึ่งจะเก็บรวบรวมไว้เป็นข้อมูลสำคัญสำหรับการเขียน โครงเรื่อง ผู้หญิงกับศาสนา ไว้เป็นแนวทางในการศึกษาค้นคว้าต่อไป
....ขี้โยก๊ก...
ไม่มีความเห็น